Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Да, потому что она уехала, а правильнее сказать сбежала из отчего дома с гусаром. Не получив родительского благословения. Гусар этот ведь не сватался к ней.
Кстати, в "Станционном смотрителе", так и не написано вышла ли на за него замуж. Но можно сделать вывод, что нет, хотя дети и были.
В то время это было равносильно проклятию.
Она отца своего опозорила. Это вроде, как, если окажется, что ребёнок Вашего учителя литературы наркоман, или насильник. Скорее всего даже в наше "сверхсвободное" время учителя с работы "попросят".
Так вот увидев отца она упала в обморок от переполнявших её чувств; стыда, вины, любви к отцу.
И это было настолько естественно, что Пушкин даже не стал разъяснять, почму это произошло.
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
ответ
3,3/5
9
levadevaiulia
новичок
1 ответ
Да, потому что она уехала, а правильнее сказать сбежала из отчего дома с гусаром. Не получив родительского благословения. Гусар этот ведь не сватался к ней.
Кстати, в "Станционном смотрителе", так и не написано вышла ли на за него замуж. Но можно сделать вывод, что нет, хотя дети и были.
В то время это было равносильно проклятию.
Она отца своего опозорила. Это вроде, как, если окажется, что ребёнок Вашего учителя литературы наркоман, или насильник. Скорее всего даже в наше "сверхсвободное" время учителя с работы "попросят".
Так вот увидев отца она упала в обморок от переполнявших её чувств; стыда, вины, любви к отцу.
И это было настолько естественно, что Пушкин даже не стал разъяснять, почму это произошло.