Ғылым таппай мақтанба...» — Абайдың 1886 ж. жазылған өлеңі. Көлемі 77 жол. Абай өз заманындағы жас ұрпаққа, «көкірегі сезімді, кеңілі ойлы» адамдарға үміт артып, олардың жүрегін оятып, оларды өзінің озат мақсат-мұраттарына тартуға ұмтылды. Жастардың өнімді еңбек етіп, ғылым мен білімге ұмтылуы, алға қойған мақсатқа жетуде табандылық көрсетуі, міне, осындай асыл қасиеттерді уағыздау Абайдың бүкіл шығармашылық жолының негізгі идеялық-тақырыптық үзілмес желісінің біріне айналды. Ақын талантты, өнер іздеген жандар туралы айрықша зор сүйіспеншілікпен айта отырып, олардың алға қойған зор мақсатқа жету жолындағы күресте табандылық, жігерлілік көрсететініне үлкен сенім білдіреді. Абайдың бүл өлеңінен ғылымды үйренетін жастар өзінің алдына қандай мақсат қоюға тиісті екені туралы мәселе оны аса қатты толғандырғанын көреміз. 1909 жылғы жинақ пен 1922 ж. Қазанда жарық көрген басылымдарда бұл шығарманың кейінгі жылдарда бөлек туынды саналып жүрген «Интернатта оқып жүр...» дейтін өлеңге қосылып, біртүтас шығарма болып келетіні де тегін болмаса керек. Қазақ жастарын білім-ғылым үйренуге шақыру - «Интернатта оқып жүр» өлеңінде де ең өзекті идея. Мұнда ақын еңбексіз, ықылас-ынтасыз, мехнатсыз нағыз ғылым-білім қолға түспейді дей келіп, одан ары бірден негізгі ой желісін үздіксіз өрбітіп, оқудағы мақсат не, алған білімді не қажетке жұмсау керек, не істеу, қандай қызмет атқарған жөн болады деген мәселелер төңірегінде сез қозғайды. Ал мына өлеңдегі:
Владимир Дубровский – главный герой романа А.С. Пушкина “Дубровский”. Он оказался в трудной жизненной ситуации. Потерявший отца и своё родовое имение Кистенёвку по вине соседа К.П. Троекурова, он уходит со своими крестьянами в леса и становится разбойником. Я считаю. что Владимир – честный, храбрый, добрый молодой человек. Он и его отец оказались беззащитными перед вероломством бюрократической системы, продажностью суда и чиновников. Не выдержав всего этого, его старик отец умирает. А Владимир остаётся один на один с произволом властей. Ожесточившись против бюрократической системы, против господ, Владимир пылко и нежно любит Машу Троекурову, которую отдают замуж за старого, но богатого князя. Маша любит Владимира, ждёт его, но не может после венчания оставить мужа. Я думаю, что Владимир стал на путь разбойника не по своей воле, а в силу жизненных обстоятельств. Он и Маша – положительные герои романа.
Ғылым таппай мақтанба...» — Абайдың 1886 ж. жазылған өлеңі. Көлемі 77 жол. Абай өз заманындағы жас ұрпаққа, «көкірегі сезімді, кеңілі ойлы» адамдарға үміт артып, олардың жүрегін оятып, оларды өзінің озат мақсат-мұраттарына тартуға ұмтылды. Жастардың өнімді еңбек етіп, ғылым мен білімге ұмтылуы, алға қойған мақсатқа жетуде табандылық көрсетуі, міне, осындай асыл қасиеттерді уағыздау Абайдың бүкіл шығармашылық жолының негізгі идеялық-тақырыптық үзілмес желісінің біріне айналды. Ақын талантты, өнер іздеген жандар туралы айрықша зор сүйіспеншілікпен айта отырып, олардың алға қойған зор мақсатқа жету жолындағы күресте табандылық, жігерлілік көрсететініне үлкен сенім білдіреді. Абайдың бүл өлеңінен ғылымды үйренетін жастар өзінің алдына қандай мақсат қоюға тиісті екені туралы мәселе оны аса қатты толғандырғанын көреміз. 1909 жылғы жинақ пен 1922 ж. Қазанда жарық көрген басылымдарда бұл шығарманың кейінгі жылдарда бөлек туынды саналып жүрген «Интернатта оқып жүр...» дейтін өлеңге қосылып, біртүтас шығарма болып келетіні де тегін болмаса керек. Қазақ жастарын білім-ғылым үйренуге шақыру - «Интернатта оқып жүр» өлеңінде де ең өзекті идея. Мұнда ақын еңбексіз, ықылас-ынтасыз, мехнатсыз нағыз ғылым-білім қолға түспейді дей келіп, одан ары бірден негізгі ой желісін үздіксіз өрбітіп, оқудағы мақсат не, алған білімді не қажетке жұмсау керек, не істеу, қандай қызмет атқарған жөн болады деген мәселелер төңірегінде сез қозғайды. Ал мына өлеңдегі:
Владимир Дубровский – главный герой романа А.С. Пушкина “Дубровский”. Он оказался в трудной жизненной ситуации. Потерявший отца и своё родовое имение Кистенёвку по вине соседа К.П. Троекурова, он уходит со своими крестьянами в леса и становится разбойником. Я считаю. что Владимир – честный, храбрый, добрый молодой человек. Он и его отец оказались беззащитными перед вероломством бюрократической системы, продажностью суда и чиновников. Не выдержав всего этого, его старик отец умирает. А Владимир остаётся один на один с произволом властей. Ожесточившись против бюрократической системы, против господ, Владимир пылко и нежно любит Машу Троекурову, которую отдают замуж за старого, но богатого князя. Маша любит Владимира, ждёт его, но не может после венчания оставить мужа. Я думаю, что Владимир стал на путь разбойника не по своей воле, а в силу жизненных обстоятельств. Он и Маша – положительные герои романа.