Шумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
Решающий шаг к отречению от казачества Андрий все-таки делает тогда, когда «панночка» отвечает на его чувства. С того момента, как Андрий переходит на сторону поляков, он умирает в глазах своих сородичей. Тарас Бульба долго отказывается признавать предательство сына, но когда он видит собственными глазами, как Андрий в «чужом одеянье» выступает на стороне врага, в нем вспыхивает справедливое негодование и обида за свой народ.
По казацким законам бесславный поступок, совершенный Андрием, должен караться смертью, и поэтому Тарас Бульба собственноручно убивает сына. В своем понимании и в понимании других запорожцев Бульба вершит правое дело, и потому ему приходится переступать через личные чувства.
Андрий, заметив на поле боя отца, резко бледнеет и начинает «трястись всем телом». Он понимает, чем должна закончиться их встреча, и он с покорностью принимает свою, пусть и бесславную смерть. В этом отношении он все-таки остается достойным сыном своего отца, поскольку не позволяет себе унизиться до разговоров или мольбы о пощаде.
Лишь одно слово шепчет юноша перед смертью — это имя прекрасной «панночки». В этот момент мы понимаем, что в ночь своего побега из казацкого отряда в город, где жила его возлюбленная, Андрий окончательно сделал свой нравственный выбор, которому и остался верен до конца жизни.
Шумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
Решающий шаг к отречению от казачества Андрий все-таки делает тогда, когда «панночка» отвечает на его чувства. С того момента, как Андрий переходит на сторону поляков, он умирает в глазах своих сородичей. Тарас Бульба долго отказывается признавать предательство сына, но когда он видит собственными глазами, как Андрий в «чужом одеянье» выступает на стороне врага, в нем вспыхивает справедливое негодование и обида за свой народ.
По казацким законам бесславный поступок, совершенный Андрием, должен караться смертью, и поэтому Тарас Бульба собственноручно убивает сына. В своем понимании и в понимании других запорожцев Бульба вершит правое дело, и потому ему приходится переступать через личные чувства.
Андрий, заметив на поле боя отца, резко бледнеет и начинает «трястись всем телом». Он понимает, чем должна закончиться их встреча, и он с покорностью принимает свою, пусть и бесславную смерть. В этом отношении он все-таки остается достойным сыном своего отца, поскольку не позволяет себе унизиться до разговоров или мольбы о пощаде.
Лишь одно слово шепчет юноша перед смертью — это имя прекрасной «панночки». В этот момент мы понимаем, что в ночь своего побега из казацкого отряда в город, где жила его возлюбленная, Андрий окончательно сделал свой нравственный выбор, которому и остался верен до конца жизни.