Фабула (лат. Fabula — аңыз, әңгіме, ертегі, мысал) — көркем шығармада суреттелген окиғаны рет-ретімен жүйелеу. Фабула сюжетпен көптеген өзіндік ерекшеліктерімен өзгешеленеді:
Оқиғаны мазмұндау, баяндау тәсілімен, яғни оны өмірде болып жатқан рет-ретімен емес, авторлық шегіністер, орын ауыстырулар арқылы беру (Ш.Айтматов, "Боранды бекет'").
Айтушының болып жатқан окиғаға қатыстылығымен. Мұның бірнеше жолы бар: алғашқысында автордың оқиғаға қатыстылығы сезілмейді (М.Әуезов, "Қилы заман"), енді бірде айтушы оқиғаның ортасында жүреді (Ғ.Мүсірепов, "Қазақ солдаты").
Шығарманың белгілі бір формада баяндалуы, мысалы, естелік (Ғ.Мүстафин, "Көз көрген"), күнделік (Ә.Сәрсенбаев, "Офицер күнделігі"), Ф.М. Достоевский, "Бейшара жандар"), т.б. фабулалық тәсілдерді қолдану арқылы автор оқиғаның баяндауын бірде үдетіп, бірде бәсеңсітіп отырады, кейіпкер көңіл-күйінің қалтарыстарын ашып, образды жан-жақты ашады
Обратимся к «светлана» и посмотрим, как в ней проявляется романтическое двоемирие. само заглавие знаменательно, оно несет в себе свет, создает определенное настроение. отнюдь не мрачное. с самого начала автор погружает нас в сказочный мир гаданий, ворожбы, и сам ритм стихотворения соответствуют заданной теме. раз в крещенский вечерок девушки гадали… но после описания веселых гаданий в тексте появляются печальные нотки: тускло светится луна в сумерках тумана – молчалива и грустна милая светлана далее возникает мистический сюжет сна. жуковский использует характерный для ход – встреча с миром мертвых. светлана ждала своего жениха, а во сне она встречает его, но в странном виде. потом она поймет, что это была встреча с мертвым женихом. однако выяснится это не сразу. постепенно автор нагнетает атмосферу страха. мы еще не понимаем, что происходит, вместе со светланой нам что-то чудится, мы видим кого-то с «яркими глазами» и этот «кто-то» зовет девушку в путь. жуковский подробно описывает сцену скачки с мертвым женихом, все время усугубляя ощущение тревоги, страха. этому способствует и определенный ряд образов: «вдруг метелица кругом…», «черный вран», кричащий «печаль! », «темная даль». потом жених светланы куда-то внезапно исчезает, она остается одна в страшных местах, видит избушку, открывает дверь и перед ней гроб. но, в конце концов, светлану спасает ее молитва. для жуковского тема веры важна, она звучит не только в этой . «верой был вожатый мой» говорится в «путешественнике». и именно она указывает путь многим героям поэта. так происходит и «светлана». сон оказывается лишь отражением страхов светланы. за ним следует пробуждение, и все сразу меняется. мир снова залит светом, девушка встречается со своим женихом, который возвращается к ней живым и здоровым.
Фабула (лат. Fabula — аңыз, әңгіме, ертегі, мысал) — көркем шығармада суреттелген окиғаны рет-ретімен жүйелеу. Фабула сюжетпен көптеген өзіндік ерекшеліктерімен өзгешеленеді:
Оқиғаны мазмұндау, баяндау тәсілімен, яғни оны өмірде болып жатқан рет-ретімен емес, авторлық шегіністер, орын ауыстырулар арқылы беру (Ш.Айтматов, "Боранды бекет'").
Айтушының болып жатқан окиғаға қатыстылығымен. Мұның бірнеше жолы бар: алғашқысында автордың оқиғаға қатыстылығы сезілмейді (М.Әуезов, "Қилы заман"), енді бірде айтушы оқиғаның ортасында жүреді (Ғ.Мүсірепов, "Қазақ солдаты").
Шығарманың белгілі бір формада баяндалуы, мысалы, естелік (Ғ.Мүстафин, "Көз көрген"), күнделік (Ә.Сәрсенбаев, "Офицер күнделігі"), Ф.М. Достоевский, "Бейшара жандар"), т.б. фабулалық тәсілдерді қолдану арқылы автор оқиғаның баяндауын бірде үдетіп, бірде бәсеңсітіп отырады, кейіпкер көңіл-күйінің қалтарыстарын ашып, образды жан-жақты ашады