Жила была одна балалайка в доме у мужика. У мужчины не было жены и детей, и от скуки, каждый день играл на своей подруге балалайке. Но однажды он встретил женщину своей мечты, он попросил у нее руку и сердце. И стали они жить в одном доме. Но у жены была домра, она тоже каждый вечер играла на ней, берегла и хранила. Однажды балалайку и домру положили рядом. Балалайка спросила :ты кто, и что ты делаешь в моем доме? Домра ответила :теперь это и мой дом тоже, хозяин даже уделил мне местечко! Балалайка возмутилась :ах так! Это мое место всегда было этот угол был только моим! Домра сказала:а знаешь...Их сорру прервал голос хозяина, шедшего к музыкальным инструментах. Он взял их обоих и понес в комнату. Домру отдал жене, а балалайку себе. И стали они играть дуэтом. И тут Балалайка задумалась :как прекрасно играет домра, может я зря ее судила! В это же время домра размышляла :как звонко поет Балалайка! Я заняла ее угол,мне стоит извиниться. После чудного дуэта инструменты снова остались на едене. Они рассказали друг другу, что чувствуют вину, извенились друг перед другом, и остались друзьями!
Сейдолла Бәйтереков (Қаз. Сейдолла Бәйтереков; 10 мамыр 1945 - 1998) - қазақ композиторы, дирижер, мұғалім. Қазақстанның еңбек сіңірген мәдениет қызметкері (1994).
1956 жылы ол Кентау музыкалық мектебіне, аккордеон сыныбына түсіп, мұғалімдер С.Бәйтерековтің музыкалық талантын байқады. Қазір бұл Кентау қаласындағы 1999 жылы оның есімімен аталған жалғыз музыкалық мектеп.
Мектептен шыққаннан кейін ол Мәскеуге кетіп, онда теміржол институтына түседі, бірақ техникалық мамандық оның шақыруы емес екенін түсініп, ұзақ оқымады. Ол Қазақстанға оралды. 1962 жылы қыркүйекте С.Бәйтереков Целиноград ауылшаруашылық институтына түсіп, сол жақтан әскер қатарына шақырылды. Ол 1965 жылға дейін Өзбек КСР-нің Самарқанд қаласында музыкалық взводта қызмет етті.
Демобилизациядан кейін ол Шымкенттегі музыкалық мектепке түсіп, онда әр түрлі музыкалық аспаптарда ойнау дағдыларын меңгерді. Оқуын Қазақ консерваториясында жалғастырды. Құрманғазы, оны 1977 жылы хор дирижері мамандығы бойынша бітіріп, сол жерде сабақ бере бастады. 1977 ж. Сонымен бірге С.Бәйтереков үшін өзінің «Әлия» [1] әнін салтанатты түрде орындауымен, Болгарияда өткен Алтын Орфей фестивалінде Гран-при иегері болған Б.Тәжібаевтың сөзімен маңызды болды.
С.Бәйтереков 1992 жылға дейін Алма-Ата консерваториясында оқытушы болып жұмыс істеді, содан кейін «Қазақконцерт» гастрольдік-концерттік бірлестігінің көркемдік жетекшісі және дирижері болды, ол жерде жас орындаушылардың шығармашылық әлеуетін дамытуға үлкен көңіл бөлді.
1990 жылдан бастап қайтыс болғанға дейін - «Саз» мемлекеттік дыбыс жазу студиясының жетекшісі.
Сейдолла Бәйтереков (Қаз. Сейдолла Бәйтереков; 10 мамыр 1945 - 1998) - қазақ композиторы, дирижер, мұғалім. Қазақстанның еңбек сіңірген мәдениет қызметкері (1994).
1956 жылы ол Кентау музыкалық мектебіне, аккордеон сыныбына түсіп, мұғалімдер С.Бәйтерековтің музыкалық талантын байқады. Қазір бұл Кентау қаласындағы 1999 жылы оның есімімен аталған жалғыз музыкалық мектеп.
Мектептен шыққаннан кейін ол Мәскеуге кетіп, онда теміржол институтына түседі, бірақ техникалық мамандық оның шақыруы емес екенін түсініп, ұзақ оқымады. Ол Қазақстанға оралды. 1962 жылы қыркүйекте С.Бәйтереков Целиноград ауылшаруашылық институтына түсіп, сол жақтан әскер қатарына шақырылды. Ол 1965 жылға дейін Өзбек КСР-нің Самарқанд қаласында музыкалық взводта қызмет етті.
Демобилизациядан кейін ол Шымкенттегі музыкалық мектепке түсіп, онда әр түрлі музыкалық аспаптарда ойнау дағдыларын меңгерді. Оқуын Қазақ консерваториясында жалғастырды. Құрманғазы, оны 1977 жылы хор дирижері мамандығы бойынша бітіріп, сол жерде сабақ бере бастады. 1977 ж. Сонымен бірге С.Бәйтереков үшін өзінің «Әлия» [1] әнін салтанатты түрде орындауымен, Болгарияда өткен Алтын Орфей фестивалінде Гран-при иегері болған Б.Тәжібаевтың сөзімен маңызды болды.
С.Бәйтереков 1992 жылға дейін Алма-Ата консерваториясында оқытушы болып жұмыс істеді, содан кейін «Қазақконцерт» гастрольдік-концерттік бірлестігінің көркемдік жетекшісі және дирижері болды, ол жерде жас орындаушылардың шығармашылық әлеуетін дамытуға үлкен көңіл бөлді.
1990 жылдан бастап қайтыс болғанға дейін - «Саз» мемлекеттік дыбыс жазу студиясының жетекшісі.