Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Все началось с того, что мои родители подарили мне на день рождения маленького щенка. Я больше всех радовался этому подарку. Назвал щенка Рекс. Он был весь черный, только мордочка и лапки беленькие. Зверек был такой бес и слабый! С этого времени я почувствовал ответственность за него. Он подрастал, и я начал его учить различным командам. Сначала Рекс капризничал, но со временем стал с удовольствием их выполнять. Я выходил с ним гулять во двор. Как-то на прогулке я встретил своего друга с собакой. Пес был худой и грустный. «Что случилось?» «Родители не разрешают больше держать его в доме», — ответил друг и ушел. Тогда мой Рекс встал возле этой собаки и не отходил от нее. Я взял ее, думая, что скажут родители. Но родители разрешили оставить собаку. Через 2 месяца это был уже очень красивый пес. Я его назвал Друг. Мой Рекс и Друг подружились и уже не могли жить один без другого. Один раз произошел такой случай. Мы гуляли во дворе. Но меня позвали родители. Не успел я отвернуться, как на Рекса напал огромный пес. И с какой самоотверженностью бросился Друг на выручку Рексу, что даже огромный пес опешил. Тут подоспел я и отогнал чужого. Я думаю, что каждый в ответе за братьев наших меньших. По-моему, не все понимают, сколько пользы животные приносят нам. И разве сможет человек жить на пустынной холодной планете один? Мы всегда в ответе за тех, кого приручили.
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.