Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
"Человек живёт век, а доброе дело-два" Когда человек живёт на этом белом свете, он совершает какие-либо добрые дела(поступки). Не важно, ночь это, или день, важно, что он их совершает. Но вот, приходит пора, и человек уходит из этого мира в никуда. И после него остались лишь воспоминания... Но многие считают, что после умерших друзей и родных ничего не остаётся. Но это неправда. Человек живёт, совершает добрые поступки, уходит из жизни и после него остаются его добрые дела(то есть воспоминания этих добрых дел). Другие люди будут помнить, как ты им с деньгами, как их от увольнения на работе. Как перевёл бабушку через дорогу, и всё это бескорыстно. Поэтому в народе так и говорят, "человек живёт век, а доброе дело-два" УДАЧИ!
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Когда человек живёт на этом белом свете, он совершает какие-либо добрые дела(поступки). Не важно, ночь это, или день, важно, что он их совершает. Но вот, приходит пора, и человек уходит из этого мира в никуда. И после него остались лишь воспоминания... Но многие считают, что после умерших друзей и родных ничего не остаётся. Но это неправда. Человек живёт, совершает добрые поступки, уходит из жизни и после него остаются его добрые дела(то есть воспоминания этих добрых дел). Другие люди будут помнить, как ты им с деньгами, как их от увольнения на работе. Как перевёл бабушку через дорогу, и всё это бескорыстно. Поэтому в народе так и говорят, "человек живёт век, а доброе дело-два"
УДАЧИ!