Если что сочинение на тему Шыншыла:Шыншыла - гэта пацешны звярок. Яго продкі родам з Паўднёвай Амерыкі. А густая поўсць нагадвае, што жылі гэтыя «бабулі» і «дзядулі» сучасных шыншыл ў паўночных раёнах на высакагор'е. Зараз гэта невялікае жывёла, можна сустрэць у кожнай краіне, ва ўсіх яе кутках. Яно з'яўляецца жыхаром заапаркаў, ды і як хатніх гадаванцаў шыншылы заводзяць нярэдка. Ёсць два віды гэтых жывёл: малая даўгахвостая і цыбаценькая.
Шыншылы не растуць больш за сорак сантыметраў у даўжыню, праўда іх хвосцік можа быць досыць доўгім, амаль пятнаццаць сантыметраў. Але пры гэтым звярок не важыць больш кілаграма. Гэта жывёла з-за сваёй шчыльнай густой кажушкі нагадвае шарык, настолькі ён кругленькі. І вушкі, і галоўка, і вочкі ў шыншылы таксама круглявай формы.
Жывёла мае шэраг асаблівасцяў. Напрыклад, яно бачыць у цемры. А вушная ракавіна сканструяваная так, што ў ёй ёсць перапонка, якая ў патрэбны момант перакрывае вуха, каб не пранікаў пясок, у якім яно так любіць «купацца». А яшчэ ў шыншыл вельмі цікава уладкованы шкілет, за кошт чаго звярок пранікае ў любыя, нават маленькія і вузкія адтуліны. Заднія ягоныя рукі даўжэй перадпакояў, дзякуючы ім ён можа высока скакаць.
Самы шчаслівы дзень, які я магу ўспомніць, - гэта мой мінулы дзень нараджэння. Я заўсёды радуюся падарункам, але ў гэты раз тата зрабіў мне проста неверагодны падарунак. Ён уручыў мне квіткі на фінал чэмпіянату свету па хакеі, які праходзіў у Мінску. Тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. Гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. І я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. Але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. А тут такая ўдача! На матч мы пайшлі разам з татам. Гэта было неверагодна. Яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. На лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. І хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. Я быў у захапленні ад гульні. Пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. Я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. Ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым. Мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. Але я не забуду яго да канца свайго жыцця.
Шыншылы не растуць больш за сорак сантыметраў у даўжыню, праўда іх хвосцік можа быць досыць доўгім, амаль пятнаццаць сантыметраў. Але пры гэтым звярок не важыць больш кілаграма. Гэта жывёла з-за сваёй шчыльнай густой кажушкі нагадвае шарык, настолькі ён кругленькі. І вушкі, і галоўка, і вочкі ў шыншылы таксама круглявай формы.
Жывёла мае шэраг асаблівасцяў. Напрыклад, яно бачыць у цемры. А вушная ракавіна сканструяваная так, што ў ёй ёсць перапонка, якая ў патрэбны момант перакрывае вуха, каб не пранікаў пясок, у якім яно так любіць «купацца». А яшчэ ў шыншыл вельмі цікава уладкованы шкілет, за кошт чаго звярок пранікае ў любыя, нават маленькія і вузкія адтуліны. Заднія ягоныя рукі даўжэй перадпакояў, дзякуючы ім ён можа высока скакаць.
Тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. Гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. І я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. Але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. А тут такая ўдача!
На матч мы пайшлі разам з татам. Гэта было неверагодна. Яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. На лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. І хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. Я быў у захапленні ад гульні.
Пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. Я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. Ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым.
Мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. Але я не забуду яго да канца свайго жыцця.