1. С чем остался продавец после ухода покупателя? - c 20 настоящими рублями (разменянными у соседки), т.е. он пока ничего не потерял, он продал шапку-получил за нее деньги.
2. С чем ушёл покупатель? - с шапкой за 20 руб. + 30 руб. настоящими, разменянными у соседки. Т.е. можно сказать, что вместо фальшивых 50 руб. он получил настоящие (только 20 из них в виде товара-шапки).
3. Соседка осталась с 50 фальшивыми рублями, которые в итоге ей должен отдать продавец.
1. С чем остался продавец после ухода покупателя? - c 20 настоящими рублями (разменянными у соседки), т.е. он пока ничего не потерял, он продал шапку-получил за нее деньги.
2. С чем ушёл покупатель? - с шапкой за 20 руб. + 30 руб. настоящими, разменянными у соседки. Т.е. можно сказать, что вместо фальшивых 50 руб. он получил настоящие (только 20 из них в виде товара-шапки).
3. Соседка осталась с 50 фальшивыми рублями, которые в итоге ей должен отдать продавец.
ответ: продавца обманули на 50 рублей.
Борын-борын заманда яшэгэн икән, ди, бер Хатын. Аның булган, ди, өч кызы. Бу Хатын, кызларымның өсте бөтен, тамаклары тук булсын, ди-ди, көне-төне эшләгән, ди.
Менә кызлар үсеп буйга да җиткәннәр. Алар берсеннән-берсе матур, ди, бер битләре ай, бер битләре кояш, буй-сыннары карлыгачтай сылу, ди. Өч кыз, бер-бер артлы кияүгә чыгып, берсе артыннан берсе китеп тә барганнар.
Менә бер ел үткән, ике ел, өч ел үткән. Шулай матур гына яшәгәндә, әниләре авырып киткән. Күрше урамда Тиен дусты бар икән, шуны дәшеп әйткән:
— Тиен дустым, барсана, кызларыма әйтсәнә, хәлемне белергә килсеннәрче,— дигән.
Тиен шунда ук чыгып чапкан. Тиен барып тәрәзә какканда, Олы кыз җиз ләгәннәр чистартып торадыр иде, ди.
— Һай,— дип әйткән, ди, Олы кыз,— бик барыр идем дә бит, аңарчы менә шушы ләгәннәрне чистартып бетерәсем бар иде шул,— дигән, ди.
Тиен моңар бик ачуланган да әйткән:
— Алайса, син шушы ләгәннәреңнән мәңгегә аерылма! — дигән.
Тиеннең шулай дип әйтүе булган, ике ләгән Кызны ике яктан китереп тә кысканнар. Олы кыз егылган да шунда ук гөберле бакага әверелгән.
Тиен Уртанчы кызга чапкан. Уртанчы кыз, бу кайгылы хәбәрне ишеткәндә, киндер суга икән. Тиенгә әйткән:
— Һай,— дигән,— әнием янына хәзер үк чыгып йөгерер идем дә бит, менә ярминкәгә киндер сугып өлгертәсем бар иде шул,— дигән.
Тиен бик ачуланган да әйткән:
— Алайса, син гомерең буе киндер сугып кына тор! — дигән.
Уртанчы кыз шунда ук үрмәкүчкә әверелгән.
Тиен тәрәзәсен какканда, Кече кызның камыр баскан чагы икән. Ул бер сүз дә әйтмәгән, камырлы кулларын да сөртеп тормаган, чыккан да әнисе янына йөгергән.
Тиен Кече кызга әйткән:
— И сөекле бала, гомер буе игелек күр, кешеләрне бәхетле ит, аларга куаныч та, юаныч та бул. Кешеләр дә сине сөярләр, синең яхшылыгыңны мәңге онытмаслар,— дигән.
Кече кыз чыннан да бик рәхәт гомер кичергән, халык аны бик яраткан, ди.