Әдемі қыз-ай туралы аңыз бар...Баяғыда, уақыттың өзі жас болған кезде, бүкіл әлем өзінің түсі мен сұлулығына ие болған кезде, қыз жерде өмір сүрді.Оның аспан сұлулық поражала барлық айналасында, мәжбүрлеп затаить дыхание.Ашылмаған бүршіктерден өтіп, жердегі Сұлулық оларға өзінің сұлулығының бір бөлігін берді. Бүршік гүлдеп, жылы кемпірқосақ сәулесін шығара бастады.Ол кезде адамдар зұлымдықты да , қызғанышты да білмеді: махаббат, өзара түсіністік пен үйлесімділік айналасында орнады. Құдай өзі жасаған әлемге қарап қуанды.Сол күндері мен түн, оларға жүрді жылғы.Жылғы превращались бұл ғасырдың...Планета гүлдеп, бәрі ертегі сияқты көрінді. Мұндай әдемі суретті бұлдырататын ештеңе жоқ.Бірақ өзінің сұлулығы мен сәттілігінің сәулелерін ұмытып, жердегі Сұлулық ашулы өмір салтын жүргізе бастады.Бірақ түнде планетаның ерлер жартысының ең әдемі тұрғындары, ол қараңғы түндерді жарқын жарқылмен жарықтандырды.Құдай мұны байқап, азғындықты жазалау үшін оны аспанға жіберді.Әр кеш сайын ай қызы өзінің нәзік және сүйкімді жарқылымен таза, әдемі планетаны жарықтандырды.Түнде көшелерде планетаның көбірек тұрғындары пайда бола бастады, түсініксіз сұлулықты тамашалау.Жүрегінде әр қыз әр жігіттер загорался бұл жеңіл, жылы, жарық, ол пробуждал бұл буйное диск және достарым жүрек сайысып жиі, ал жан үзуге дене бөлігі.Ай қыз планета тұрғындарынан түнде ұйқы мен тыныштықты алды.Сондықтан, біздің уақытымызда да, түнде аспанда өзінің барлық даңқымен көрініп, ай бізді өзінің нәзік тұзағына түсіреді.Ай толық гүлденуде бізге ең түсініксіз сезімдер сыйлайды.Ол бізден жалғыздықты алып тастайды: жер бетіндегі барлық адамдарда толық ай кезінде жүрек соғылады. Жұмбақ сезімдер мен ойлардың ырғағында. Түсініксіз Сұлулық пен махаббаттың өлшемінде.
К началу XIV в. сильнейшими княжествами Севере-Восточной Руси стали Московское и Тверское. Первым московским князем по завещанию отца стал младший сын Александра Невского Даниил Александрович (1263 - 1303). В начале 90-х годов Даниил присоединил к Ростовскому княжеству Можайск, а в 1300 г. отвоевал у Рязани Коломну. Сын Даниила Юрий Данилович (ум. в 1324 г.) с 1304 г. повел борьбу за великое владимирское княжение с Михаилом Ярославичем Тверским, получившим в 1305 г. в Орде ярлык на великое княжение. Поддержку московскому князю оказывал митрополит всея Руси Петр. В 1317г. Юрий добился получения ярлыка на великокняжеский престол из рук хана Узбека, а спустя год в Орде главный враг Юрия - Михаил Тверской - был убит. Но в 1322 г. князь Юрий не выполнил волю хана и удержал при себе собранный ордынский "выход". В наказание за этот поступок хан лишил Юрия великого княжения, передав ярлык сыну Михаила Ярославича -Дмитрию Грозные очи. В 1325 г., когда московский и тверской князья находились в Орде, Дмитрий убил виновника гибели своего отца, князя Юрия, за что в 1326 г. был казнен ханом. Великое княжение было бpaту Дмитрия Тверского Александру (1326 - 1328). Вместе с великим князем Александром Тверским хан Узбек послал на Русь ордынский отряд во главе со своим родственником Чолханом (на Руси его называли Щелкан). Бесчинства ордынцев в Твери вызвали восстание горожан (1327), которое поддержал и сам князь Александр. Восставшие перебили отряд Чолхана. Эти события умело использовал новый московский князь, младший брат Юрия Даниловича Иван Калита. Он возглавил карательную ордынскую экспедицию на Тверь. Тверская земля была разорена, Александр Михайлович бежал во Псков, а великое владимирское княжение было поделено между Иваном Калитой и Александром Суздальским. После смерти последнего в 1332 г. ярлык на великое княжение почти постоянно находился в руках московских князей. Ивану Калите удалось упрочить свое влияние в Новгороде, приобрести в Орде ярлыки на удельные княжества с центрами в Угличе, Галиче и Белоозере. Помимо этого, Иван I покупал в других княжествах села, становившиеся опорными пунктами "собирания" русских земель вокруг Москвы. Политику Ивана Калиты продолжили его сыновья? Семен Гордый (1340?1353) и Иван II Красный (1353?1359). После смерти Ивана II Красного московским князем стал его 9-летний сын Дмитрий (1359?1389). В это время ярлыком на великое княжение завладел суздальско-нижегородский князь Дмитрий Константинович. Между ним и группировкой московского боярства развернулась острая борьба. На стороне Москвы выступал митрополит Алексий, фактически возглавлявший московское правительство, пока в 1363 г. победу окончательно не одержала Москва. Великий князь Дмитрий Иванович продолжал политику укрепления Московского княжества. В 1367 г. был возведен белокаменный Московский Кремль. В 1371 г. Москва нанесла сильное поражение рязанскому великому князю Олегу. Продолжалась борьба и с Тверью. Когда в 1371 г. Михаил Александрович Тверской, получив ярлык на великое княжение Владимирское, попытался занять Владимир, Дмитрий Иванович отказался повиноваться ханской воле. В 1375 г. Михаил Тверской вновь получил ярлык на владимирский стол. Тогда против него выступили почти все князья Северо-Восточной Руси, поддержав московского князя в его походе на Тверь. После месячной осады город капитулировал, по заключенному между московским и тверским князем договору Михаил признавал Дмитрия своим "братом старейшим", т. е. сюзереном. В результате внутриполитической борьбы в северо-восточных русских землях Московское княжество добилось первенствующего положения в "собирании" русских земель и превратилось в реальную силу противостоять Орде и Литве. С 1374 г. Дмитрий Иванович прекратил выплату дани Золотой Орде или нет не знаю! ну вот так!
Әдемі қыз-ай туралы аңыз бар...Баяғыда, уақыттың өзі жас болған кезде, бүкіл әлем өзінің түсі мен сұлулығына ие болған кезде, қыз жерде өмір сүрді.Оның аспан сұлулық поражала барлық айналасында, мәжбүрлеп затаить дыхание.Ашылмаған бүршіктерден өтіп, жердегі Сұлулық оларға өзінің сұлулығының бір бөлігін берді. Бүршік гүлдеп, жылы кемпірқосақ сәулесін шығара бастады.Ол кезде адамдар зұлымдықты да , қызғанышты да білмеді: махаббат, өзара түсіністік пен үйлесімділік айналасында орнады. Құдай өзі жасаған әлемге қарап қуанды.Сол күндері мен түн, оларға жүрді жылғы.Жылғы превращались бұл ғасырдың...Планета гүлдеп, бәрі ертегі сияқты көрінді. Мұндай әдемі суретті бұлдырататын ештеңе жоқ.Бірақ өзінің сұлулығы мен сәттілігінің сәулелерін ұмытып, жердегі Сұлулық ашулы өмір салтын жүргізе бастады.Бірақ түнде планетаның ерлер жартысының ең әдемі тұрғындары, ол қараңғы түндерді жарқын жарқылмен жарықтандырды.Құдай мұны байқап, азғындықты жазалау үшін оны аспанға жіберді.Әр кеш сайын ай қызы өзінің нәзік және сүйкімді жарқылымен таза, әдемі планетаны жарықтандырды.Түнде көшелерде планетаның көбірек тұрғындары пайда бола бастады, түсініксіз сұлулықты тамашалау.Жүрегінде әр қыз әр жігіттер загорался бұл жеңіл, жылы, жарық, ол пробуждал бұл буйное диск және достарым жүрек сайысып жиі, ал жан үзуге дене бөлігі.Ай қыз планета тұрғындарынан түнде ұйқы мен тыныштықты алды.Сондықтан, біздің уақытымызда да, түнде аспанда өзінің барлық даңқымен көрініп, ай бізді өзінің нәзік тұзағына түсіреді.Ай толық гүлденуде бізге ең түсініксіз сезімдер сыйлайды.Ол бізден жалғыздықты алып тастайды: жер бетіндегі барлық адамдарда толық ай кезінде жүрек соғылады. Жұмбақ сезімдер мен ойлардың ырғағында. Түсініксіз Сұлулық пен махаббаттың өлшемінде.
Поддержку московскому князю оказывал митрополит всея Руси Петр. В 1317г. Юрий добился получения ярлыка на великокняжеский престол из рук хана Узбека, а спустя год в Орде главный враг Юрия - Михаил Тверской - был убит. Но в 1322 г. князь Юрий не выполнил волю хана и удержал при себе собранный ордынский "выход". В наказание за этот поступок хан лишил Юрия великого княжения, передав ярлык сыну Михаила Ярославича -Дмитрию Грозные очи. В 1325 г., когда московский и тверской князья находились в Орде, Дмитрий убил виновника гибели своего отца, князя Юрия, за что в 1326 г. был казнен ханом. Великое княжение было бpaту Дмитрия Тверского Александру (1326 - 1328).
Вместе с великим князем Александром Тверским хан Узбек послал на Русь ордынский отряд во главе со своим родственником Чолханом (на Руси его называли Щелкан). Бесчинства ордынцев в Твери вызвали восстание горожан (1327), которое поддержал и сам князь Александр. Восставшие перебили отряд Чолхана. Эти события умело использовал новый московский князь, младший брат Юрия Даниловича Иван Калита. Он возглавил карательную ордынскую экспедицию на Тверь. Тверская земля была разорена, Александр Михайлович бежал во Псков, а великое владимирское княжение было поделено между Иваном Калитой и Александром Суздальским. После смерти последнего в 1332 г. ярлык на великое княжение почти постоянно находился в руках московских князей.
Ивану Калите удалось упрочить свое влияние в Новгороде, приобрести в Орде ярлыки на удельные княжества с центрами в Угличе, Галиче и Белоозере. Помимо этого, Иван I покупал в других княжествах села, становившиеся опорными пунктами "собирания" русских земель вокруг Москвы.
Политику Ивана Калиты продолжили его сыновья? Семен Гордый (1340?1353) и Иван II Красный (1353?1359). После смерти Ивана II Красного московским князем стал его 9-летний сын Дмитрий (1359?1389). В это время ярлыком на великое княжение завладел суздальско-нижегородский князь Дмитрий Константинович. Между ним и группировкой московского боярства развернулась острая борьба. На стороне Москвы выступал митрополит Алексий, фактически возглавлявший московское правительство, пока в 1363 г. победу окончательно не одержала Москва.
Великий князь Дмитрий Иванович продолжал политику укрепления Московского княжества. В 1367 г. был возведен белокаменный Московский Кремль. В 1371 г. Москва нанесла сильное поражение рязанскому великому князю Олегу. Продолжалась борьба и с Тверью.
Когда в 1371 г. Михаил Александрович Тверской, получив ярлык на великое княжение Владимирское, попытался занять Владимир, Дмитрий Иванович отказался повиноваться ханской воле. В 1375 г. Михаил Тверской вновь получил ярлык на владимирский стол. Тогда против него выступили почти все князья Северо-Восточной Руси, поддержав московского князя в его походе на Тверь. После месячной осады город капитулировал, по заключенному между московским и тверским князем договору Михаил признавал Дмитрия своим "братом старейшим", т. е. сюзереном.
В результате внутриполитической борьбы в северо-восточных русских землях Московское княжество добилось первенствующего положения в "собирании" русских земель и превратилось в реальную силу противостоять Орде и Литве. С 1374 г. Дмитрий Иванович прекратил выплату дани Золотой Орде или нет не знаю! ну вот так!