Пилот совершает вынужденную посадку в пустыне Сахара и встречает одного необыкновенного и загадочного мальчика — принца с другой планеты — астероидаБ-612. Маленький принц рассказывает о своих приключениях на Земле, говорит об удивительной розе, которую оставил на своей малой планете, о своей жизни на астероиде, где есть три вулкана и роза. Он проводит время, приводя в порядок свой астероид, выпалывая баобабы, которые всё норовят глубоко укорениться и заполонить всю планету. Маленький принц любит наблюдать закаты, которые на его малой планете можно увидеть несколько десятков раз в день. В один день Маленький принц улетает, чтобы изучить и познать другие местаВселенной. Посетив несколько других астероидов, он встречает много странных взрослых: короля, которому кажется, что он правит звёздами, честолюбца, который хочет, чтобы окружающие им восхищались, пьяницу, который пьёт, чтобы забыть, что ему совестно пить, делового человека, который постоянно считает звёзды, думает, что владеет многими из них и хочет купить ещё больше, фонарщика, который, верный своему слову, каждую минуту зажигает и тушит фонарь, географа, который записывает в книгу рассказы путешественников, но сам никогда никуда не путешествует. По совету географа Маленький принц посещает Землю, где, кроме пилота, потерпевшего аварию самолета, встречает и других персонажей и, общаясь с ними, узнаёт много важных вещей. (это самое краткое)) P.S. советую прочитать весь рассказ, он незабываемый и очень интересный
У камедыі Кандрат Крапіва (К.К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга - чалавек крыштальнай сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых - учынак несумленны, дрэнны. І няхай сабе пярэчанне Тулягі вельмі нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханы чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яўляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу у недарэчныя, смешныя сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і сон. Гэта ўсе можна прасачыць у сцэне, дзе Туляга з рознымі агаворкамі расказвае Левановічу пра ўсе свае няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інстытута, Туляга пачынае разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяўся пісаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напішу навуковую працу! Насмяяўся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі, пасмяюся ж і я з цябе". У яго нараджаецца вялікі гнеў да прайдзісвета, нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць, гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як Гарлахвацкі.
Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.
(это самое краткое))
P.S.
советую прочитать весь рассказ, он незабываемый и очень интересный
Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.