Книга переносит нас в 1458 год. Оставив промысел купца, Афанасий Никитин покидает родной город Тверь, чтобы отправиться в Ширванскую землю (ныне Азербайджан). Путь он держит не сам – с ним его купцы на двух кораблях. Мимо Углича, по Волге и до Костромы плывут они до владений князя Ивана III и дальше по реке. Посол самого князя направляется вперед, а Афанасий решает дождаться Хасен-бека, что служит татарским посланником. Афанасий Никитин, за время плавания, делает несколько путевых заметок: о Дербентском (Каспийском) море, называя его «дарьей», что в переводе с персидского означает – море. Описывает он и дарью Гундустанскую (Индийское море) и дарью Стамбульскую (Черное море).
Внезапно путников настигают татары: они грабят судна, убивают большую часть команды, оставшихся берут в плен. Благодаря Никитина Хасен-беку и послу князя Ивана III Василию Панину, людей отпускают, но не имея больше имущества, они расходятся кто куда.
Афанасий живет долгое время в различных больших и малых городах. Однажды в городе Джуннаре его жеребца отбирает хан, узнав, что Никитин не мусульманин, а русин. Он дает Афанасию четыре дня, чтобы обратиться в мусульманскую веру. На кануне последнего дня, в день, к Афанасию приходит Мухамед, возвращает жеребца, тем самым освобождает Никитина от обязательств. Афанасий считает, что Господь сжалился и случилось чудо дня.
Никитин снова отправляется в путь, описывая при этом жизнь народов Индии. Что простые люди ходят без одежды, а бой ведут верхом на слонах, что в Индии аж семьдесят четыре веры, а люди разных конфесий друг с другом не якшаются. Сам повествователь сетует, что книги его священные пропали, а сам он сбился с церковного календаря - его приходиться определять день Пасхи по звездному нему. Это становиться причиной, для того, чтобы снова вернуться домой. По пути Афанасий снова обозревает все, что видит: город где производят шелк, где алмазы, предостерегая будущих мореплавателей от опасностей.
Короче не получается просто это всё основное выбери самое главное
Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.Мәтінді оқып, әр ойбөлiк не сөйлемнің тұсына қарындашпен
белгілеп, айт.
Мен білетін ақпарат (V) Мен үшін жаңа ақпарат (+) Білгім келетін ақпарат (?)
«Қызыл кітап» туралы біле- Биоалуантүрлілік — жаңа
мін.
ақпарат.
Книга переносит нас в 1458 год. Оставив промысел купца, Афанасий Никитин покидает родной город Тверь, чтобы отправиться в Ширванскую землю (ныне Азербайджан). Путь он держит не сам – с ним его купцы на двух кораблях. Мимо Углича, по Волге и до Костромы плывут они до владений князя Ивана III и дальше по реке. Посол самого князя направляется вперед, а Афанасий решает дождаться Хасен-бека, что служит татарским посланником. Афанасий Никитин, за время плавания, делает несколько путевых заметок: о Дербентском (Каспийском) море, называя его «дарьей», что в переводе с персидского означает – море. Описывает он и дарью Гундустанскую (Индийское море) и дарью Стамбульскую (Черное море).
Внезапно путников настигают татары: они грабят судна, убивают большую часть команды, оставшихся берут в плен. Благодаря Никитина Хасен-беку и послу князя Ивана III Василию Панину, людей отпускают, но не имея больше имущества, они расходятся кто куда.
Афанасий живет долгое время в различных больших и малых городах. Однажды в городе Джуннаре его жеребца отбирает хан, узнав, что Никитин не мусульманин, а русин. Он дает Афанасию четыре дня, чтобы обратиться в мусульманскую веру. На кануне последнего дня, в день, к Афанасию приходит Мухамед, возвращает жеребца, тем самым освобождает Никитина от обязательств. Афанасий считает, что Господь сжалился и случилось чудо дня.
Никитин снова отправляется в путь, описывая при этом жизнь народов Индии. Что простые люди ходят без одежды, а бой ведут верхом на слонах, что в Индии аж семьдесят четыре веры, а люди разных конфесий друг с другом не якшаются. Сам повествователь сетует, что книги его священные пропали, а сам он сбился с церковного календаря - его приходиться определять день Пасхи по звездному нему. Это становиться причиной, для того, чтобы снова вернуться домой. По пути Афанасий снова обозревает все, что видит: город где производят шелк, где алмазы, предостерегая будущих мореплавателей от опасностей.
Короче не получается просто это всё основное выбери самое главное
вместо ты дала 25 -_-