Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Сол заманда Тұран елінде "арыстандай айбарлы, жолбарыстай жүректі, көк бөрідей тәкаппар Ер Тоңа" деген батыр жігіт бар екен. Ер Тоңа елден көп нөкер жинап, Иран әскеріне қарсы шығады.
Ақыры Тұран әскері жеңіп, Иран әскері ойсырай жеңіледі. Сол күннен бастап Ер Тоңаны "алып" деп атай бастайды. Енді ол халық алдында " Алып Ер Тоңа "деп аталады да Тұран патшасының тағына отырады.
Алып Ер Тоңа қайтыс болғанда, артында калған елі жоқтау шығарған. Сол жоқтау атадан балаға жетіп XI ғасырда Махмұт Қашқари жазған "Түркі сөздерінің жинағы" деп аталатын кітапқа енген. Бұл жоқтау ежелгі түркі әдебиеті мен фольклорінің алғашқы нұсқаларының бірі болып есептеледі . Жоқтау жырында опасыз дүниенің Алып Ер Тонаны да аямағаны, түркілердің оның қазасына қайғырып, бөрідей ұлып, жағасын жыртып жылағаны айтылады. Жоқтауда: "Ажал оғы жақсыларды құлатты, жамандар қалды",- дейді. Бұл жырдың қазақ халқының әдет-ғұрпындағы жоқтау айту салтының өте көне заманнан келе жатқанын байқаймыз. Жоқтау жырындағы ұйқастың да өзіндік ерекшелігі бар. Әдетте, шумақтың алғашқы үш тармағы (мысалы, бірінші шумағын алсақ, өлді ме? қалды ма? алды ма?) өзара ұйқасып, ал соңғы тармағы келесі шумақтың ақырғы жолымен ұйқасып (жыртылар, сүртілер) байланысады.
Кладовая солнца» — сказка-быль. Вполне реальные дети отправляются во вполне реальное путешествие — за клюквой. Но им приходится сталкиваться с одушевленными силами природы — как благосклонно настроенными, так и враждебными (волк Серый помещик).
Пришвин — большой знаток и любитель природы. Он поэтически описывает пробуждение весенней природы, голоса птиц и зверей, сливающиеся в единый волшебный хор.
Природа — тоже действующее лицо в сказке-были.
Пришвин очень внимателен к детям. Он с мягким юмором и большой любовью описывает двух самостоятельных крестьянских детей, умеющих справляться с большим хозяйством. Пришвин в образах брата и сестры утверждает крестьянскую основательность, любовь к труду, практическую сметку и умение бороться с трудностями.
Брат и сестра — вовсе не идеальные, правильные и послушные детки. Они спорят из-за того, кто из них главнее. Митраша, чтобы доказать свою правоту, идет узкой тропкой — и чуть не погибает в болоте.
Настя девочка жадноватая: увлекшись сбором невиданного урожая клюквы, чуть не позабыла о брате. Но пережитые испытания делают детей умнее и добрее. Настя отдает всю собранную ягоду детям, эвакуированным из блокадного Ленинграда.
Название «Кладовая солнца» — это многозначный образ. «Кладовая солнца» — это не только торф, который можно использовать как источник энергии. Это и вся заповедная северная природа, это и доброе сердце народа.
Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Сол заманда Тұран елінде "арыстандай айбарлы, жолбарыстай жүректі, көк бөрідей тәкаппар Ер Тоңа" деген батыр жігіт бар екен. Ер Тоңа елден көп нөкер жинап, Иран әскеріне қарсы шығады.
Ақыры Тұран әскері жеңіп, Иран әскері ойсырай жеңіледі. Сол күннен бастап Ер Тоңаны "алып" деп атай бастайды. Енді ол халық алдында " Алып Ер Тоңа "деп аталады да Тұран патшасының тағына отырады.
Алып Ер Тоңа қайтыс болғанда, артында калған елі жоқтау шығарған. Сол жоқтау атадан балаға жетіп XI ғасырда Махмұт Қашқари жазған "Түркі сөздерінің жинағы" деп аталатын кітапқа енген. Бұл жоқтау ежелгі түркі әдебиеті мен фольклорінің алғашқы нұсқаларының бірі болып есептеледі . Жоқтау жырында опасыз дүниенің Алып Ер Тонаны да аямағаны, түркілердің оның қазасына қайғырып, бөрідей ұлып, жағасын жыртып жылағаны айтылады. Жоқтауда: "Ажал оғы жақсыларды құлатты, жамандар қалды",- дейді. Бұл жырдың қазақ халқының әдет-ғұрпындағы жоқтау айту салтының өте көне заманнан келе жатқанын байқаймыз. Жоқтау жырындағы ұйқастың да өзіндік ерекшелігі бар. Әдетте, шумақтың алғашқы үш тармағы (мысалы, бірінші шумағын алсақ, өлді ме? қалды ма? алды ма?) өзара ұйқасып, ал соңғы тармағы келесі шумақтың ақырғы жолымен ұйқасып (жыртылар, сүртілер) байланысады.
Объяснение:
Пришвин — большой знаток и любитель природы. Он поэтически описывает пробуждение весенней природы, голоса птиц и зверей, сливающиеся в единый волшебный хор.
Природа — тоже действующее лицо в сказке-были.
Пришвин очень внимателен к детям. Он с мягким юмором и большой любовью описывает двух самостоятельных крестьянских детей, умеющих справляться с большим хозяйством. Пришвин в образах брата и сестры утверждает крестьянскую основательность, любовь к труду, практическую сметку и умение бороться с трудностями.
Брат и сестра — вовсе не идеальные, правильные и послушные детки. Они спорят из-за того, кто из них главнее. Митраша, чтобы доказать свою правоту, идет узкой тропкой — и чуть не погибает в болоте.
Настя девочка жадноватая: увлекшись сбором невиданного урожая клюквы, чуть не позабыла о брате. Но пережитые испытания делают детей умнее и добрее. Настя отдает всю собранную ягоду детям, эвакуированным из блокадного Ленинграда.
Название «Кладовая солнца» — это многозначный образ. «Кладовая солнца» — это не только торф, который можно использовать как источник энергии. Это и вся заповедная северная природа, это и доброе сердце народа.