Ч. 1. Раптам усе пачалі заўважаць высокага старога чалавека. Адзін раз 14-гадовы Серж крыўдзіў трох дзяўчынак, даваў ім пстрычкі ў галаву, і да таго разышоўся, што штурхнуў адну дзяўчынку, яна ўпала, і з носа і з дзяснаў у яе пацякла кроў. Стары гэта бачыў і асадзіў Сержа. Серж зрабіў выгляд, што ўцёк дадому, але сам прасачыў за старым.
Ч. 2 . У дваццатай школе (там вучыцца Серж) з’явілася новая вучаніца Насця Закрэўская (Насцечка, Н.) - «бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом» + «як і ўсе, любіла бегаць па двары на вялікім перапынку, любіла слухаць расказы, гуляла ва ўсе гульні, у якія толькі гулялі дзеці, і заўсёды ўносіла ў гэтыя гульні весялосць: яна любіла парагатаць. Яе звонкі голас і смех чуліся заўсёды … мела прывычку часта гаварыць: «ой, дзевачкі!». Яна добра і старанна вучылася. Пачатак канфлікту Н. і Сержа: Н. вырашала каля дошкі складаны прыклад, Серж крычаў з месца, што яна робіць няправільна, а правільнае рашэнне ў яго, але калі ён пайшоў да дошкі, аказалася, што правільна было ў Н.. Пасля школы «Серж падпільнаваў Н. на тратуары і заляпіў ёй гразёю твар. Назаўтра Н. паскардзілася настаўніцы, і перад усім класам настаўніца прабірала Сержа». Серж стаў падпільноўваць Н. і крыўдзіць. У адзін момант, калі ён як раз сабраўся Н. добранька нападдаць, яго зноў спыніў той стары. Серж да такога не прывык, а прывык быць самым важным ва ўсіх справах. Сведкам таго, як стары трос Сержа за плячо, быў яго аднакласнік Мішка. Серж вельмі не хацеў, каб назаўтра Мішка стаў у школе распавядаць пра гэта. У Мішкі з сабой быў шнур. Серж сказаў, што ведае, дзе жыве стары, і прапанаваў перапнуць шнурам у дзвярах, каб ён упаў. Так яны і паступілі, стары ўпаў. Серж моцна рагатаў з гэтага, і калі яны з Мішкай цякалі, стары пазнаў яго. У канцы гэтой часткі высветлілася, што дзед і Н. жывуць разам.
Ч. 3. Н. пачала пазніцца ў школу, стала прыходзіць з растрапанымі валасамі. Серж бачыў, што Н. на перапынку нешта наклала ў парту (торбу гароха) і рассыпаў Насцін гарох. Так высветлілася, што Н. жыве з дзядулем, тата ў яе памер, а мама ў Маскве вучыцца. Дзед ўпаў, прамок, застудзўся і захварэў на запаленне лёгкіх. Таму Н. ходзіць у краму, гатуе ежу і глядзіць за дзедам. Дзед ведае, хто яго кінуў у ваду, і калі паправіцца, прыйдзе ў школу. Адным днём Н. прынесла з сабой у школу трохлітровую бляшанку, каб, ідучы са школы, купіць газы. Серж заўважыў, куды яна яе схавала, і на перапынку пракруціў цвіком дзірачку. Па дарозе дадому газа ў Н. паволі і вылілася, яна вельмі знервавалася, і бачыла, што за ёй падглядваюць Серж і Мішка, і распавяла дзеду. Тады дзед напісаў запіску ў школу. Таксама дзед расказаў Н., што перад тым, як ён захварэў, ён сустрэў у горадзе свайго старога сябра. «Год таму назад дваццаць …Ён тады быў камсамолец, я яго вельмі любіў, ён быў як сын мне. Мы з ім разам працавалі… Калі Чырвоная Армія выгнала адгэтуль палякаў, мы з ім на багатых кулацкіх хутарах і фальварках шукалі лішняга хлеба, каб забраць яго для Чырвонай Арміі. Раз мы ехалі лесам, і на нас напалі бандыты. Мне прыйшлося яго ратаваць, і мяне ранілі ў нагу, з таго часу я злёгку кульгаю … Я яму даў адрас, і ён, мусіць, гэтымі днямі зойдзе да нас...».
Ч. 4, 5. Серж выклапатаў ад бацькоў за свае адкрытыя хуліганства. Бацькі Сержа абмеркавалі паміж сабой, што ён вельмі непрыгожа паступіў. Бацька вырашыў праводзіць з ім больш часу і распавесці пра сваё жыццё. І расказаў, што ў маладосці ён працаваў з адным чалавекам, і яны збіралі ў кулакоў хлеб для Чырвонай Арміі. Прозвішча таго чалавека было Закрэўскі, і ён адзін раз выратаваў Сержаву тату жыццё. І адна дзяўчына ім таксама вельмі дапамагла - гэта была мама Сержа.
Ч. 6. Пакуль дзед хварэў і Н. яго даглядала, у яе не зватало часу напісаць маме ліст. Мама захвалявалася, і даслала телеграму, што хутка прыедзе. У гэты час дзядуля ўжо папраўляўся. Яны з Насцяй сталі прыбіраць кватэру, рыхтавацца да прыезду мамы, і вырашылі варыць гарохавы суп, які мама вельмі любіць. Нечакана да іх зайшлі тры сяброўкі, якіх Насцін дзед тады абараніў ад Сержа.
Ч. 7. У Н., дзеда, і 3 сябровак добры настрой, дзяўчынкі весяляцца і збіраюць прасыпаны гарох. Нечакана прыходзяць бацька Сержа і Серж. Бацька прывёў Сержа пазнаёміцца са сваім старым сябрам, пра якога шмат распавядаў сыну. І вось замест таго татавага сябра, якога Серж ўжо палюбіў па расказах бацькі, ён бачыць ненавіснага старога. Яны ў кватэры ўсё разам – Н., дзед, тры сяброўкі, Серж і яго бацька. Дзед схадзіў на вакзал, сустрэў маму Н. І тут прыйшла мама Сержа, прасіць прабачэння ў старым за свайго сына-хулігана. «Серж раптам зарыдаў і кінуўся да дзвярэй. … Маці яго акінула вачыма ўсіх, і ў позірку яе гэтулькі было пакут за сваё дзіця. — Што гэта за хлопчык? — сказала Насціна мама.— Я і не заўважыла яго адразу. — Гэта... гэта... мой. Я пасля раскажу,— ціха прагаварыла Сержава маці. … — Ён больш такім не будзе,— сказаў Сержаў бацька моцна і рашуча, і тон яго голасу настроіў усіх на весялейшы лад.»
Ч. 1. Раптам усе пачалі заўважаць высокага старога чалавека. Адзін раз 14-гадовы Серж крыўдзіў трох дзяўчынак, даваў ім пстрычкі ў галаву, і да таго разышоўся, што штурхнуў адну дзяўчынку, яна ўпала, і з носа і з дзяснаў у яе пацякла кроў. Стары гэта бачыў і асадзіў Сержа. Серж зрабіў выгляд, што ўцёк дадому, але сам прасачыў за старым.
Ч. 2 . У дваццатай школе (там вучыцца Серж) з’явілася новая вучаніца Насця Закрэўская (Насцечка, Н.) - «бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом» + «як і ўсе, любіла бегаць па двары на вялікім перапынку, любіла слухаць расказы, гуляла ва ўсе гульні, у якія толькі гулялі дзеці, і заўсёды ўносіла ў гэтыя гульні весялосць: яна любіла парагатаць. Яе звонкі голас і смех чуліся заўсёды … мела прывычку часта гаварыць: «ой, дзевачкі!». Яна добра і старанна вучылася. Пачатак канфлікту Н. і Сержа: Н. вырашала каля дошкі складаны прыклад, Серж крычаў з месца, што яна робіць няправільна, а правільнае рашэнне ў яго, але калі ён пайшоў да дошкі, аказалася, што правільна было ў Н.. Пасля школы «Серж падпільнаваў Н. на тратуары і заляпіў ёй гразёю твар. Назаўтра Н. паскардзілася настаўніцы, і перад усім класам настаўніца прабірала Сержа». Серж стаў падпільноўваць Н. і крыўдзіць. У адзін момант, калі ён як раз сабраўся Н. добранька нападдаць, яго зноў спыніў той стары. Серж да такога не прывык, а прывык быць самым важным ва ўсіх справах. Сведкам таго, як стары трос Сержа за плячо, быў яго аднакласнік Мішка. Серж вельмі не хацеў, каб назаўтра Мішка стаў у школе распавядаць пра гэта. У Мішкі з сабой быў шнур. Серж сказаў, што ведае, дзе жыве стары, і прапанаваў перапнуць шнурам у дзвярах, каб ён упаў. Так яны і паступілі, стары ўпаў. Серж моцна рагатаў з гэтага, і калі яны з Мішкай цякалі, стары пазнаў яго. У канцы гэтой часткі высветлілася, што дзед і Н. жывуць разам.
Ч. 3. Н. пачала пазніцца ў школу, стала прыходзіць з растрапанымі валасамі. Серж бачыў, што Н. на перапынку нешта наклала ў парту (торбу гароха) і рассыпаў Насцін гарох. Так высветлілася, што Н. жыве з дзядулем, тата ў яе памер, а мама ў Маскве вучыцца. Дзед ўпаў, прамок, застудзўся і захварэў на запаленне лёгкіх. Таму Н. ходзіць у краму, гатуе ежу і глядзіць за дзедам. Дзед ведае, хто яго кінуў у ваду, і калі паправіцца, прыйдзе ў школу. Адным днём Н. прынесла з сабой у школу трохлітровую бляшанку, каб, ідучы са школы, купіць газы. Серж заўважыў, куды яна яе схавала, і на перапынку пракруціў цвіком дзірачку. Па дарозе дадому газа ў Н. паволі і вылілася, яна вельмі знервавалася, і бачыла, што за ёй падглядваюць Серж і Мішка, і распавяла дзеду. Тады дзед напісаў запіску ў школу. Таксама дзед расказаў Н., што перад тым, як ён захварэў, ён сустрэў у горадзе свайго старога сябра. «Год таму назад дваццаць …Ён тады быў камсамолец, я яго вельмі любіў, ён быў як сын мне. Мы з ім разам працавалі… Калі Чырвоная Армія выгнала адгэтуль палякаў, мы з ім на багатых кулацкіх хутарах і фальварках шукалі лішняга хлеба, каб забраць яго для Чырвонай Арміі. Раз мы ехалі лесам, і на нас напалі бандыты. Мне прыйшлося яго ратаваць, і мяне ранілі ў нагу, з таго часу я злёгку кульгаю … Я яму даў адрас, і ён, мусіць, гэтымі днямі зойдзе да нас...».
Ч. 4, 5. Серж выклапатаў ад бацькоў за свае адкрытыя хуліганства. Бацькі Сержа абмеркавалі паміж сабой, што ён вельмі непрыгожа паступіў. Бацька вырашыў праводзіць з ім больш часу і распавесці пра сваё жыццё. І расказаў, што ў маладосці ён працаваў з адным чалавекам, і яны збіралі ў кулакоў хлеб для Чырвонай Арміі. Прозвішча таго чалавека было Закрэўскі, і ён адзін раз выратаваў Сержаву тату жыццё. І адна дзяўчына ім таксама вельмі дапамагла - гэта была мама Сержа.
Ч. 6. Пакуль дзед хварэў і Н. яго даглядала, у яе не зватало часу напісаць маме ліст. Мама захвалявалася, і даслала телеграму, што хутка прыедзе. У гэты час дзядуля ўжо папраўляўся. Яны з Насцяй сталі прыбіраць кватэру, рыхтавацца да прыезду мамы, і вырашылі варыць гарохавы суп, які мама вельмі любіць. Нечакана да іх зайшлі тры сяброўкі, якіх Насцін дзед тады абараніў ад Сержа.
Ч. 7. У Н., дзеда, і 3 сябровак добры настрой, дзяўчынкі весяляцца і збіраюць прасыпаны гарох. Нечакана прыходзяць бацька Сержа і Серж. Бацька прывёў Сержа пазнаёміцца са сваім старым сябрам, пра якога шмат распавядаў сыну. І вось замест таго татавага сябра, якога Серж ўжо палюбіў па расказах бацькі, ён бачыць ненавіснага старога. Яны ў кватэры ўсё разам – Н., дзед, тры сяброўкі, Серж і яго бацька. Дзед схадзіў на вакзал, сустрэў маму Н. І тут прыйшла мама Сержа, прасіць прабачэння ў старым за свайго сына-хулігана. «Серж раптам зарыдаў і кінуўся да дзвярэй. … Маці яго акінула вачыма ўсіх, і ў позірку яе гэтулькі было пакут за сваё дзіця. — Што гэта за хлопчык? — сказала Насціна мама.— Я і не заўважыла яго адразу. — Гэта... гэта... мой. Я пасля раскажу,— ціха прагаварыла Сержава маці. … — Ён больш такім не будзе,— сказаў Сержаў бацька моцна і рашуча, і тон яго голасу настроіў усіх на весялейшы лад.»