Театр-мәдениет ошағы,өнер ордасы.Әр елдің мәдениетін театрына қарап тануға болады. Елімізде 20жуық театрлар бар.Театрға барған адам рухани ләззәт алып,адам жанын жадыратып,демалу үшін барады.Көріністі театрға барып өз көзіңмен көру дегеніңіз-рухани жаныңызға азық жинау деген сөз.Театрға барғанда театр мәдениетін білуіңіз керек.Киіміңіздің өзі театрға сай әдемі,отырғаныңызда жайлы болған жөн.Спорт,жұмыс киімімен театрға баруға болмайды.Театр қойылымына кешікпей не ерте барған жөн.Театрда айқайлап сөйлеуге,күлуге,телефонмен сөйлесуге болмайды.Театрға келген соң өнерді,сахнаны сыйлап өзіңізді мәдениетті ұстауыңыз керек.Театрда "Қыз Жібек",Ақан сері-Ақтоқты,Біржан мен Сара спектакльдерін көруге болады.Жас бүлдіршіндерге арнап ертегілер көрінісі қойылады.Бүлдіршіндер қызыға көреді.Ұлтымыз ұлы болсын десек әдебиетіміз бен өнерімізді ұлылыққа көтерелік.
“Қолына алып шашақты сан мың найза, Жауынгер күн келеді жалаулатып”
“Қасқа бұлақ, қасыңнан неге кеттім?! Не деген жел айдаған көбелекпін?” (М.Мақатаев).
Ол мақал-мәтелдер, тұрақты сөз тіркестері, қанатты сөздерде жиі кездеседі. Метафораның кейбір түрлері теңеуге жақындайды. Мысалы, тас жүрек. Бірақ онда теңеудегідей екі нәрсені салыстырудан гөрі сезім, әсер жақындығын көрсету басым. Көбіне ондай екі нәрсенің бірі айтылып, екіншісі емеурінмен білдіріледі.
Мұнда ақынды желмен, отпен жәй ғана салыстырып қоймай, соған балап айту бар. Метафора тілді байытуға қызмет етеді, синонимдерді, көпмағыналықты, терминдік жүйені және эмоциональды-экспрессивті лексиканы дамытады. Мысалы: билік тізгіні, ғасыр перзенті, көңіл көкжиегі, жан айғайы, жер кіндігі, үміт жібі, т.б. Тілдегі қолданыс аясына қарай жеке қолданыстағы метафора және тұрақты метафора болып бөлінеді. Әдебиеттегі ізденістер нәтижесінде “метафоралық роман” деген соны термин қалыптасып келеді.[1][2][3]
Метафора әрдайым ауыспалы мағынада жұмсалады. Соның өзінде кемінде екі мағына болуы мүмкін. Сонысына байланысты метафора екі түрлі қызмет атқарады: белгілі бір затқа, құбылысқа немесе адамға сипаттама беру және сол заттың, құбылыстың немесе адамның атын атау (номинация). Бірінші жағдайда метафора сөйлем ішінде баяндауыш болады да (Сен қасқыр екенсің), екінші жағдайда бастауыш немесе толықтауыш болады (Қасқыр қайда кеткен? Ол қасқырмен көп байланыса берме). Сөйлеу практикасында қалыптасып қалған аң атаулары ғана (аю, түлкі, қоян, доңыз, қой, ит т. б.) ғана емес, метафора қызметінде адам болмысындағы, қызметіндегі әр алуан жайлар алына береді (бастық, чиновник, ғұлама, әкім т. б.). Мундай жайлар, сөйлеу жағдайында анық байқалып отырады; (Мынауың дайын тұрған ғұлама ғой! - Өзір ғұламалық ертерек шығар, бірақ түбінде болып қалатын да сыңайы бар).
Объяснение:
Театр-мәдениет ошағы,өнер ордасы.Әр елдің мәдениетін театрына қарап тануға болады. Елімізде 20жуық театрлар бар.Театрға барған адам рухани ләззәт алып,адам жанын жадыратып,демалу үшін барады.Көріністі театрға барып өз көзіңмен көру дегеніңіз-рухани жаныңызға азық жинау деген сөз.Театрға барғанда театр мәдениетін білуіңіз керек.Киіміңіздің өзі театрға сай әдемі,отырғаныңызда жайлы болған жөн.Спорт,жұмыс киімімен театрға баруға болмайды.Театр қойылымына кешікпей не ерте барған жөн.Театрда айқайлап сөйлеуге,күлуге,телефонмен сөйлесуге болмайды.Театрға келген соң өнерді,сахнаны сыйлап өзіңізді мәдениетті ұстауыңыз керек.Театрда "Қыз Жібек",Ақан сері-Ақтоқты,Біржан мен Сара спектакльдерін көруге болады.Жас бүлдіршіндерге арнап ертегілер көрінісі қойылады.Бүлдіршіндер қызыға көреді.Ұлтымыз ұлы болсын десек әдебиетіміз бен өнерімізді ұлылыққа көтерелік.
“Қолына алып шашақты сан мың найза, Жауынгер күн келеді жалаулатып”
“Қасқа бұлақ, қасыңнан неге кеттім?! Не деген жел айдаған көбелекпін?” (М.Мақатаев).
Ол мақал-мәтелдер, тұрақты сөз тіркестері, қанатты сөздерде жиі кездеседі. Метафораның кейбір түрлері теңеуге жақындайды. Мысалы, тас жүрек. Бірақ онда теңеудегідей екі нәрсені салыстырудан гөрі сезім, әсер жақындығын көрсету басым. Көбіне ондай екі нәрсенің бірі айтылып, екіншісі емеурінмен білдіріледі.
“Ақын – жел, есер, гулер жүйрік желдей, Ақын – от, лаулап жанар аспанға өрлей” (Мағжан).
Мұнда ақынды желмен, отпен жәй ғана салыстырып қоймай, соған балап айту бар. Метафора тілді байытуға қызмет етеді, синонимдерді, көпмағыналықты, терминдік жүйені және эмоциональды-экспрессивті лексиканы дамытады. Мысалы: билік тізгіні, ғасыр перзенті, көңіл көкжиегі, жан айғайы, жер кіндігі, үміт жібі, т.б. Тілдегі қолданыс аясына қарай жеке қолданыстағы метафора және тұрақты метафора болып бөлінеді. Әдебиеттегі ізденістер нәтижесінде “метафоралық роман” деген соны термин қалыптасып келеді.[1][2][3]
Метафора әрдайым ауыспалы мағынада жұмсалады. Соның өзінде кемінде екі мағына болуы мүмкін. Сонысына байланысты метафора екі түрлі қызмет атқарады: белгілі бір затқа, құбылысқа немесе адамға сипаттама беру және сол заттың, құбылыстың немесе адамның атын атау (номинация). Бірінші жағдайда метафора сөйлем ішінде баяндауыш болады да (Сен қасқыр екенсің), екінші жағдайда бастауыш немесе толықтауыш болады (Қасқыр қайда кеткен? Ол қасқырмен көп байланыса берме). Сөйлеу практикасында қалыптасып қалған аң атаулары ғана (аю, түлкі, қоян, доңыз, қой, ит т. б.) ғана емес, метафора қызметінде адам болмысындағы, қызметіндегі әр алуан жайлар алына береді (бастық, чиновник, ғұлама, әкім т. б.). Мундай жайлар, сөйлеу жағдайында анық байқалып отырады; (Мынауың дайын тұрған ғұлама ғой! - Өзір ғұламалық ертерек шығар, бірақ түбінде болып қалатын да сыңайы бар).
Объяснение: