Большой Мороз 1. Автор и название стихотворения.

2. Тема стихотворения (о чем стихотворение?).

Стихотворение посвящено…

Тема стихотворения-…

В стихотворении …( автор , название стихотворения) описывается…

…поэт изображает…

…перед читателем возникает образ…

…переданы размышления

( чувства, переживания и т.п.)…

автор выражает…

…с первых строк…

3. Настроение стихотворения.

В стихотворении… царит …настроение…

…пронизано настроением…

настроение этого стихотворения…

Настроение меняется на протяжении стихотворения…

4. Композиция.

( Как построено стихотворение? На какие части можно его разделить? О чем каждая часть?)

Стихотворение можно разделить на ..части…

Композиционно стихотворение делится на…части, потому что…

5. Какие картины вам представляются?

Строки рисуют…

Мне видится…

6. Какие приемы использует автор?

( метафора, эпитет, олицетворение, лексические повторы, употребление слов определенной части речи и др.)

Для создания настроения автор использует…

С поэт дает нам возможность увидеть…

…создают образ…

представить…

7. Каким мне представляется лирический герой этого стихотворения?

Лирический герой этого стихотворения представляется мне…

8. Какие мысли и чувства автор хотел донести до читателя?( идея стихотворения).

В стихотворении автор выражает мысль о…

Основная мысль стихотворения…

Идея произведения…

9. Личные впечатления от стихотворения.

Читая стихотворение, я восхищался…

…я откликался…

Меня взволновало…

…красота строк…

…остаются в памяти…​

Аповесць В. Быкава "Знак бяды" адметная. Вайна ў ёй разглядаецца праз успрыняцце яе мірнымі жыхарамі, для якіх уласны хутар становіцца месцам здзекаў і гвалту, своеасаблівай Галгофай. Мінулая вайна, на думку В. Быкава, паказала, "якім высокім і якім нізкім можа быць чалавек, да якой велічы могуць узняцца адны і да якой нізасці апусціцца другія". Таму ў творы пісьменнік (выдатны псіхолаг) імкнецца выявіць прычыны здрадніцтва, прыстасавальніцтва, маральнага падзення адных і духоўнай велічы, высакароднасці, нязломнасці духу другіх. Зразумела, што здрадніцтва не можа нарадзіцца далёка ад нас, саміх сябе. Яно найбольш праяўляецца ў часы цяжкіх выпрабаванняў, калі чалавек стаіць на мяжы выбару паміж жыццём і смерцю. Адны выбіраюць жыццё і тым самым здраджваюць сабе, радзіме, народу, пачынаюць прыслужваць іншаму рэжыму, прыстасоўваюцца да выгаднай для сябе сітуацыі. Другія (напрыклад, Сцепаніда) з першых дзён не мірацца з новымі парадкамі, свядома канфліктуюць з ня гасцямі, змагаюцца з ворагам да апошняга ўздыху. "Сваімі" і адначасова чужымі ў аповесці паказаны Гуж, Каландзёнак і Недасека. Сярод усіх паліцаяў сваёй жорсткасцю, бесчалавечнасцю вылучаўся Гуж, які яшчэ да вайны, пасля раскулачвання бацькі, з абрэзам паляваў на людзей. У перыяд акупацыі ён зноў адчуў сваю сілу. Упіваючыся неабмежаванай уладай, Гуж здзекаваўся з людзей не толькі па загадзе немцаў, але і дзеля свайго задавальнення. З лютай нянавісцю спрабаваў ён адпомсціць за даўнюю крыўду. Яшчэ больш небяспечным (з-за сваёй затоенасці, непрадказальнасці ўчынкаў) з'яўляецца Каландзёнак — "няўклюда лягчоная, ні хлопец, ні дзеўка — паскуда адна". У гады калектывізацыі ён прыкідваўся прыхільнікам новых змен, дапамагаў адшукваць "ворагаў" народа і за паклёпніцкі данос нават быў узнагароджаны рэквізаванымі ботамі. З прыходам фашыстаў ён з лёгкасцю і спраўна стаў служыць фашысцкай сістэме так жа, як калісьці служыў савецкай уладзе. В. Быкаў, удзяляючы ў аповесці значнае месца паліцаям, бачыў у іх затоенасці, скрытвасці, прыстасавальніцтве не меншую небяспечнасць, чым у заведама адкрытай чалавеказабойчай палітыцы ворагаў-чужынцаў. Немцам-захопнікам В. Быкаў у аповесці адводзіць не так многа ўвагі. З імі мы сустракаемся толькі тады, калі яны некалькі дзён жылі ў хаце Сцепаніды і Петрака. Але і гэтага дастаткова, каб упэўніцца ў тым, што перад намі заваёўнікі, якія ўсімі магчымымі сродкамі будуць імкнуцца да панавання і знішчэння існуючага ладу. Фашысты з'яўляюцца адкрытымі ворагамі, і ад іх нельга чакаць асаблівай павагі, міласэрнасці. Горшыя за іх з-за сваёй затоенасці, скрытнасці, непрадказальнасці дзеянняў паліцаі, якія не часова, а ўжо назаўсёды сталі чужымі для аднавяскоўцаў і якім ніколі не давяралі ворагі. Такім чынам, чужых у аповесці "Знак бяды" можна ўмоўна падзяліць на дзве катэгорыі: чужыя, якія адначасова з'яўляюцца ворагамі-захопнікамі, і былыя свае людзі, якія з-за здрады і прадажнасці сталі чужымі для свайго народа. Аўтар сцвярджае, што свае "чужыя" больш страшныя за адкрытага ворага, яны здольны служыць любому злу, якое знаходзіцца пры ўладзе. Вайна — тая крытычная сітуацыя ў жыцці герояў твора, калі выяўляецца іх сапраўдная сутнасць: сутнасць чалавечая або звярыная, дзікунская. На жаль, праблема сваіх — "чужых" застаецца актуальнай і для нашага часу.

Идея поэмы: Демон отрицает власть бога. Изгнанный из рая и обреченный на вечное одиночество в бесконечном пространстве вселенной, он сеет зло, сеет сомнение в совершенстве существующего в мире порядка. Свободный от предрассудков, он свободен. И неограничен в познании мира: 
* Я царь познанья и свободы, 
* Я враг небес, я зло природы, 
- говорит он Тамаре. 

Он отвергает законы рабства и восстает против всего, что сковывает человеческую волю и разум. С презрением глядит он на землю, 
* Где преступленья лишь да казни, 
* Где страсти мелкой только жить; 
* Где не умеют без боязни 
* Ни ненавидеть, ни любить. 

Увидев Тамару, он впервые чувствует «неизъяснимое волненье» . Перед ним раскрывается вдруг новый мир - мир любви, добра, красоты. В образе Тамары воплощено то прекрасное, что создает жизнь. И в своей поэме Лермонтов выразил необыкновенно глубокую мысль, что стремление к прекрасному, к прекрасной цели ведет к нравственному совершенствованию.