«Екі ағаш» аңыз. Бір орманда екі ағаш өсіпті. Жаңбыр тамшылары жапыраққа тамғанда немесе бірінші ағаштың тамырына су құйғанда, ол өзіне аз ғана ұрттап былай депті: «Егер мен көп алсам, басқаларына не қалады?»деген екен. Екінші ағаш табиғат берген барлық суды ішіп алыпты. Күн сәулесін төккенде ол алтын нұрға рахаттана шомылыпты, ал екіншісі аз ғана алыпты. Көп жылдар өтеді. Бірінші ағаштың бұтақтары мен жапырақтары аз болғаны сонша ол тіпті тамған жаңбыр тамшысын да жұта алмапты, күн нұрын да дұрыстап сіңіре алмапты, осылайша басқа ағаштың тамырлары басып кетіпті. «Мен өмір бойы басқалармен бөлісіп келдім, есесіне маған ешнәрсе де тимеді»деп-ақырын қайталай беріпті, қайталай беріпті. Қасында екінші ағаштың бұтақтары жайқалып, жеміске толы болыпты. «Жаратқан ием, рахмет саған, бұл өмірде маған бәрін бергеніңе рахмет. Енді міне жылдар өткен соң мен де сен маған жасағандай мен де жүз есе қылып қайтарғым келеді. Өз бұтақтарымның астында мыңдаған шөптерді күннен және жуыннан қорғап тұрмын. Менің жемістерімнің дәмі көптеген адамдарды қуантады. Рахмет саған, маған сыйлауға мүмкіндік бергеніңе»,- деген екен екінші ағаш. аңыздың мағынасы қандай? өтінем көмектесіңіздерші
Бірінші ағаш басқаларды ойлап ақыр соңында қурап кетті,бірақ егер ол екінші ағаш сияқты табиғаттың берген суын қолданып жайқалып өссе ол оданда көп көмек берер еді. Сондықтан да әрқашан да бірінші өзінді ойла, сосын басқаларға көмек беру керек.
Чисто моё мнение