Я гляджу на небо.Ночь і зоркі. Боль у грудзях - я ўспамінаю пра цябе, Нашы жыцця неяк немагчыма Адзін ад аднаго сталі далёкія. Я гляджу на небо.Покатилась, Нібы, самотная сляза Па тваёй шчацэ нетаропка, Ярка-якая сыходзіць зорка. Я гляджу на небо.Мои думы, Знікаюць ў гэтай вышыні. Ведаю, часам і ты, выпадкова, З сумам ўспамінаеш пра мяне. Я гляджу на небо.Наши душы. У сусвеце сустрэнуцца яны. Толькі, ты прабач мяне, родная, На Зямлі шчасліва жылі б мы. Я гляджу на небо.Скоро раніца. Заціхае боль, не спіцца мне. Побач ты жывеш са мной як-быццам, Але цяпер ты толькі ў маёй душы. Нічога ўжо мне не выправіць, Як і маладосць сваё не вярнуць. Ты засталася ў памяці і ў сэрцы. Мне дасталася - проста з гэтым жыць. Я гляджу на небо.До спаткання. Ніколі я не скажу "бывай", У нашым жыцці новае спатканне Мне лёс з табой паднесла
Я гляджу на небо.Ночь і зоркі. Боль у грудзях - я ўспамінаю пра цябе, Нашы жыцця неяк немагчыма Адзін ад аднаго сталі далёкія. Я гляджу на небо.Покатилась, Нібы, самотная сляза Па тваёй шчацэ нетаропка, Ярка-якая сыходзіць зорка. Я гляджу на небо.Мои думы, Знікаюць ў гэтай вышыні. Ведаю, часам і ты, выпадкова, З сумам ўспамінаеш пра мяне. Я гляджу на небо.Наши душы. У сусвеце сустрэнуцца яны. Толькі, ты прабач мяне, родная, На Зямлі шчасліва жылі б мы. Я гляджу на небо.Скоро раніца. Заціхае боль, не спіцца мне. Побач ты жывеш са мной як-быццам, Але цяпер ты толькі ў маёй душы. Нічога ўжо мне не выправіць, Як і маладосць сваё не вярнуць. Ты засталася ў памяці і ў сэрцы. Мне дасталася - проста з гэтым жыць. Я гляджу на небо.До спаткання. Ніколі я не скажу "бывай", У нашым жыцці новае спатканне Мне лёс з табой паднесла