юшка – главный герой одноименного рассказа а. п. платонова. описывая его нелегкую, трагическую судьбу, автор пытается вызвать в нас сочувствие к ближним, научить нас любить людей. юшка, нестарый еще мужчина, был изнурен тяжелой болезнью, туберкулезом, поэтому выглядел почти стариком. он был слаб телом, но работал всегда исправно. юшка был молчалив, незлобив, его трудно было чем-либо обидеть.
наверно поэтому многие люди считали его странным, почти юродивым. дети смеялись, завидев его, кидали в юшку камнями и ветками. а тот только радовался. он по своей наивности думал, что неразумные дети его любят, но пока не могут по-другому выразить свою любовь. взрослые же не многим отличались от глупых детей. они считали, что если юшка не похож на остальных, то нет ему на этой земле места. и каждый норовил толкнуть его, обозвать грубым словом, а то и побить, выместить на несчастном свое плохое настроение.
но ничто не могло превратить доброе сердце юшки в камень. он все так же восторгался совершенством природы, любил каждое живое существо. он целовал цветы, “подымал с тропинки бабочек и жуков”,
урокі пані мар'і (па аповесці янкі брыля "сірочы хлеб") першым і сапраўдным настаўнікам даніка мальца быў вясковы падполыпчык мікола кужалевіч. аднак жыццё сутыкала героя і з шэрагам іншых настаўнікаў, такіх, як цаба, мар'я, рузя, дулемба. хлопчык, у якога абудзілася пачуццё нацыянальнай самасвядомасці, які адчуў сябе сынам свайго народа, не мог назваць сваімі настаўнікамі паноў цабу, рузю, дулембу, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліваі пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў.
дарагім чалавекам, сябрам і дарадцам стала для даніка пані мар’я, бо яна адкрывала хлопчыку багацце і разнастайнасць свету, радасць і шчасце вучыцца, харашэць душой, адкрывала беларускую і польскую літаратуру, хараство польскага слова.
данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, яму.
пані мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху», бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў.
урокі пані мар'і для даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.
юшка – главный герой одноименного рассказа а. п. платонова. описывая его нелегкую, трагическую судьбу, автор пытается вызвать в нас сочувствие к ближним, научить нас любить людей. юшка, нестарый еще мужчина, был изнурен тяжелой болезнью, туберкулезом, поэтому выглядел почти стариком. он был слаб телом, но работал всегда исправно. юшка был молчалив, незлобив, его трудно было чем-либо обидеть.
наверно поэтому многие люди считали его странным, почти юродивым. дети смеялись, завидев его, кидали в юшку камнями и ветками. а тот только радовался. он по своей наивности думал, что неразумные дети его любят, но пока не могут по-другому выразить свою любовь. взрослые же не многим отличались от глупых детей. они считали, что если юшка не похож на остальных, то нет ему на этой земле места. и каждый норовил толкнуть его, обозвать грубым словом, а то и побить, выместить на несчастном свое плохое настроение.
но ничто не могло превратить доброе сердце юшки в камень. он все так же восторгался совершенством природы, любил каждое живое существо. он целовал цветы, “подымал с тропинки бабочек и жуков”,
чтобы их не задавили, слушал пение птиц.
урокі пані мар'і (па аповесці янкі брыля "сірочы хлеб") першым і сапраўдным настаўнікам даніка мальца быў вясковы падполыпчык мікола кужалевіч. аднак жыццё сутыкала героя і з шэрагам іншых настаўнікаў, такіх, як цаба, мар'я, рузя, дулемба. хлопчык, у якога абудзілася пачуццё нацыянальнай самасвядомасці, які адчуў сябе сынам свайго народа, не мог назваць сваімі настаўнікамі паноў цабу, рузю, дулембу, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліваі пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў.
дарагім чалавекам, сябрам і дарадцам стала для даніка пані мар’я, бо яна адкрывала хлопчыку багацце і разнастайнасць свету, радасць і шчасце вучыцца, харашэць душой, адкрывала беларускую і польскую літаратуру, хараство польскага слова.
данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, яму.
пані мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху», бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў.
урокі пані мар'і для даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.