Стихотворение «вечер», написанное буниным в 1909 году, относится к жанру пейзажно-философской лирики. в нём поэт рассуждает о счастье в окружении классической деревенской природы. развитие темы происходит линейно. форма стихотворения представляет собой сонет из двух катренов и двух терцетов. в первой строфе автор устанавливает проблему и намечает предполагаемые пути её решения, во второй – тема получает своё развитие, а проблема – объяснение, в третьей – делается окончательный вывод о том, что же делает человека счастливым. в начале произведения лирический герой представляет счастье в рамках его общечеловеческого восприятия – как воспоминание, как мечту о счастье, а не реальное ощущение. и тут же взгляд автора уходит в открытое окно, где он видит горизонталь осеннего сада и вертикаль бездонного неба с сияющим белым облаком. осознание красоты окружающей природы приводит лирического героя к мысли о том, что люди слишком мало видят и знают, «а счастье только знающим дано». влетевшая в открытое окно птица отвлекает внимание поэта от книг. он замечает, что день клонится к вечеру, а от белого облака уже давно не осталось и следа. пустое небо и доносящиеся издалека звуки молотилки через зрительные и звуковые ощущения входят в душу лирического героя, наполняя её счастьем. вывод оказывается простым: счастье – это понимание красоты окружающего мира, счастье – это восприятие и принятие естественной составляющей жизни внутри себя. ведущим приёмом организации текста является перечисление однородных членов («сад», «воздух», «облако»), усиливающееся к концу произведения («я вижу, слышу, счастлив»).
Әр дәуірдің өз батыры, өз заманына лайық тұлғасы өмір сүрді. Халық олардың еңбегіне қарай ұлықтап, беделдерін көтерді. Себебі, батырдың міндеті елін қорғау, жерін жаудан аман алып қалу.
Өткен тарихта “батыр” деген ұғымға нағыз ерлер, қолына найза, үстіне сауыт киіп, қылышын қанға малған азаматтар кірді. Олар сыртқы жаумен күресіп, елдің тыныштығын сақтады. Яғни, халық жүрегіндегі “батыр” түсінігі елін жаудан қорғайтын, мемлекеттің тыныштығын сақтайтын ерлер еді.
Араға ғасырлар салып батырлардың орнына қоғам қайраткерлері, білімді және білікті азаматтар шықты. Олар қолдарына найза алып жауға шаппаса да, қалам алып ұрпақ өсірді. Олардан сусындаған ұрпақ елдің ертеңі үшін аянбай тер төгуге аттанды.
Заман ауысып ХХІ ғасырдың табалдырығын да аттадық. Бүгін батырлардың дені әлеуметтің ортасында емес, әлеуметтік желінің ар жағында отыр деп кекетіп жатамыз. Шындығында осы ғасырдың, осы кезеңнің батыры кім? Олардың ерлігі қандай?
ХХІ ғасырдың батыры – дипломат
Дипломат – кешегі елші. Атауы ресмиленді дегеніміз болмаса, мәні осы елшімен астасып жатыр.
Дипломат – сыртқы қатынас органдарының дипломатиялық қызметкерлеріне берілетін жоғары дипломатиялық дәреже. Толық әрі ресми атауы – Төтенше және Өкілетті Елші.
Дипломат түсінігі 1961 жылы Вена конвенциясында бекітілді.
Белгілі дипломат Сағынбек Тұрсыновтың пікіріне салсақ: “Дипломат – екі ел арасындағы көпір”.
Қазақта “Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан” деген мақал қалған. Аталы сөздің түбін тауып айтқан бұ халықтың елшіге деген құрметі ерекше болған.
Эссе
Әр дәуірдің өз батыры, өз заманына лайық тұлғасы өмір сүрді. Халық олардың еңбегіне қарай ұлықтап, беделдерін көтерді. Себебі, батырдың міндеті елін қорғау, жерін жаудан аман алып қалу.
Өткен тарихта “батыр” деген ұғымға нағыз ерлер, қолына найза, үстіне сауыт киіп, қылышын қанға малған азаматтар кірді. Олар сыртқы жаумен күресіп, елдің тыныштығын сақтады. Яғни, халық жүрегіндегі “батыр” түсінігі елін жаудан қорғайтын, мемлекеттің тыныштығын сақтайтын ерлер еді.
Араға ғасырлар салып батырлардың орнына қоғам қайраткерлері, білімді және білікті азаматтар шықты. Олар қолдарына найза алып жауға шаппаса да, қалам алып ұрпақ өсірді. Олардан сусындаған ұрпақ елдің ертеңі үшін аянбай тер төгуге аттанды.
Заман ауысып ХХІ ғасырдың табалдырығын да аттадық. Бүгін батырлардың дені әлеуметтің ортасында емес, әлеуметтік желінің ар жағында отыр деп кекетіп жатамыз. Шындығында осы ғасырдың, осы кезеңнің батыры кім? Олардың ерлігі қандай?
ХХІ ғасырдың батыры – дипломат
Дипломат – кешегі елші. Атауы ресмиленді дегеніміз болмаса, мәні осы елшімен астасып жатыр.
Дипломат – сыртқы қатынас органдарының дипломатиялық қызметкерлеріне берілетін жоғары дипломатиялық дәреже. Толық әрі ресми атауы – Төтенше және Өкілетті Елші.
Дипломат түсінігі 1961 жылы Вена конвенциясында бекітілді.
Белгілі дипломат Сағынбек Тұрсыновтың пікіріне салсақ: “Дипломат – екі ел арасындағы көпір”.
Қазақта “Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан” деген мақал қалған. Аталы сөздің түбін тауып айтқан бұ халықтың елшіге деген құрметі ерекше болған.