«Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған. Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Встреча Гринева и Пугачева происходит случайно, во время бурана в степи. Пугачев много странствовал, и такая встреча героев вполне была бы возможна. Но портрет героя в «Истории…» и в романе совсем различный. В «Истории Пугачевского бунта» дан стандартный словесный портрет: «сорока лет от роду, росту среднего, смугл и худощав; волосы имел темно-русые, бороду черную, небольшую и клином». А в романе портрет героя психологический, то есть по нему можно определить характер героя: «Он был лет сорока, росту среднего, худощав и широкоплеч… живые большие глаза так и бегали. Лицо его имело выражение довольно приятное, но плутовское». Ум и лукавство видны в этом портрете в отличие от документального изложения. Автор также художественно обыгрывает в романе разные детали. Пугачев много скитался, подбивая казаков к восстанию. Пушкин изображает иносказательный разговор с хозяином постоялого двора, где идет речь об этой подготовке. Известно, что Пугачев был неграмотен. Это также рисуется Пушкиным в комической сцене подачи челобитной Савельичем. Пугачев вертит бумагу в руках «с видом значительным» и отдает ее своему «секретарю»: «Что ты так мудрено пишешь? Наши светлые очи не могут тут ничего разобрать». Наконец, автор показывает характер Пугачева в самых разных ситуациях: при взятии крепости, на пиру со своими «генералами», в беседе с Гриневым и Швабриным. Всюду Пугачев показан как живой человек, иногда жестокий, иногда благородный, иногда авантюрист. И автор не остается бесстрастным наблюдателем. Глазами Гринева он показывает разорение русских деревень после бунта, смерть людей, их страдания и как бы от его лица говорит: «Не приведи Бог видеть русский бунт, бессмысленный и беспощадный!» В эмоциональности авторской позиции и есть главное отличие романа от «Истории Пугачевского бунта», документального произведения.
«Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған. Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Я скопировала с инета если не правильно айм сори