Кніга – гэта выдатны памочнік па жыцці, лепшы сябар чалавека. У ёй, ты абавязкова знойдзеш шмат разумных думак, карыснай і цікавай інфармацыі на розныя тэмы. Яны бываюць розныя: навуковыя, мастацкія і забаўляльныя. Зрабіць выбар будзе складана, але магчыма, галоўнае знайсці тое, што табе цікава, то ў чым ты хочаш больш разбірацца і разумець.
У любы перыяд твайго жыцця, кніга дасць любы адказ на любое пытанне. Галоўнае, не ленавацца чытаць і адкрываць для сябе новае. З кнігай застаешся сам-насам, яна моўчкі зможа цябе выслухаць, даць добры і правераны вопытам савет, адцягнуць ад сумных думак і абавязкова зацягне ў свой захоплены і цікавы сюжэт. Дзякуючы гэтаму, будзе адарвацца немагчыма.
Калі чалавек шмат чытае, то ён становіцца разумней, пісьменней, набывае больш вопыту і ведаў у той ці іншай вобласці. Значыць, кніга з'яўляецца сапраўдным сябрам, памочнікам і дарадцам!
У вольны час я вельмі люблю чытаць. Самыя любімыя – гэта, вядома ж, кнігі аб падарожжах, аб моры, аб далёкіх краінах іх гісторыі і традыцыях. Гэта навуковая і мастацкая літаратура. Калі я чытаю, то абавязкова ўяўляю сябе на месцы каханага героя. Адчуваю разам з ім тыя пачуцці і эмоцыі, якія адчувае ён на працягу кнігі. Кніга – гэта такі партал, які можа перанесці цябе з рэальнага свету ў віртуальны, выдуманы аўтарам. Кніга дазваляе мне марыць, радавацца жыццю, цаніць тое, што ў мяне ёсць.
У кнігах можна шмат чаму навучыцца: рыхтаваць смачныя стравы, сабраных з усіх краін; будаваць прыгожыя дамы; лячыць людзей; навучыцца аказваць першую дапамогу; лавіць рыбу.
Вельмі прыемна бавіць вольныя вечары за чытаннем кніг, асабліва люблю чытаць іх перад сном! Памятаю, у дзяцінстве мне мама заўсёды чытала казкі, каб я змог хутка і добра заснуць. А зараз я чытаю кнігі аб падарожжах, аб чалавеку, аб краінах, гісторыю Зямлі. Час ляціць не прыкметна.
Крылов - первый по времени ученик А. Г. Венецианова, художник, с которого началась история Сафонковской школы. Венецианов встретил Крылова в Теребенском монастыре Тверской губернии, где тот на положении подмастерья расписывал иконостас с артелью калязинских иконописцев. По совету Венецианова Крылов начал рисовать с натуры и писать портреты. В 1825 году он приехал в Петербург, поселился у Венецианова как его ученик и одновременно стал посещать рисовальные классы Академии художеств.
Картин Никифора Крылова известно очень мало, «Русская зима» — наиболее значительная из них. В документах Общества поощрения художников, покровительством которого пользовался Крылов, сохранились сведения об истории написания этого пейзажа. Когда у молодого художника возникло намерение исполнить с натуры зимний вид, нашлись меценаты, готовые ему в этом. По выборе Крыловым места около Тосны ему выстроили там целую мастерскую, «дав художнику и содержание во все время его занятий». В течение месяца картина была закончена, и после появления ее на выставке Академии художеств в 1827 произвела на зрителей сильное впечатление.
Работая над пейзажем, Крылов оставался верен принципу, внушенному ему Венециановым, «ничего не изображать иначе чем в натуре является и повиноваться ей одной». Художник писал ландшафт с высокого берега, и это позволило ему представить широкую панораму местности. С косогора дорога спускается в пойму реки Тосны с берегами, поросшими кустарником, вдали видна темная полоса густого хвойного леса. Живописец тонко почувствовал состояние природы в зимний день. На снегу лежат голубоватые тени, небо покрыто облаками, предметы четко вырисовываются на фойе снега. Пейзаж оживляют фигуры людей, занятых повседневными делами: здесь и две женщины, встретившиеся на пути к проруби, где полощут белье, и статная крестьянка с деревянными ведрами на коромысле, и молодой крестьянин, ведущий под уздцы лошадь. Зоркость натурного наблюдения сочетается у Крылова с поэтичностью общего настроения, одушевляющего пейзаж.
У любы перыяд твайго жыцця, кніга дасць любы адказ на любое пытанне. Галоўнае, не ленавацца чытаць і адкрываць для сябе новае. З кнігай застаешся сам-насам, яна моўчкі зможа цябе выслухаць, даць добры і правераны вопытам савет, адцягнуць ад сумных думак і абавязкова зацягне ў свой захоплены і цікавы сюжэт. Дзякуючы гэтаму, будзе адарвацца немагчыма.
Калі чалавек шмат чытае, то ён становіцца разумней, пісьменней, набывае больш вопыту і ведаў у той ці іншай вобласці. Значыць, кніга з'яўляецца сапраўдным сябрам, памочнікам і дарадцам!
У вольны час я вельмі люблю чытаць. Самыя любімыя – гэта, вядома ж, кнігі аб падарожжах, аб моры, аб далёкіх краінах іх гісторыі і традыцыях. Гэта навуковая і мастацкая літаратура. Калі я чытаю, то абавязкова ўяўляю сябе на месцы каханага героя. Адчуваю разам з ім тыя пачуцці і эмоцыі, якія адчувае ён на працягу кнігі. Кніга – гэта такі партал, які можа перанесці цябе з рэальнага свету ў віртуальны, выдуманы аўтарам. Кніга дазваляе мне марыць, радавацца жыццю, цаніць тое, што ў мяне ёсць.
У кнігах можна шмат чаму навучыцца: рыхтаваць смачныя стравы, сабраных з усіх краін; будаваць прыгожыя дамы; лячыць людзей; навучыцца аказваць першую дапамогу; лавіць рыбу.
Вельмі прыемна бавіць вольныя вечары за чытаннем кніг, асабліва люблю чытаць іх перад сном! Памятаю, у дзяцінстве мне мама заўсёды чытала казкі, каб я змог хутка і добра заснуць. А зараз я чытаю кнігі аб падарожжах, аб чалавеку, аб краінах, гісторыю Зямлі. Час ляціць не прыкметна.
Картин Никифора Крылова известно очень мало, «Русская зима» — наиболее значительная из них. В документах Общества поощрения художников, покровительством которого пользовался Крылов, сохранились сведения об истории написания этого пейзажа. Когда у молодого художника возникло намерение исполнить с натуры зимний вид, нашлись меценаты, готовые ему в этом. По выборе Крыловым места около Тосны ему выстроили там целую мастерскую, «дав художнику и содержание во все время его занятий». В течение месяца картина была закончена, и после появления ее на выставке Академии художеств в 1827 произвела на зрителей сильное впечатление.
Работая над пейзажем, Крылов оставался верен принципу, внушенному ему Венециановым, «ничего не изображать иначе чем в натуре является и повиноваться ей одной». Художник писал ландшафт с высокого берега, и это позволило ему представить широкую панораму местности. С косогора дорога спускается в пойму реки Тосны с берегами, поросшими кустарником, вдали видна темная полоса густого хвойного леса. Живописец тонко почувствовал состояние природы в зимний день. На снегу лежат голубоватые тени, небо покрыто облаками, предметы четко вырисовываются на фойе снега. Пейзаж оживляют фигуры людей, занятых повседневными делами: здесь и две женщины, встретившиеся на пути к проруби, где полощут белье, и статная крестьянка с деревянными ведрами на коромысле, и молодой крестьянин, ведущий под уздцы лошадь. Зоркость натурного наблюдения сочетается у Крылова с поэтичностью общего настроения, одушевляющего пейзаж.