Табиғат зоналары - Табиғат зоналарын ең негізгі сыртқы факторлар қалыптастырады. Олар көп жағдайда күн жылуының таралуына (яғни географиялық ендікке) тәуелді. Тағы бір фактор - аумақтың ылғалдылығының әртүрлілігі. Жылу мен ылғалдың арақатынасы нәтижесінде әр түрлі табиғи зоналар пайда болады. Мәселен, аумаққа күн жылуы көп түссе, оның біраз ылғалдылығы жеткіліксіз (К=0,3) болса, онда шөлді аймақтар пайда болады. Әрбір зона өзіне тән климатымен, топырағымен, өсімдік және жануарлар дүниесімен ерекшеленеді. Кейде бір зонаның ішінде басқа зоналарға ұқсас жеке үлескілер де кездеседі.
Қазақстанның жазық бөлігінде солтүстіктен оңтүстікке қарай бірте-бірте орманды дала, дала, шөлейт және шөл зоналары ауысып отырады. Сонымен бірге бұл зоналарда топырақ және өсімдік жамылғысы батыстан шығысқа қарай да өзгереді. Оның себебі осы бағытта климаттың континенттігі артады. Республиканың биік таулы аудандарында зоналар биіктікке байланысты (зоналар немесе биіктік белдеулер) ауысып отырады. [1]
Газотранспортная система Украины является второй в Европе и одной из крупнейших ГТС в мире. ГТС «Оператор ГТС України» состоит из магистральных газопроводов (протяженностью 37,6 тыс. км в однониточном исчислении), распределительных сетей, газохранилищ, компрессионных и газоизмерительных станций (71 компрессорная станция общей мощностью 5405 МВт). Украинские газопроводы соединены с магистральными сетями всех сопредельных государств: России, Белоруссии, Молдавии, Румынии, Польши, Венгрии и Словакии. Через систему газопроводов Украины осуществляется транзит российского газа в страны Европы, а также в южные регионы России (так, в 2007 году через украинские газопроводы в Европу было прокачано 120 млрд м³ российского газа).
Пропускная системы на входе составляет 290 млрд м³ в год, на выходе — 175 млрд куб. м. Пропускная на границе РФ с Украиной составляет 288 млрд м³ в год; на границах Украины с Белоруссией, Польшей, Словакией, Венгрией, Румынией и Молдавией — 178,5 млрд м³ в год, в том числе со странами ЕС — 142,5 млрд м³ в год[1].
Табиғат зоналары - Табиғат зоналарын ең негізгі сыртқы факторлар қалыптастырады. Олар көп жағдайда күн жылуының таралуына (яғни географиялық ендікке) тәуелді. Тағы бір фактор - аумақтың ылғалдылығының әртүрлілігі. Жылу мен ылғалдың арақатынасы нәтижесінде әр түрлі табиғи зоналар пайда болады. Мәселен, аумаққа күн жылуы көп түссе, оның біраз ылғалдылығы жеткіліксіз (К=0,3) болса, онда шөлді аймақтар пайда болады. Әрбір зона өзіне тән климатымен, топырағымен, өсімдік және жануарлар дүниесімен ерекшеленеді. Кейде бір зонаның ішінде басқа зоналарға ұқсас жеке үлескілер де кездеседі.
Қазақстанның жазық бөлігінде солтүстіктен оңтүстікке қарай бірте-бірте орманды дала, дала, шөлейт және шөл зоналары ауысып отырады. Сонымен бірге бұл зоналарда топырақ және өсімдік жамылғысы батыстан шығысқа қарай да өзгереді. Оның себебі осы бағытта климаттың континенттігі артады. Республиканың биік таулы аудандарында зоналар биіктікке байланысты (зоналар немесе биіктік белдеулер) ауысып отырады. [1]
Объяснение:
Газотранспортная система Украины является второй в Европе и одной из крупнейших ГТС в мире. ГТС «Оператор ГТС України» состоит из магистральных газопроводов (протяженностью 37,6 тыс. км в однониточном исчислении), распределительных сетей, газохранилищ, компрессионных и газоизмерительных станций (71 компрессорная станция общей мощностью 5405 МВт). Украинские газопроводы соединены с магистральными сетями всех сопредельных государств: России, Белоруссии, Молдавии, Румынии, Польши, Венгрии и Словакии. Через систему газопроводов Украины осуществляется транзит российского газа в страны Европы, а также в южные регионы России (так, в 2007 году через украинские газопроводы в Европу было прокачано 120 млрд м³ российского газа).
Пропускная системы на входе составляет 290 млрд м³ в год, на выходе — 175 млрд куб. м. Пропускная на границе РФ с Украиной составляет 288 млрд м³ в год; на границах Украины с Белоруссией, Польшей, Словакией, Венгрией, Румынией и Молдавией — 178,5 млрд м³ в год, в том числе со странами ЕС — 142,5 млрд м³ в год[1].