Падзяліце словы на склады. Ахарактарызуйце склады ў першых трох словах Пругкасць, раскісленне, кнігі, іскры, баскетбол, гарбуз, зямля, патрэбны, адхіліць, бярозавік
Сымонку вельмі хвалююць і чаруюць розныя з'явы прыроды і навакольны свет. Усё знаходзіць водгук у душы героя:
...I ў душы яго ўсе з'явы
Сваё мелі адбіццё.
Сымонка з яго чуйным успрыняццем рэчаіснасці бачыць непаўторную прыгажосць роднай зямлі. Ён не проста «чуе шэпт каласоў», а «ловіць сэрцам спеў прыгожы».
Каб паказаць прыроду ва ўяўленні Сымонкі, аўтар карыстаецца шматлікімі вобразна-выяўленчымі сродкамі. Напрыклад:
Што гаворыць жытні колас,
I аб чым шуміць ячмень,
I чаго спявае ўголас
Мушка, конік, авадзень.
Што ўгары пад срэбрам жыта
Пяе жаваранак той
Так прыгожа — самавіта,
I зачым у высь блакіту
Ідзе ветрык пехатой...
У гэтым урыўку ўжыты ўвасабленні (колас гаворыць; мушка, конік, авадзень спявае, жаваранак пяе, ветрык ідзе пехатой).
Усё ажывае перад вачыма таленавітага хлопчыка. Таксама аўтар выкарыстоўвае эпітэты: срэбра жыта, край мілы, глухіх лядзін, вольных птушак, пташук дзянькі.
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Сымонку вельмі хвалююць і чаруюць розныя з'явы прыроды і навакольны свет. Усё знаходзіць водгук у душы героя:
...I ў душы яго ўсе з'явы
Сваё мелі адбіццё.
Сымонка з яго чуйным успрыняццем рэчаіснасці бачыць непаўторную прыгажосць роднай зямлі. Ён не проста «чуе шэпт каласоў», а «ловіць сэрцам спеў прыгожы».
Каб паказаць прыроду ва ўяўленні Сымонкі, аўтар карыстаецца шматлікімі вобразна-выяўленчымі сродкамі. Напрыклад:
Што гаворыць жытні колас,
I аб чым шуміць ячмень,
I чаго спявае ўголас
Мушка, конік, авадзень.
Што ўгары пад срэбрам жыта
Пяе жаваранак той
Так прыгожа — самавіта,
I зачым у высь блакіту
Ідзе ветрык пехатой...
У гэтым урыўку ўжыты ўвасабленні (колас гаворыць; мушка, конік, авадзень спявае, жаваранак пяе, ветрык ідзе пехатой).
Усё ажывае перад вачыма таленавітага хлопчыка. Таксама аўтар выкарыстоўвае эпітэты: срэбра жыта, край мілы, глухіх лядзін, вольных птушак, пташук дзянькі.
Объяснение:
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.