3)“Новую зямлю”Я.Коласа справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця бел. сялянства конца XIX- i пачатку XX ст. i невыпадкова. Паэма -- вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе бел. сялянства i пошуках iм шляхоу да светлай будучынi. Паэт расказвае аб усiм, чым багата i цiкава жыццё сялян: аб клопатах i занятках дарослых, аб забауках дзяцей i iх вучобе, аб святочных днях i буднях, ясных летнiх днях i цiхiх зiмовых вечарах, калi дарослыя пры дзецях "пачнуць казаць свае успамiнкi, вясцi размовы пра старынкi".
Працай былi запоунены буднi сялян. Працавалi i дарослыя, i дзецi: Мiхаiл выконвау абавязкi леснiка, Антось "правiу гаспадарку", усю хатнюю работу выконвала Ганна -- жонка Мiхала. Я.Колас паказвае працэс варыва, сяубы, жнiва, малацьбы. У час жнiва калектыуная праца становiцца крынiцай прыгожага, напауняе душу сялян радасцю, прыносiць iм задавальненне. Паэт можа расказаць цэлую гiсторыю пра стары дзедау човен, пра тое, як трэба умела выбраць касу.
Апiсанне касьбы -- гэта цэлы гiмн у гонар чалавека працы. Касцы парауноуваюцца з "ваякамi", якiя iдуць "нiбы у атаку", то "грамадою, то шнурам цягнуць, чарадою, то паасобку, то па пары". У паэме апiсваюцца i прылады працы, створаныя працавiтымi рукамi (сярпок крывенькi, граблi), i сялянская хата, гумно, павець. Я.Колас ведае, як звiваецца пчалiны рой i як яго трэба абiраць, як трэба слаць снапы на таку, каб было зручна малацiць.
З энцыклапедычнай шырынёй апiсвае Я.Колас усе звычаi i абрады, якiя бытавалi у той час на Бел. Гэта каляндарныя святы (куцця, вялiкдзень, коляды), звычаi узаемадапамогi (талака, кумаванне, кiрмашы сходы, народныя песнi, казкi).
Па энцыклапедычнаму шырока апiсвае Я.Колас сваю родную зямлю -- мацi. Апяваючы знаёмыя яму з дзяцiнства мясцiны, ён паказвае, наколькi прыгожая наша зямля i як многа хараства i паэзii у яе сцiплых краявiдах. Чаргуюцца днi i ночы, за зiмамi iдуць вёсны, птушкi пралятаюць з выраю i зноу ляцяць у цёплыя краiны, iдуць дажджы, гуляюць завiрухi, разлiваюцца i замярзаюць рэкi -- пра усё гэта расказваецца у паэме. У вобразах роднага краю Я.Колас заусёды чэрпау натхненне i сiлу. Хараство роднай прыроды выклiкала у паэта не толькi радасць i захапленне, але i смутак. Яго сэрца балiць за бяспраунага, прыгнечанага i зняважанага сялянiна. З паэм мы уяуляем яго знешнi выгляд, у што ён быу апрануты, што еу i пiу, аб чым марыу, на што спадзявауся i у што верыу. Працоунаму чалавеку, якi паустае у паэме ва усёй сваёй велiчы, аддае Я.Колас свае сiлы, сваю любоу i свой талент.
№ 2.
Па шырынi тэматыкi, па багаццю жыццёвага зместу "Новая зямля” не мае сабе роуных у белар. лiтаратуры. Гэта вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе сялянства, аб яго шляхах-дарогах да шчасця i волi. У паэме шматгранна адлюстравана жыцце народа, яго праца, побыт, псiхалогiя, асаблiвасцi нацыянальнага характару, мова, прырода роднага краю. Тут глыбока i праудзiва выяулены мары i жаданнi працоуных мас белар. вескi. Таму "Новую зямлю” справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця белар. сялянства канца ХIХ стаг. Галоунае у паэме -- пошукi зямлi i волi. Гэта тэма вызначае асноуны змест паэмы. Коласавы героi жывуць у няволi, церпяць прыгнет i таму самае дарагое, самае моцнае iх жаданне -- свабода. Мiхал, Антось, Ганна – людзi простыя, малыя, але па-свойму "удалыя". Яны паказаны у паэме шчырымi, рухлiвымi працаунiкамi, свабодалюбамi. Гэта сапраудныя народныя характары, носьбiты працоунай народнай маралi. У iх жыццевым вопыце выяуляецца лес народа i разам з тым гiсторыя iх iндывiдуальнага жыцця.
Мы живём в xxi веке. самый ужасный век, самое ужасное блевотное общество. не редко нам наши предки твердят: “что за молодёжь пошла? ”. а мы обычно с насмешкой нахамим им в ответ. что же за болезнь безмозглости пошла, которой заражается наша молодёжь? ответ на этот вопрос не так уж и просто найти. возьмём к примеру школьников. они даже не задумываются перед кем стоят и с кем разговаривают. им просто по кайфу нахамить, оскорбить и унизить даже взрослого человека. возможно наша молодёжь насмотрелась “передач” по телевизору и теперь подражает этому всему. самая страшное не то, что никто из молодёжи не смотрит культурные передачи, а то, что они смеются над теми кто их смотрит. у нашего блевотного общества перестали быть жизненные ценности. как правило, в обществе признаётся самые хамские типы, а миллионы человек хотят им угодить, хотят быть ими признаны. эти отбросы ничего не достигнут, ничего не смогут добиться, возможно в будущем они будут просто собирать бутылки на улицах. а ты - дурак безликий, будешь смотреть на себя в зеркало и говорить: “для чего я им угождал, чтобы сейчас быть как они? а я ведь хотел пойти по другому пути” такие слова произносят слабые люди, которые не имеют собственного мнения. курение, алкоголь, наркотики заполонили наш мир. пусть даже если ты куришь, потому что тебе нравиться курить и у тебя зависимость - это одно, а вот курить, пить и колоться для того, чтобы тебе за это руку – совсем другое. ты сегодняшний человек и ты двигаешь мир в будущее и только от тебя зависит что будет дальше и какое будет следующее поколение.
3)“Новую зямлю”Я.Коласа справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця бел. сялянства конца XIX- i пачатку XX ст. i невыпадкова. Паэма -- вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе бел. сялянства i пошуках iм шляхоу да светлай будучынi. Паэт расказвае аб усiм, чым багата i цiкава жыццё сялян: аб клопатах i занятках дарослых, аб забауках дзяцей i iх вучобе, аб святочных днях i буднях, ясных летнiх днях i цiхiх зiмовых вечарах, калi дарослыя пры дзецях "пачнуць казаць свае успамiнкi, вясцi размовы пра старынкi".
Працай былi запоунены буднi сялян. Працавалi i дарослыя, i дзецi: Мiхаiл выконвау абавязкi леснiка, Антось "правiу гаспадарку", усю хатнюю работу выконвала Ганна -- жонка Мiхала. Я.Колас паказвае працэс варыва, сяубы, жнiва, малацьбы. У час жнiва калектыуная праца становiцца крынiцай прыгожага, напауняе душу сялян радасцю, прыносiць iм задавальненне. Паэт можа расказаць цэлую гiсторыю пра стары дзедау човен, пра тое, як трэба умела выбраць касу.
Апiсанне касьбы -- гэта цэлы гiмн у гонар чалавека працы. Касцы парауноуваюцца з "ваякамi", якiя iдуць "нiбы у атаку", то "грамадою, то шнурам цягнуць, чарадою, то паасобку, то па пары". У паэме апiсваюцца i прылады працы, створаныя працавiтымi рукамi (сярпок крывенькi, граблi), i сялянская хата, гумно, павець. Я.Колас ведае, як звiваецца пчалiны рой i як яго трэба абiраць, як трэба слаць снапы на таку, каб было зручна малацiць.
З энцыклапедычнай шырынёй апiсвае Я.Колас усе звычаi i абрады, якiя бытавалi у той час на Бел. Гэта каляндарныя святы (куцця, вялiкдзень, коляды), звычаi узаемадапамогi (талака, кумаванне, кiрмашы сходы, народныя песнi, казкi).
Па энцыклапедычнаму шырока апiсвае Я.Колас сваю родную зямлю -- мацi. Апяваючы знаёмыя яму з дзяцiнства мясцiны, ён паказвае, наколькi прыгожая наша зямля i як многа хараства i паэзii у яе сцiплых краявiдах. Чаргуюцца днi i ночы, за зiмамi iдуць вёсны, птушкi пралятаюць з выраю i зноу ляцяць у цёплыя краiны, iдуць дажджы, гуляюць завiрухi, разлiваюцца i замярзаюць рэкi -- пра усё гэта расказваецца у паэме. У вобразах роднага краю Я.Колас заусёды чэрпау натхненне i сiлу. Хараство роднай прыроды выклiкала у паэта не толькi радасць i захапленне, але i смутак. Яго сэрца балiць за бяспраунага, прыгнечанага i зняважанага сялянiна. З паэм мы уяуляем яго знешнi выгляд, у што ён быу апрануты, што еу i пiу, аб чым марыу, на што спадзявауся i у што верыу. Працоунаму чалавеку, якi паустае у паэме ва усёй сваёй велiчы, аддае Я.Колас свае сiлы, сваю любоу i свой талент.
№ 2.
Па шырынi тэматыкi, па багаццю жыццёвага зместу "Новая зямля” не мае сабе роуных у белар. лiтаратуры. Гэта вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе сялянства, аб яго шляхах-дарогах да шчасця i волi. У паэме шматгранна адлюстравана жыцце народа, яго праца, побыт, псiхалогiя, асаблiвасцi нацыянальнага характару, мова, прырода роднага краю. Тут глыбока i праудзiва выяулены мары i жаданнi працоуных мас белар. вескi. Таму "Новую зямлю” справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця белар. сялянства канца ХIХ стаг. Галоунае у паэме -- пошукi зямлi i волi. Гэта тэма вызначае асноуны змест паэмы. Коласавы героi жывуць у няволi, церпяць прыгнет i таму самае дарагое, самае моцнае iх жаданне -- свабода. Мiхал, Антось, Ганна – людзi простыя, малыя, але па-свойму "удалыя". Яны паказаны у паэме шчырымi, рухлiвымi працаунiкамi, свабодалюбамi. Гэта сапраудныя народныя характары, носьбiты працоунай народнай маралi. У iх жыццевым вопыце выяуляецца лес народа i разам з тым гiсторыя iх iндывiдуальнага жыцця.