1. 1934 жылы іргесі қаланған ҚазҰУ әлемдік білім беру жүйесінде өз ұстанымын жақсартып келеді. 2. Университетте көпсалалы жоғары кәсіби білім жүйесі бойынша 20000 студент білім алуда.
Туған жер - ол біздің алтын бесігіміз, кіндік қанымыз тамған жер, анамыз. Адамзатта екі ана болады: жарық дүниеге әкелген анасы және де осы дүниеде өз бауырында аунатып өсірген жер анасы, туған жері. А туған жер, ел, атамекен, атажұрт, Отан - деген ұғымдар жүрегіне жақын ұғымдар. Атамекен - туған халқының, ұлтының мекен еткен, ата - бабасының қоныс тепкен жері. Туған жер - әр адамның дүние есігін ашып, өмірге келген жері. Адам өмірге келіп, ес жия бастаған сәттен өз болашағына, өткеніне ден қоя бастайды. Адамның болашағы да, өткені де туған жермен тығыз байланыста болады. Халқымыздың туған жерді ардақтау сезімі өте терең, олар үшін туған жерді қадір тұту - қанға сіңген мінез, ежелгі дәстүр. Бұл таным біздің жанымызға ана сүтімен дарыған."Ата мекен - алтын бесік"деп, ата - бабамыз тегін айтпаған. Ол өз перзентіне барын, нәрін береді. Төсінде тербетіп, аялап әлпештейді. Әр адам өз туған жерін мақтаныш етеді, қадір тұтады. Туған жерге қызмет ету - әрбір азаматтың игі арманы, мақсат - мүддесі."Ұлтарақтай болса да, ата - қоныс жер қымбат"- деген мақал әр адамның жүрегіне терең ілтипатпен алынатын мақал. Туған жердің табиғат да бір ерекше! Сарыарқаның сарша тамызы, бұлбұлы сайраған көктемі әдемі ғой. Самайдан желкілдеген көшкін желде - бір алып. Ақ меруерттей көмкерілген біздің Сарысу Сарыарқа өзені. Бұл өлке адамның көзіне күндік жерден шалынады. Күн сәскеден жоғары көтеріле, сумаңдай аққан мөлдір толқынды сағым Сарысу алабына сыймай, қазанда қайнаған сүттей аппақ күміс көбігін кең кемерден көпіршіте төгеді. Көктемнің кезінде кең жайылған Сарыарқаның кең даласы қанатын кең жайлап, жібектей жұмсақ болып, желмен жарыса жөнеледі. Омырауын сонау шалғынға тіреп, шайқалып, шешек атқан гүлдердей қанатын кең сермейді. Қарасаң көзіңнің ұшы - қиыры жететін тауда бір жас балаша арман қиялына басын сермеп тұр. Қарай берсең, беткей жағындағы алып жоталарда толқындай теңселіп, гүл бетіне оранып жатыр. Бұл - менің ауылым, туған жерім, ата-мекенім
Нарынқұм зауалы" - ақын Мұхтар Шахановтың " Махамбет Өтемісұлы туралы жазған жыры. Бұл поэма Махамбеттің күрескерлік айбынын, ұлттық болмысын, ақындық тереңдігін, азаматтық парасатын танытатын ілгері шығарма саналады. Поэманың I бөлімі "Махамбеттің соңғы сезі" деп
аталады. Өлеңнің сюжет желiсi Махамбеттің өмірінің соңғы күндері туралы ербейді. Өлеңдегі трагедиялык образ-Махамбет. Ол өзiнiң тусін айту арқылы ақындық пен батырлықты дәріптеп, өзінің ел болашағына деген зор Сенiмiн бiлдiредi. Автор елеңді Махамбеттің өз аузынан сөйлеу арқылы оқырмандардың зор ықыласын айтқан. Мен сенемiн, күні ертен Пенделiктен тазарар деп ұлы елкем. Жә, қашанғы баққа зорлық мінгеспек Сенем, ертен оттыға отсыз күлмес деп. Тек тұлпарлар ғана алатын бас бәйге Есектердiң мойынында жүрмес деп Өлең мазмұнын ерекше тереңдетіп тұрған-антонимдердің стильдік қолданысы: бак пен зорлық; оттыотсыз; тұлпар-есек. Басқалай қолданғанда бұл сездер бiр-бiрiне қарама қайшы емес, еркін түрде айтылуы да мумкiн. Бірақ ақын бұларды жағымды жағымсыз етiп, эмоциямен ұштастырып керсетуарқылы өз өлеңiн нәрлендiрiп тұр. Туған елім, Құдiретiмсiң аңсаған Алдан жаркын Күн шыққаным Кескiнiңдi кермейінші шаршаған Пасыз ойлар тұншыққанын Дулығаны қақ жарып гүл шыққанша Жер астынан қарап жатар мен саған. "Дулығаны қақ жарып гүл шыгу" сәттi қолданылған метафора, яғни жаугершiлiк заман еттiп, бейбiтшiлiктiң келуі. Акын Махамбеттің монологы арқылы бүгінгі күнді жырлап отыр. Махамбет сынды ұлы ақынның тегеурінін, қаһары мен ойлылығын бүгінгі поэзия аспанына жiбек тордай жайып жiберуге ұтылысы бар. Іштей керемет жiгерлi өлең жасан оптимизмнен, тек жасампаздыктан тұрмайды. Олармен қоса әдемi арман, ойлы мұң, узенгi қағыстырып, биік мақсатқа бастайды, Сейтiп лирикаға тән алау от пен лап етпе сезiм емiрi кызуы басылмайтын, алыстан көрінгенмен еш ешпейтін "мәңгiлiк отка" айналды. Ұлы махаббат оттары қосыла жанырасады. Арман мен арман қосылады. Монолог үлгiсiнде керiнiп отырған ақын сезiмi сенiмге айналып, сенiмiболмағай", деген сөз түйіні толғаныс түрінде ойлану, байыпты бағдарлау сипатын танытса, ең соңғы шумақтарға "Дулығаны қақ жарып гүл шыққанша, жер астынан қарап жатам мен саған" сөздері арқылы ақын сезімі шираған, ең жоғарғы нүктеге көтеріледі. Жалпы ақын барлық өлеңдерінде осы үдемелі әдісті қолданады.
Туған жер - ол біздің алтын бесігіміз, кіндік қанымыз тамған жер, анамыз. Адамзатта екі ана болады: жарық дүниеге әкелген анасы және де осы дүниеде өз бауырында аунатып өсірген жер анасы, туған жері. А туған жер, ел, атамекен, атажұрт, Отан - деген ұғымдар жүрегіне жақын ұғымдар. Атамекен - туған халқының, ұлтының мекен еткен, ата - бабасының қоныс тепкен жері. Туған жер - әр адамның дүние есігін ашып, өмірге келген жері. Адам өмірге келіп, ес жия бастаған сәттен өз болашағына, өткеніне ден қоя бастайды. Адамның болашағы да, өткені де туған жермен тығыз байланыста болады. Халқымыздың туған жерді ардақтау сезімі өте терең, олар үшін туған жерді қадір тұту - қанға сіңген мінез, ежелгі дәстүр. Бұл таным біздің жанымызға ана сүтімен дарыған."Ата мекен - алтын бесік"деп, ата - бабамыз тегін айтпаған. Ол өз перзентіне барын, нәрін береді. Төсінде тербетіп, аялап әлпештейді. Әр адам өз туған жерін мақтаныш етеді, қадір тұтады. Туған жерге қызмет ету - әрбір азаматтың игі арманы, мақсат - мүддесі."Ұлтарақтай болса да, ата - қоныс жер қымбат"- деген мақал әр адамның жүрегіне терең ілтипатпен алынатын мақал. Туған жердің табиғат да бір ерекше! Сарыарқаның сарша тамызы, бұлбұлы сайраған көктемі әдемі ғой. Самайдан желкілдеген көшкін желде - бір алып. Ақ меруерттей көмкерілген біздің Сарысу Сарыарқа өзені. Бұл өлке адамның көзіне күндік жерден шалынады. Күн сәскеден жоғары көтеріле, сумаңдай аққан мөлдір толқынды сағым Сарысу алабына сыймай, қазанда қайнаған сүттей аппақ күміс көбігін кең кемерден көпіршіте төгеді. Көктемнің кезінде кең жайылған Сарыарқаның кең даласы қанатын кең жайлап, жібектей жұмсақ болып, желмен жарыса жөнеледі. Омырауын сонау шалғынға тіреп, шайқалып, шешек атқан гүлдердей қанатын кең сермейді. Қарасаң көзіңнің ұшы - қиыры жететін тауда бір жас балаша арман қиялына басын сермеп тұр. Қарай берсең, беткей жағындағы алып жоталарда толқындай теңселіп, гүл бетіне оранып жатыр. Бұл - менің ауылым, туған жерім, ата-мекенім
Нарынқұм зауалы" - ақын Мұхтар Шахановтың " Махамбет Өтемісұлы туралы жазған жыры. Бұл поэма Махамбеттің күрескерлік айбынын, ұлттық болмысын, ақындық тереңдігін, азаматтық парасатын танытатын ілгері шығарма саналады. Поэманың I бөлімі "Махамбеттің соңғы сезі" деп
аталады. Өлеңнің сюжет желiсi Махамбеттің өмірінің соңғы күндері туралы ербейді. Өлеңдегі трагедиялык образ-Махамбет. Ол өзiнiң тусін айту арқылы ақындық пен батырлықты дәріптеп, өзінің ел болашағына деген зор Сенiмiн бiлдiредi. Автор елеңді Махамбеттің өз аузынан сөйлеу арқылы оқырмандардың зор ықыласын айтқан. Мен сенемiн, күні ертен Пенделiктен тазарар деп ұлы елкем. Жә, қашанғы баққа зорлық мінгеспек Сенем, ертен оттыға отсыз күлмес деп. Тек тұлпарлар ғана алатын бас бәйге Есектердiң мойынында жүрмес деп Өлең мазмұнын ерекше тереңдетіп тұрған-антонимдердің стильдік қолданысы: бак пен зорлық; оттыотсыз; тұлпар-есек. Басқалай қолданғанда бұл сездер бiр-бiрiне қарама қайшы емес, еркін түрде айтылуы да мумкiн. Бірақ ақын бұларды жағымды жағымсыз етiп, эмоциямен ұштастырып керсетуарқылы өз өлеңiн нәрлендiрiп тұр. Туған елім, Құдiретiмсiң аңсаған Алдан жаркын Күн шыққаным Кескiнiңдi кермейінші шаршаған Пасыз ойлар тұншыққанын Дулығаны қақ жарып гүл шыққанша Жер астынан қарап жатар мен саған. "Дулығаны қақ жарып гүл шыгу" сәттi қолданылған метафора, яғни жаугершiлiк заман еттiп, бейбiтшiлiктiң келуі. Акын Махамбеттің монологы арқылы бүгінгі күнді жырлап отыр. Махамбет сынды ұлы ақынның тегеурінін, қаһары мен ойлылығын бүгінгі поэзия аспанына жiбек тордай жайып жiберуге ұтылысы бар. Іштей керемет жiгерлi өлең жасан оптимизмнен, тек жасампаздыктан тұрмайды. Олармен қоса әдемi арман, ойлы мұң, узенгi қағыстырып, биік мақсатқа бастайды, Сейтiп лирикаға тән алау от пен лап етпе сезiм емiрi кызуы басылмайтын, алыстан көрінгенмен еш ешпейтін "мәңгiлiк отка" айналды. Ұлы махаббат оттары қосыла жанырасады. Арман мен арман қосылады. Монолог үлгiсiнде керiнiп отырған ақын сезiмi сенiмге айналып, сенiмiболмағай", деген сөз түйіні толғаныс түрінде ойлану, байыпты бағдарлау сипатын танытса, ең соңғы шумақтарға "Дулығаны қақ жарып гүл шыққанша, жер астынан қарап жатам мен саған" сөздері арқылы ақын сезімі шираған, ең жоғарғы нүктеге көтеріледі. Жалпы ақын барлық өлеңдерінде осы үдемелі әдісті қолданады.