ҚОРШАҒАН ОРТАНЫ ҚОРҒАУ
( 94
Қайталау
Заттың санын шамалап айта аламын.
1. Сөйлемді цифрмен толықтыр.
1. Маралдың мүйізінен ... жасалады.
2. Әр бұғыдан ... кг-ға дейін мүйіз алады.
3. Киік текелерінің салмағы шамамен ... болады.
4. Кәрі емен шамамен ... жылдай өмір сүреді, кейбір
түрлері 2000-нан асады.
5. Нұрғали ағаның бағында ... түп ағаш бар.
6. Лалагүлдің биіктігі – шамамен ... см.
Заттардың ретін айта аламын және жаза аламын.​

Әділдік — ізгіліктің ірге тасы. “Кімде-кімнің әділдігі жоқ болса, оның ұяты да жоқ” (Абай). Әділдік уақыт ағынында өзгеріп отырады. Оның алғашқы түріне көне қоғамдағы “жазалаушы әділеттілік” деген жатады. “Қанға қан, жанға жан”, талион, кек алу принциптері ілкі санада әділдік саналды. Қылмыс пен жаза, әрекет пен айыптау мәселелері әділдіктің осы түсінігімен түбірлес. Қоғамдағы меншіктік қатынастардың қалыптасуына байланысты жазалаушы әділдіктің орнына оны тепе-теңдік тұрғыдан түсіну алдыңғы қатарға шықты. Қоғамдық байлықты барлығына бірдей үлестіру идеясы әділдік талабына айналды. Бұл ұран желеуімен талай қантөгістер, революциялар, бүліктер жүріп жатты. Әлеуметтік әділетті орнатамыз деген желеумен бір ғасырға жуық коммунистер өз халықтарына бақытсыздық әкелді. Социолизм қоғамы “байлық — бұл әділетсіздік, ол кісіні аздырады, адам неғұрлым кедей болса, оның руханилығы жоғарылай түседі” деген жаңсақ пікірді құлаққа құйып келді. Шын мәнісінде, қабілеті мен білігі тең емес адамдарға мүлікті бірдей үлестіріп беру әділетсіздіктің айқын көрінісіне жатады.

Бәрісі де, не шара, аға алмайды жоғары

...

Әрқайсысы өзінше

Объяснение:

Тау бұлағы да ағады,

Ой бұлағы да ағады.

Әрқайсысы өзінше тепкілейді жағаны.

Бірі жылжып барады,

Бірі мөңкіп барады,

Бәрісі де, не шара, аға алмайды жоғары.

Бәрісі де, ұмтыла, тек ылдиды іздейді,

Әрқайсысы өзінше,

Қатарларын түзейді.

Дарияға қосылып жай тапсам деп теңізден,

Байғұстардың бәрісі күдерлерін үзбейді.

Бірі жатыр күркіреп,

Бірі жатыр жылмиып.

Бірі қалды көлдерде көмейіне құм қүйып.

Асығады байғұстар.

Сезінбейді сірә да,

Барар жері бәрібір екендігін тұңғиық.

Асығады байғұстар,

Өзін-өзі қинайды...

Бұлақтардың көбісі дарияға құймайды!

Дарияны қайтеді.

Мұнысы да жөн шығар,

Мүмкін олар даласын шөл етуге қимайды,

Бар қуатын өзінің топырағына сыйлайды.

Санаулы күн,

Санаулы ай,

Санаулы жыл.

Санай жүріп самайлар ағарды кіл.

Уақытты не пайда санағаннан,

Алатұғын өмірде бағаңды біл.

Қанша күнің,

Санап көр текке кетті,

Қанша жанды,

Санап көр, өкпелеттің.

Адамдықтан адасып қаншама рет,

Қаншама рет ауытқып, шетке кеттің?!

Қанша жүрек түбінде тұрақ тептің,

Қанша жанның жүзіне шуақ септің?

Қаншама рет қуанып бардың-дағы,

Қанша адамның алдынан жылап кеттің.

Ал, қанеки,

Санап көр, санағышым!

Сарқылмастан тұрғанда сана-күшін.

He жақсылық көрсетті адам саған?

He жақсылық жасадың адам үшін?