Горау у пачатку апавядання гаворыцца пра Юрыя Горава які быў раненны ў левую руку. Пака Юрый Гораў адпачываў ,тым часам у Маскве маменька пэўна,паехала у манастыр маліцца. за здароу е Горава . М.Ю..Гораў на некалькі хвілін апыніўся у МаСКВЕ Успоуніу проа сваю маменьку якая была старэнькая і пра сваю каханную дзяўчынку Надзеньку. Гораў пачау рассуждаць які Пора-Ліановіч вочы далекія,небяспечны чалавек у якога пэуна ,зусім няма ў душы месца. А Гораў быў супрацьлегласць Пора-ЛеАНОВІЧУ воласы белыя ,прыгожы твар,блакітныя вочы якія былі вельмі прыгожыя.У дзень к Горавў і пора леановічў падышла жаншчына ,высокая,цемныя брові ,бліскучыя вочы яна папрасіла перавесці яе на другі бераг. леановіч адцягавау яе хвіліны а горау потым здагадауся калі пора леановіч сказау ей пачакаць да раніцы. ужэ было поздна калі яны перабраліся на дргі бераг . жаншчына зразу пабегла к сваему мужу но было ужо поздна. НОв адным быў праў пора леановіч что сказау Я бы такую бабу што мужа не шкодзе кожны дзень лейцамі ахоўваў .Адзін пора леановіч ведау што пакаране Грыневіча будзе выконана гэтай ноччу,гі науласна ен затрымліваў жанчыну. А горау нічога неведуючы,разыковываючы сваім жыццем каб пераправіць жанчын на другі бераг.
Снег идет, снег идет. К белым звездочкам в буране Тянутся цветы герани За оконный переплет. Снег идет, и всё в смятеньи, Всё пускается в полет,- Черной лестницы ступени, Перекрестка поворот. Снег идет, снег идет, Словно падают не хлопья, А в заплатанном салопе Сходит наземь небосвод. Словно с видом чудака, С верхней лестничной площадки, Крадучись, играя в прятки, Сходит небо с чердака. Потому что жизнь не ждет. Не оглянешься - и святки. Только промежуток краткий, Смотришь, там и новый год. Снег идет, густой-густой. В ногу с ним, стопами теми, В том же темпе, с ленью той Или с той же быстротой, Может быть, проходит время? Может быть, за годом год Следуют, как снег идет, Или как слова в поэме? Снег идет, снег идет, Снег идет, и всё в смятеньи: Убеленный пешеход, Удивленные растенья, Перекрестка поворот. Вот называется:Снег идет
у пачатку апавядання гаворыцца пра Юрыя Горава які быў раненны ў левую руку. Пака Юрый Гораў адпачываў ,тым часам у Маскве маменька пэўна,паехала у манастыр маліцца. за здароу е Горава . М.Ю..Гораў на некалькі хвілін апыніўся у МаСКВЕ Успоуніу проа сваю маменьку якая была старэнькая і пра сваю каханную дзяўчынку Надзеньку. Гораў пачау рассуждаць які Пора-Ліановіч
вочы далекія,небяспечны чалавек у якога пэуна ,зусім няма ў душы месца. А Гораў быў супрацьлегласць Пора-ЛеАНОВІЧУ воласы белыя ,прыгожы твар,блакітныя вочы якія былі вельмі прыгожыя.У дзень к Горавў і пора леановічў падышла жаншчына ,высокая,цемныя брові ,бліскучыя вочы яна папрасіла перавесці яе на другі бераг. леановіч адцягавау яе хвіліны а горау потым здагадауся калі пора леановіч сказау ей пачакаць да раніцы. ужэ было поздна калі яны перабраліся на дргі бераг . жаншчына зразу пабегла к сваему мужу но было ужо поздна. НОв адным быў праў пора леановіч что сказау Я бы такую бабу што мужа не шкодзе кожны дзень лейцамі ахоўваў .Адзін пора леановіч ведау што пакаране Грыневіча будзе выконана гэтай ноччу,гі науласна ен затрымліваў жанчыну. А горау нічога неведуючы,разыковываючы сваім жыццем каб пераправіць жанчын на другі бераг.
Вот называется:Снег идет