Жазылым. Берілген сөздердің омонимдік қатарын тауып, сөйлем құрандар

1.баспа а) б)
2. Айналма а) б)
3. Біз а) б)
4.Ара а) б)
5. ашық а) б)
6.Қорық а) б)​

Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді. Ол көп жүріп шыңдарын қар басқан асқар тауларды тауып алады, оған биік тоғайлы, құстары сайрап, төбесін бұлт жапқан бір ғана тау ұнайды. Ол осы тауды құшағына алып, қатты ырғайды да арқасына салып, кері еліне қарай қайтады. Ол шаршамай ұзақ жүреді. Халық жылжып келе жатқан үлкен тауды көреді. Оны көтеріп келе жатқан Толағай екенін біледі. Найзағайойнап, күн күркіреп, жауын селде- теді. Халық "Толағай" деп ұрандап, қуанышпен қарсы алады. Қуарған шөп көтеріліп, жан-жануар мөңіреп- азынап шулайды. Шаршаған батыр тау астынан шыға алмай "Апа!" деген жалғыз ауыз сөзге ғана шамасы келеді де, мәңгіге тау астында қалады. Бақытты ана айғайлы жылауға басады, халық қайғы жамылып, тау да бұған шыдай алмай көзінен жас бұлақ болып ағады. Содан бері бұл тау "Толағай" деп аталады. Аңызды Шығыс Қазақстан мемлекеттік университеті қазақ әдебиеті кафедрасының фольклорлықэкспедициясы Тарбағатай өңірінен жазып алған. Қолжазба нұсқасы осы кафедраның арнайы қоры мен Әдебиет және өнер институтының қолжазба және мәтінтанубөлімінде сақтаулы.

Изложение на казахском языкеЛюди

Манат Бейсембаев, архитектор:
- В начале августа 1967 года я, будучи абитуриентом одного из московских творческих вузов, жил в общежитии по улице Неглинной рядом с гостиницей “Узбекистан”.
Сдавал вступительные экзамены в институт. Чтобы поступить в столичный вуз, я усердно готовился дома. Я был выпускником школы рабочей молодежи в поселке городского типа Уштобе, расположенного на правом берегу реки Каратал. У меня была хорошая память, и я выучил наизусть “Сборник задач с решениями” по математике Антонова, Выгодского, Санкина, по физике вызубрил “Элементарный учебник физики” под редакцией академика Ландсберга - три тома! Осталось написать сочинение хотя бы на 3. Тогда бы я по .
На экзамене по русскому языку и литературе написал сочинение, а через день не нашел свою фамилию в списках успешно сдавших экзамены...
Зашел в приемную комиссию. Председатель на мой вопрос “Почему?!” сказал: “Разговор как раз идет о тебе”. Он вертел в руках мой аттестат зрелости: “Вы, молодой человек, какую школу закончили - национальную или русскую?” Я ответил, что, естественно, национальную... В Казахстане аттестат зрелости об окончании средней школы заполняется на казахском и русском языках. Но, честно сказать, закончил-то я школу с русским языком обучения.
“Вы, молодой человек, получили единицу - сделали двадцать две орфографические ошибки, а за содержание получили “отлично”, сейчас комиссия решает вашу судьбу. Вам предлагается диктант на русском или изложение на казахском языке”. Один из членов комиссии сказал, что в институте на кафедре “Зарубежная архитектура” работает доктор архитектуры, профессор Р.Зайнутдинов. “Может, его попросим принять экзамен - изложение?” Так и порешили.
Профессор Р.Зайнутдинов на казахском языке спросил меня, откуда и кто я, кто родители, чем занимался до экзаменов? Дал листок писчей бумаги со штампом и авторучку и, членораздельно повторяя каждое слово, продиктовал несколько предложений. Изложение я написал на “хорошо” и был зачислен на 1-й курс дневного отделения Московского архитектурного института.
Первым делом я позвонил домой родителям, сообщил о моем поступлении в институт, а потом решил пойти на Красную площадь.