Прачытайце сказы. Падкрэсліце прыдаткі хвалістай лiнiяй. Адзнач- це крыжыкам назоўнікі, якія паясняюцца прыдаткам.
1. На прызбах пад хатамі сядзяць хлопцы-падлеткі. 2. Дубовік
моршчыў буры ад загару твар, час ад часу прыкрываючы яго
каўняром плашча-дажджавіка. 3. На доўгія вёрсты і мілі раскінуў
лес-волат шатры. 4. Каля вёскі Забалацце дрэмлюць цёмныя лясы.
5. Жыў на Палессі музыкант Кулік. 6. Салодкі пах праснакоў дай-
шоў да гультайкі дачкі. 7. Цвіце адзіны гарлачык паміж тале-
рак-лістоў. 8. Праз дарогу з ціхім свістам пераляцелі і селі на елку
два снегіры - веснікі хуткіх завей і маразоў. 9. У чэрвені 1944 года
магутная артпадрыхтоўка, якая паклала пачатак аперацыі «Баг-
раціён», з'явілася грознай уверцюрай разгрому фашысцкай гру-
поўкі «Цэнтр». 10. Над Бярозаю-ракой узнімаецца ранне.​

Мая родная мова - беларуская, и я кажу гэта з гонарам, бо для мяне яна самая лепшая. Тольки беларуская мова гучыць так милагучна, тольаи у ёй ёсць такия дзиуныя словы, як "дзякуй","добрай раницы/дня/вечара","да пабачэння","кали ласка"... Пра апошния нават Пятрусь Броука написау верш, яки так и называецца:"Кали ласка". У любимай мове, роднай, наскай Ах, якия словы "кали ласка"! Як звиняць яны сярдэчную струною, Праз усё жыццё идуць са мною! Апошни радок напаминае мне об тым, што мы, беларусы, забываем нашу мову, карыстаючыся рускай. Наконт гэтага Лёля Багданович пиша: Давайце не цурацца нашай мовы, Заужды на мове роднай размауляць, Бо хиба ёсць пяшчотней што, чым словы, Якия з вуснау матчыных гучаць. И не адна яна хвалюецца з гэтай нягоды. Пимен Панчанка таксама хоча звярнуцца да людзей и пиша так: Кажуць, мова мая аджывае Век свой цихи: ёй зникнуць пара, Для мяне ж яна вечна жывая, Як раса, як сляза, як зара. На беларускай мове написана шмат вершау и апавяданняу, але хочацца, каб не тольки у вершах шучали ласкавыя, пявучыя беларуския словы, але яшчэ и у жыцци, кожны дзень чуць непауторнае "добры дзень", цудоунае "дзякуй", чароунае "кали ласка" и милагучнае "будзьце ласкавы".

У мяне ёсць сапраудная сяброука . Яе завуць (имя ). И наша сяброуства было праверанна многа разоу . Яна заусёды прыходзиць мне на да памогу у цяшкую хвилину . 
Не так дауно я хварэла . Да мяне зайшла (сяброука) , яна прыйшла праведаць мяне . Но пораз не каторы час ёй пазванили яе  аднаклассники и пакликали гуляць . Мне зрабилася сумна  : таксама хацелася на вулицу . (сяброука имя )гэта зауважыла и адмовилилася ад запрашэння . Яна засталася . 
Вы скажыце - такая дробязь не доказ сяброуства . А я упэуненна - яно праяуляецца менавита у дробязях . 
Где надо поставь у кароткае и напиши имя своей подружки .