Расында да, біз жоғары білімді ұлтты қалыптастыра отырып, бәсекеге лайықты ел бола аламыз. Білім еш уақытта құнсызданбайды, ол мыңды жығатын, әлемді бағындыратын күш. Қазіргі заман тек сауатты болуды аздық етеді, ол әлемді бағындыратын, адамзат үшін жағдай жасайтын деңгейге жетуімізді талап етеді. Соның ішінде, қоғамдағы білім беру институттарының алар орны ерекше. Әсіресе, жоғары оқу орындарының жастардың инновациялық тұлға болып қалыптасуында атқарар ролі өте жоғары.Қазіргі заман жаңалықтарды жылдам қабылдап, жылдам енгізуді талап етеді. Бүгінгі инновация, ертең ескіге айналуы әбден мүмкін. Сондықтан, қоғам мен білім беру институттарының үздіксіз байланыста болуы қажет. Әрине, білім – басты капитал. Дегенмен осы білімнің әрдайым сұранысқа ие болуы үшін ол толықтырылып, жаңарып, жетілдіріліп отырылуы тиіс. Еліміздің, жеріміздің ерекшеліктерін ескере отырып, инновациялық қоғам құру – осы білімге келіп тіреледі.
Қазақ халқының ұлттық болмыс-бітімінің бір өзгешелігі –дастархан жайып, кімді болса да адал көңілмен қарсы алатын кең пейілдігінде, меймандостығында. Қазақ үйіне келген адамға дастархан жайып, қонақжайлылық ниет білдірмеген адамды «қазанын қара суға малып отырғандай» деп кемсітетін болған. Сондықтан да қазақ халқы танысын, танымасын үйіне бас сұққан адамға «Қырықтың бірі – Қыдыр» деп қарап, дастархан жайып, барын оның алдына қойған.
Қазақ – намысшыл халық. Қонақтан тамақ үшін ақы алу деген оның әдетінде мүлдем жоқ. Бұл көргенсіздік саналып, ырымға жаман деп есептелген. Расында да қазақ «дастарханы қурап тұр» дегізбеу үшін, өзінің ең дәмді асын қонағына сақтап отырады да, реті келгенде, оны дастарханға қояды. Қазақтың ұзақ сақталып, тек қонақ келгенде ғана дастарханға салатын сыйлы асы – сүрленген ет, қазы, шұжық, жент, құрт, қарынға салынып сақталған сары май, тәтті, тары, қант, шай, өрік-мейіз т.б. «Қонақ асы – қазақтың бөлінбеген еншісі» деген сөз бұрынғыдан қалған. Ерулік, қымызмұрындық, сірге мөлдіретер, соғым басы, көңіл шайы, келін шайы т.с.с. бас қосулардың мақсаты, тілек мүдделері қазақтың меймандостық ниетінен туындаған.
Қазақ – қонақжай халық., көңіл табуға шебер, дос жинауға құмар. Қазақта келген қонақты «құдайы қонақ», «сый қонақ», «арнайы қонақ» деп түрліше атаған. Бұлардың қайсысына болмасын, қазақ, ең алдымен, мал сойып, қан шығарған. Дастарханның қадірлі асы жаңа сойылған малдың бас-сирағы деп есептелген. Өте қадірлі адамға қазақтар тай да сойған.
"Білекті бірді жығар, білімді мыңды жығар"
Объяснение:
Расында да, біз жоғары білімді ұлтты қалыптастыра отырып, бәсекеге лайықты ел бола аламыз. Білім еш уақытта құнсызданбайды, ол мыңды жығатын, әлемді бағындыратын күш. Қазіргі заман тек сауатты болуды аздық етеді, ол әлемді бағындыратын, адамзат үшін жағдай жасайтын деңгейге жетуімізді талап етеді. Соның ішінде, қоғамдағы білім беру институттарының алар орны ерекше. Әсіресе, жоғары оқу орындарының жастардың инновациялық тұлға болып қалыптасуында атқарар ролі өте жоғары.Қазіргі заман жаңалықтарды жылдам қабылдап, жылдам енгізуді талап етеді. Бүгінгі инновация, ертең ескіге айналуы әбден мүмкін. Сондықтан, қоғам мен білім беру институттарының үздіксіз байланыста болуы қажет. Әрине, білім – басты капитал. Дегенмен осы білімнің әрдайым сұранысқа ие болуы үшін ол толықтырылып, жаңарып, жетілдіріліп отырылуы тиіс. Еліміздің, жеріміздің ерекшеліктерін ескере отырып, инновациялық қоғам құру – осы білімге келіп тіреледі.
Қазақ – намысшыл халық. Қонақтан тамақ үшін ақы алу деген оның әдетінде мүлдем жоқ. Бұл көргенсіздік саналып, ырымға жаман деп есептелген. Расында да қазақ «дастарханы қурап тұр» дегізбеу үшін, өзінің ең дәмді асын қонағына сақтап отырады да, реті келгенде, оны дастарханға қояды. Қазақтың ұзақ сақталып, тек қонақ келгенде ғана дастарханға салатын сыйлы асы – сүрленген ет, қазы, шұжық, жент, құрт, қарынға салынып сақталған сары май, тәтті, тары, қант, шай, өрік-мейіз т.б. «Қонақ асы – қазақтың бөлінбеген еншісі» деген сөз бұрынғыдан қалған. Ерулік, қымызмұрындық, сірге мөлдіретер, соғым басы, көңіл шайы, келін шайы т.с.с. бас қосулардың мақсаты, тілек мүдделері қазақтың меймандостық ниетінен туындаған.
Қазақ – қонақжай халық., көңіл табуға шебер, дос жинауға құмар. Қазақта келген қонақты «құдайы қонақ», «сый қонақ», «арнайы қонақ» деп түрліше атаған. Бұлардың қайсысына болмасын, қазақ, ең алдымен, мал сойып, қан шығарған. Дастарханның қадірлі асы жаңа сойылған малдың бас-сирағы деп есептелген. Өте қадірлі адамға қазақтар тай да сойған.