Максім Багдановіч быў не толькі аўтарам пейзажнай, любоўнай, сацыяльна-філасофскай лірыкі, фальклорна-эпічных паэм, але і самабытным празаікам-расказчыка, эсэіст, майстрам паэтычнага перакладу, тонкім, бліскучым літаратурным крытыкам і глыбокім навукоўцам-даследчыкам - адным з заснавальнікаў беларускага літаратуразнаўства. Паэзія Максіма Багдановіча, прасякнутая жыццесцвярджальным пафасам, нагадвае святло жывога пульсавалага сэрца, якое аднойчы вырвалася з грудзей сына Беларусі і палілося ў Нязгаслая зару Венеру над прасторамі роднай зямлі.
Разгараецца хутчэй, агонь мой, у імгле,
Няхай жа вецер цябе не палохае:
Гасіць ён толькі слабы агонь на зямлі,
А памацнеўшай - мацней раздзімае.
... На доме № 25 па вул. М. Горкага (былой Аляксандраўскай) устаноўлена мемарыяльная дошка з барэльефам паэта. На ёй словы:
«На гэтым месцы знаходзіўся дом,
у які 9 снежня (27 лістапада)
1891 гады нарадзіўся вядомы беларускі
паэт Максім Багдановіч ».
На ўзгорку, дзе стаіць сёння Дзяржаўны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета БССР, знаходзіўся Траецкі базар, а наадварот - гэты двухпавярховы драўляны дом. На нервам паверсе размяшчалася гарадское пачатковае вучылішча, на другім - кватэра настаўніка. Яе займала сям'я Багдановічаў: Адам Ягоравіч загадваў вучылішчам і выкладаў, а Марыя Апанасаўна выхоўвала сваіх дзяцей. У гэтай кватэры і нарадзіўся Максім Багдановіч - чалавек незвычайнага таленту і лёсу.
Знаёмых і сяброў у сям'і было шмат: настаўнікі, лекары, афіцэры. У доме часта збіралася моладзь, гучалі песні, дэкламаваліся вершы ...
Бацька паэта, Адам Ягоравіч, скончыў Нясвіжскую настаўніцкую гімназію. Працуючы настаўнікам, захапляўся этнаграфіяй, вывучаў і збіраў фальклор. Ён быў высокаадукаваным чалавекам з перадавымі поглядамі. Яго працы - этнаграфічныя, літаратуразнаўчыя, мовазнаўчых - увайшлі ў гісторыю беларускай і рускай культуры, былі заўважаныя і высока ацэнены спецыялістамі.
Адукаванасць бацькі, выдатнае веданне ім фальклору, педагагічная падрыхтоўка спрыялі ўсебаковаму развіццю Максіма.
Марыя Апанасаўна была жанчынай добрай, вясёлай, прыгожай, з іскрынкаю у вачах і з выдатнай доўгай касой. Яна мела спецыяльную музычную падрыхтоўку, добры голас. Сярод песень, якія яна любіла спяваць, быў раманс М. І. Глінкі «Паўночная зорка». І пазней, праз шмат гадоў, паэт часта слухаў у граммофонной запісу хвалюючую мелодыю свайго дзяцінства.
Как много нового и интересного можно увидеть во время дальней поездки или путешествия! Если же ты отправляешься в путь зимой и дорога твоя лежит через лес, то у тебя есть прекрасная возможность попасть в чудесную сказку.
Многих замечательных поэтов и прозаиков впечатления от зимней дороги вдохновляли на создание настоящих мировых шедевров. У каждого свой взгляд, свое открытие, ведь зима не бывает одинаковой для всех, а дорога — тем более.
Насколько же преображается природа, когда в путь отправляется Есенин! Он попадает в чудесную страну.
Что же это за "невидимка", заколдовавшая лес, погрузившая его в "сказку сна"? Конечно же, зима. Это она превратила "бесконечную дорогу" в звенящую под копытами белую ленту, это она повязала на обычную сосну "белую косынку", сделав ее похожей на старушку. Простор и свобода не угнетают поэта, не заставляют его погрузиться в себя, почувствовать себя одиноким. Напротив, глубокое ощущение сопричастности любому изменению в природе делают его чуткое сердце еще более восприимчивым, наполняют его чувством радости и счастья. Разнообразие звуков зимы делает дорогу для поэта интересной и веселой. В начале стихотворения Есенин говорит, что вокруг "тихо", однако, прислушиваясь, замечает, что везде кипит жизнь: "серые вороны расшумелись", "долбит дятел", "слышны звоны копыт". Таким образом, зима постоянно преподносит путнику сюрпризы, приоткрывает свои тайны, загадывает загадки.
Разные люди ездят разными дорогами. Каждый находит что-то свое. И здесь многое зависит от настроя человека на общение с природой, на открытость его сердца. Здорово, что поэты так по-разному восприняли зимнюю дорогу и сумели очень живописно поделиться с нами своими впечатлениями. И мне бы хотелось, укутавшись в пушистую теплую шубу, прокатиться на тройке со звенящими бубенцами вдоль лесов, полей, замерзших рек, послушать песни ямщика и звон копыт на укатанной санями дороге.
Максім Багдановіч быў не толькі аўтарам пейзажнай, любоўнай, сацыяльна-філасофскай лірыкі, фальклорна-эпічных паэм, але і самабытным празаікам-расказчыка, эсэіст, майстрам паэтычнага перакладу, тонкім, бліскучым літаратурным крытыкам і глыбокім навукоўцам-даследчыкам - адным з заснавальнікаў беларускага літаратуразнаўства. Паэзія Максіма Багдановіча, прасякнутая жыццесцвярджальным пафасам, нагадвае святло жывога пульсавалага сэрца, якое аднойчы вырвалася з грудзей сына Беларусі і палілося ў Нязгаслая зару Венеру над прасторамі роднай зямлі.
Разгараецца хутчэй, агонь мой, у імгле,
Няхай жа вецер цябе не палохае:
Гасіць ён толькі слабы агонь на зямлі,
А памацнеўшай - мацней раздзімае.
... На доме № 25 па вул. М. Горкага (былой Аляксандраўскай) устаноўлена мемарыяльная дошка з барэльефам паэта. На ёй словы:
«На гэтым месцы знаходзіўся дом,
у які 9 снежня (27 лістапада)
1891 гады нарадзіўся вядомы беларускі
паэт Максім Багдановіч ».
На ўзгорку, дзе стаіць сёння Дзяржаўны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета БССР, знаходзіўся Траецкі базар, а наадварот - гэты двухпавярховы драўляны дом. На нервам паверсе размяшчалася гарадское пачатковае вучылішча, на другім - кватэра настаўніка. Яе займала сям'я Багдановічаў: Адам Ягоравіч загадваў вучылішчам і выкладаў, а Марыя Апанасаўна выхоўвала сваіх дзяцей. У гэтай кватэры і нарадзіўся Максім Багдановіч - чалавек незвычайнага таленту і лёсу.
Знаёмых і сяброў у сям'і было шмат: настаўнікі, лекары, афіцэры. У доме часта збіралася моладзь, гучалі песні, дэкламаваліся вершы ...
Бацька паэта, Адам Ягоравіч, скончыў Нясвіжскую настаўніцкую гімназію. Працуючы настаўнікам, захапляўся этнаграфіяй, вывучаў і збіраў фальклор. Ён быў высокаадукаваным чалавекам з перадавымі поглядамі. Яго працы - этнаграфічныя, літаратуразнаўчыя, мовазнаўчых - увайшлі ў гісторыю беларускай і рускай культуры, былі заўважаныя і высока ацэнены спецыялістамі.
Адукаванасць бацькі, выдатнае веданне ім фальклору, педагагічная падрыхтоўка спрыялі ўсебаковаму развіццю Максіма.
Марыя Апанасаўна была жанчынай добрай, вясёлай, прыгожай, з іскрынкаю у вачах і з выдатнай доўгай касой. Яна мела спецыяльную музычную падрыхтоўку, добры голас. Сярод песень, якія яна любіла спяваць, быў раманс М. І. Глінкі «Паўночная зорка». І пазней, праз шмат гадоў, паэт часта слухаў у граммофонной запісу хвалюючую мелодыю свайго дзяцінства.
Как много нового и интересного можно увидеть во время дальней поездки или путешествия! Если же ты отправляешься в путь зимой и дорога твоя лежит через лес, то у тебя есть прекрасная возможность попасть в чудесную сказку.
Многих замечательных поэтов и прозаиков впечатления от зимней дороги вдохновляли на создание настоящих мировых шедевров. У каждого свой взгляд, свое открытие, ведь зима не бывает одинаковой для всех, а дорога — тем более.
Насколько же преображается природа, когда в путь отправляется Есенин! Он попадает в чудесную страну.
Что же это за "невидимка", заколдовавшая лес, погрузившая его в "сказку сна"? Конечно же, зима. Это она превратила "бесконечную дорогу" в звенящую под копытами белую ленту, это она повязала на обычную сосну "белую косынку", сделав ее похожей на старушку. Простор и свобода не угнетают поэта, не заставляют его погрузиться в себя, почувствовать себя одиноким. Напротив, глубокое ощущение сопричастности любому изменению в природе делают его чуткое сердце еще более восприимчивым, наполняют его чувством радости и счастья. Разнообразие звуков зимы делает дорогу для поэта интересной и веселой. В начале стихотворения Есенин говорит, что вокруг "тихо", однако, прислушиваясь, замечает, что везде кипит жизнь: "серые вороны расшумелись", "долбит дятел", "слышны звоны копыт". Таким образом, зима постоянно преподносит путнику сюрпризы, приоткрывает свои тайны, загадывает загадки.
Разные люди ездят разными дорогами. Каждый находит что-то свое. И здесь многое зависит от настроя человека на общение с природой, на открытость его сердца. Здорово, что поэты так по-разному восприняли зимнюю дорогу и сумели очень живописно поделиться с нами своими впечатлениями. И мне бы хотелось, укутавшись в пушистую теплую шубу, прокатиться на тройке со звенящими бубенцами вдоль лесов, полей, замерзших рек, послушать песни ямщика и звон копыт на укатанной санями дороге.