Скорость поезда 50 км/ч и в пути, до момента когда его догнал вертолёт, он был (12 + х) ч, а следовательно он проехал 50*(12 + х) км, что составило половину всего пути. Вертолёт летел со скоростью в 7 раз больше, чем скорость поезда: 7 * 50 = 350 км/ч и в пути был х ч, пролетев 350х км. Так как вертолёт догнал поезд приравняем пройденные пути: 600 + 50х = 350х 350х - 50х = 600 300х = 600 х = 600 : 300 х = 2 ч -в пути был вертолёт А значит он пролетел 2 * 350 = 700 км, что составляет половину пути. Значит весь путь 700 * 2 = 1400 км. ответ: 1 400 км
Вертолёт летел со скоростью в 7 раз больше, чем скорость поезда: 7 * 50 = 350 км/ч и в пути был х ч, пролетев 350х км.
Так как вертолёт догнал поезд приравняем пройденные пути: 600 + 50х = 350х
350х - 50х = 600
300х = 600
х = 600 : 300
х = 2 ч -в пути был вертолёт
А значит он пролетел 2 * 350 = 700 км, что составляет половину пути. Значит весь путь 700 * 2 = 1400 км.
ответ: 1 400 км
Кыш ул битләрне өшетердәй зәмһәрир салкыннарга, күз күремен киметердәй бураннарга да бик бай. Көннән-көн соңрак чыккан кояш та, үзенең саранлыгын күрсәтеп, салкынча гына елмая. Кыш үзенең аклыгы, сафлыгы белән күңелгә якын, үзенчә матур.
Чын кышны, билгеле инде, урманда гына тоярга була. Ә кырлар, яз җиткәнче ял итәргә уйлап, ап-ак юрганга төренәләр дә тыныч кына тирән йокыга талалар. Анда ап-ак кардан башка берни дә күреп булмый. Урманда песнәкләрнең һәм урман гайбәтчесе саесканның агачтан агачка сикереп йөрүе кышкы урманга азмы-күпме җанлылык өрә. Ап-ак түшәк өстендәге җәнлек эзләре дә урманның бөтенләй үк йоклап ятмавын күрсәтә. Салкын көннәрдә агачлар бәс белән каплана. Әйтерсең агачларны үтә күренмәле ап-ак ефәк белән чорнап чыкканнар. Урман эчендә сузылып киткән чаңгы эзеннән барганда, чаңгы таягы белән агачка кагыласың, йомшак кына энҗе бөртекләре коела. Агачларның кышкы салкыннарда шартлаулары ишетелә. Пышылдап кына әйтелгән сүзләр дә еракларга яңгырый. Бөтен дөньяда матурлык, аклык, сихри тынлык. Бөтен дөньяга яшәү матурлыгы турында кычкырасы килә. Тик тукталып каласың. Синең тавышыңнан агачлардагы аклык коелыр да, матурлыкка зыян килер кебек.
Кышкы урман гаҗәеп матур шул! Кыргый җәнлекләр дә кышны һәрберсе үзенчә үткәрә. Аю кар астындагы өнендә йоклап ята. Төлке үзенә азык эзли. Тиен көз көне киптергән чикләвекләрен, гөмбәләрен ашый. Куян ак тунын кигән. Керпе кар астында йоклый.
Кышын кыргый җәнлекләргә яшәү бик авыр. Аларга азык җитми. Шуңа күрә без аларга бераз ярдәм итәргә тиешбез. Кошларга җимлекләр ясап элергә һәм аларны һәрвакыт карап, тулыландырып торырга кирәк.
Урман − безнең зур байлыгыбыз. Аның ямен җибәрмәсәк, агачларны кисмәсәк һәм сындырмасак, кошларны атмасак, урманны сакласак иде.