Что означает словосочетание "нравственный смысл"? Найди в тексте ответ на во какова идея стихотворения? Объясни, как ты понимаешь нравственный смысл, заключённый в строке " Всё мы немножко лошади..."
Стихотворение В.В. Маяковского "хорошее отношение к лошадям"
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение:
Александр Трифонович Твардовский
Родился 8 (21) июня 1910 г в деревне Сельцо, умер 18 декабря 1971 г. в Московской области. Писатель, поэт, журналист, корреспондент.
Александр родился в семье кузнеца. Всего было двое детей старший Александр и младший Иван. Дома часто читали Пушкина, Гоголя, Лермонтова, Некрасова, Льва Толстого и других.
Ещё подростком он стал писать небольшие заметки в газеты.
В 1925 г. стихотворение Александра "Новая изба" было напечатано в газете "Смоленская деревня".
В 1928 г. Твардовский переехал в Смоленск и был принят в Ассоциацию пролетарских писателей.
В 1931 г. вышла поэма "Путь к социализму".
В 1935 г. вышел "Сборник стихов".
За 10 лет Твардовский написал и опубликовал более 130 стихотворений.
С 1932 - 1939 гг.. он учился в Смоленском педагогическом институте, а потом в московском МИФЛИ.
После учёбы год работал военным корреспондентом.
В 1939 г. опубликованы стихи "Час настал", "На привале".
Известность Твардовскому принесла поэма "Василий Тёркин" (1941 - 1945 гг..)
31 июля 1944 г. подполковник Твардовский был награждён орденом Отечественной войны 2-й степени за две поэмы "Василий Тёркин" и "Дом у дороги", а в 1945 г. орденом Отечественной войны 1-й степени за улучшение содержания газеты.
Дважды с 1950 - 1954 гг.. и с 1958 - 1970 гг. Твардовский работал в журнале "Новый мир" главным редактором.
В 60-е годы Твардовский пересмотрел своё отношение к Сталину и это отражено в поэмах "По праву памяти" и "Тёркин на том свете".
В 1970 г. Твардовского вынудили покинуть редакцию журнала "Новый мир" и с ним ушла часть коллектива.
Александр Твардовский перенёс инсульт, последствиями были потеря подвижности и речи. В больнице обнаружили запущенный рак лёгких.
18 декабря 1971 г. он умер и похоронен на Новодевичьем кладбище в Москве.
Объяснение: