"...Вот всегда так выходит: человек-то думает про себя – хорошо я делаю! Хвать – а люди недовольны…" (Лука) " ...умнее люди становятся, всё занятнее… и хоть живут – всё хуже, а хотят – всё лучше… упрямые!.." (Лука) "...Оно барство-то – как оспа… и выздоровеет человек, а знаки-то остаются..." (Лука) "...Сколько это разного народа на земле распоряжается… и всякими страхами друг дружку стращает, а всё порядка нет в жизни… и чистоты нет…" (Лука) "...если кто кому хорошего не сделал, тот и худо поступил…" (Лука) "...Всяко живет человек… как сердце налажено, так и живет… сегодня – добрый, завтра – злой…" (Лука) "...За что их любить?.. Любить – живых надо… живых…" (Лука о покойниках) "...Ты – живых опасайся… вот что я скажу…" (Лука о покойниках и живых людях) "...не в слове – дело, а – почему слово говорится? – вот в чем дело!.." "...Коли ты веришь, была у тебя настоящая любовь… значит – была она! Была!.." "...Человека приласкать – никогда не вредно…" Сатин: Лекарство создает болезнь, закон порождает правонарушение, тюрьма формирует преступников, конституция дает толчок революции.
Человек рождается для лучшего! Мертвецы — не слышат! Мертвецы не чувствуют... Кричи... реви... мертвецы не слышат!. Я всегда презирал людей, которые слишком заботятся о том, чтобы быть сытыми. Надоели мне, брат, все человеческие слова... все наши слова — надоели! Каждое из них слышал я... наверное, тысячу раз... Кто слаб душой, тем ложь нужна.
Для жыхароў звычайнай беларускай вёскі Курані з раману І.Мележа “Людзі на балоце” шчасце складаецца з простых рэчаў. Яны не бачылі багацця, не бачылі іншага жыцця, таму быць шчаслівым для большасці з іх – гэта мець сваю зямлю, працаваць на ёй ды жыць у дабрабыце.
Для Васіля Дзятла, маладога вясковага хлопца, шчасце – гэта матэрыяльныя рэчы: новая хата, добры конь ды заробак. Для вясковых дзяўчат шчасце хаваецца ў каханні. Яны шукаюць мужа сярод знаёмых хлопцаў, ды мараць пра тое, каб кахаць яго ўсё жыццё, быць вернай, годнай, добрай гаспадыняй. Уласная прыгажосць, прывабнасць, увага хлопцаў для дзяўчат – таксама шчасце.
Па-іншаму ўспрымае шчасце малады хлопец Міканор. Ён толькі што вярнуўся са службу ў войску ў Мазыры і вясковае жыццё падаецца яму далёкім ад таго, што можна было б назваць шчаслівым. Ён марыць змяніць лад жыцця ў Куранях, прывесці да чысціні, зварухнуць тутэйшы люд і самому быць наперадзе ўсіх пераменаў.
Яўхім Глушак – яшчэ адзін адметны герой раману. Ягонае разуменне шчасця не падобнае на разуменне большасці аднавяскоўцаў. Сын багатых бацькоў, ён не задумваецца надта пра тое, каб быць працавітым. Ягоная мэта – узяць у жонкі Ганну Чарнушку. І яму падаецца, што ягонае шчасце можна купіць за грошы. Пры гэтым, яму ўсё адно, як будуць адчуваць сябе іншыя. Самае галоўнае – каб яму самому было добра.
Сатин: Лекарство создает болезнь, закон порождает правонарушение, тюрьма формирует преступников, конституция дает толчок революции.
Человек рождается для лучшего!
Мертвецы — не слышат! Мертвецы не чувствуют... Кричи... реви... мертвецы не слышат!.
Я всегда презирал людей, которые слишком заботятся о том, чтобы быть сытыми.
Надоели мне, брат, все человеческие слова... все наши слова — надоели! Каждое из них слышал я... наверное, тысячу раз...
Кто слаб душой, тем ложь нужна.
Для жыхароў звычайнай беларускай вёскі Курані з раману І.Мележа “Людзі на балоце” шчасце складаецца з простых рэчаў. Яны не бачылі багацця, не бачылі іншага жыцця, таму быць шчаслівым для большасці з іх – гэта мець сваю зямлю, працаваць на ёй ды жыць у дабрабыце.
Для Васіля Дзятла, маладога вясковага хлопца, шчасце – гэта матэрыяльныя рэчы: новая хата, добры конь ды заробак. Для вясковых дзяўчат шчасце хаваецца ў каханні. Яны шукаюць мужа сярод знаёмых хлопцаў, ды мараць пра тое, каб кахаць яго ўсё жыццё, быць вернай, годнай, добрай гаспадыняй. Уласная прыгажосць, прывабнасць, увага хлопцаў для дзяўчат – таксама шчасце.
Па-іншаму ўспрымае шчасце малады хлопец Міканор. Ён толькі што вярнуўся са службу ў войску ў Мазыры і вясковае жыццё падаецца яму далёкім ад таго, што можна было б назваць шчаслівым. Ён марыць змяніць лад жыцця ў Куранях, прывесці да чысціні, зварухнуць тутэйшы люд і самому быць наперадзе ўсіх пераменаў.
Яўхім Глушак – яшчэ адзін адметны герой раману. Ягонае разуменне шчасця не падобнае на разуменне большасці аднавяскоўцаў. Сын багатых бацькоў, ён не задумваецца надта пра тое, каб быць працавітым. Ягоная мэта – узяць у жонкі Ганну Чарнушку. І яму падаецца, што ягонае шчасце можна купіць за грошы. Пры гэтым, яму ўсё адно, як будуць адчуваць сябе іншыя. Самае галоўнае – каб яму самому было добра.