Памж пяско Егпецкай зямл... - это санет, но может всёравно пойдёт)
Верай у гстарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе атар паказа сябе выдатным майстрам санета.
Паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiка Егiпта. Праляжашы там некалькi тысячагоддзя, яны не загiнулi. Жыццёвая сла х нбы драмала на працягу многх стагоддзя. Трапшы вльготную глебу, зярнятк дал багатую рунь. Верш уяляе сабой разгорнутае парананне. Магiла сiмвал смерцi, жменя насення увасабленне вечнасцi жыцця. Яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. Паэт парановае зерне з беларускм народам, як прыгнечаны, спць, але пад прыгнётам захава сваю жыццястойкасць. Паэт верыць, што духоныя слы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на свам шляху се перашкоды. Атар сцвярджае дэю вечнасц, немручасц жыцця:
Зварушаны, нарэшце, дух народны,
Я верую, бясплодна не засне,
А перад рынецца, маля крынца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалешы з глебы на прастор прабцца.
Верш прасякнуты верай сiлы народа, у яго будучыню. Прыгнечаны на працягу многiх вяко, беларуск народ выжы, захава сваю сiлу. Пад прыгнётам ён захава сваю жыццеустойлiвасць. Атар парановае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларуск люд з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху.
Кампазцыя санета Памж пяско Егпецкай зямл..., выкарыстаныя м парананн народа з жыватворнай крынцай, асацыятыныя сувяз памж падзеяй, што моцна разла, загадкавасцю свайго народа, усё спрыяе выяленню фласофскай думк, што духонае адраджэнне народа гэта тольк пытанне часу.
Верай у гстарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе атар паказа сябе выдатным майстрам санета.
Паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiка Егiпта. Праляжашы там некалькi тысячагоддзя, яны не загiнулi. Жыццёвая сла х нбы драмала на працягу многх стагоддзя. Трапшы вльготную глебу, зярнятк дал багатую рунь. Верш уяляе сабой разгорнутае парананне. Магiла сiмвал смерцi, жменя насення увасабленне вечнасцi жыцця. Яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. Паэт парановае зерне з беларускм народам, як прыгнечаны, спць, але пад прыгнётам захава сваю жыццястойкасць. Паэт верыць, што духоныя слы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на свам шляху се перашкоды. Атар сцвярджае дэю вечнасц, немручасц жыцця:
Зварушаны, нарэшце, дух народны,
Я верую, бясплодна не засне,
А перад рынецца, маля крынца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалешы з глебы на прастор прабцца.
Верш прасякнуты верай сiлы народа, у яго будучыню. Прыгнечаны на працягу многiх вяко, беларуск народ выжы, захава сваю сiлу. Пад прыгнётам ён захава сваю жыццеустойлiвасць. Атар парановае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларуск люд з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху.
Кампазцыя санета Памж пяско Егпецкай зямл..., выкарыстаныя м парананн народа з жыватворнай крынцай, асацыятыныя сувяз памж падзеяй, што моцна разла, загадкавасцю свайго народа, усё спрыяе выяленню фласофскай думк, што духонае адраджэнне народа гэта тольк пытанне часу.