Написать сочинение на тему: "Сравнительная характеристика Насти и Митраши"(по сказке-были М.М.Пришвина "Кладовая солнца").

По плану:

1. Вступление.

"Кладовая солнца"-удивительное произведение.

2. Основная часть

а)Почему дети стали сиротами.

б)Внешность детей

в)Характер

3.Заключение

Над чем меня заставила задуматься сказка-быль?

     Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». 
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам.  Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму. 

Стихотворение «Не позволяй душе лениться» , как мне кажется, можно назвать девизом всей нелегкой жизни Н. Заболоцкого. 
уверен в том, что нельзя проводить время в бездействии, не годится «спать в постели при свете утренней звезды» . Он говорит о том, что как только ты позволишь себе расслабиться, дашь своей душе поблажку, освободишь ее от труда, от движения вперед, так сразу же лень возьмет над тобой верх:
Она последнюю рубашку
С тебя без жалости сорвет.
Читая это стихотворение Н. А. Заболоцкого, мы начинаем убеждаться в справедливости и правильности наставлений поэта. Мы начинаем понимать, что душа — наша «рабыня и царица»
И тогда уже лень и безразличие возьмут верх над нами, станут управлять нашей жизнью. И мы будем стоять в своем развитии на месте, «толочь воду в ступе» , а может быть, и скатимся вниз. Вот для того, чтобы этого не случилось, и нужно уметь управлять своей душой.