Қыр хайуандары қыс таянғанын сезеді де, ерте бастан қам қылады. кірпі мен тышқан інге кіріп, қыс қатып жатады. кірпі жапырақ жинап соған оранады. тышқан қу шөпке оранып, құнысады. тиін ағаштыңк қуысына тығылады. ол күздің қара басынан ағаштың. бұр шігін, жаңғағын, саңырауқұлақты жинап алады. қыстың күні соларын жейді де, ұйықтайды. жарғанат баспаналы жерге кіріп, тырнағымен бірдеңеге жабысып, басын солбыратып жаз шыққанша ұйқымен болады. жылан, шаян, кесіртке, бақалар тас астына, ағаш түбіне жылы жерге кіріп жазға дейін қатады. қтар ғана тереңде, су түбінде қыстайды. қайта қоян бәлекет қыстай ақ қарға ала сұрып, жүгіртіп тамақ іздеп жүргені. шөп аршып жей ме, ағаштың қабығын кеиіре ме, қырманның тұқымын тере ме, әйтеуір жоқ. қамын жемесе, үй хайуанаттарына да қыс бапты тимейді. жыл шыққан мөлдың түрі қандай? байгұстарга жылы қара, ең тамақ болар ма еді! , перевод и сокращение, но чтобы смысл остался.

Күшігім еркелей білетін,

Кейде ол шәуілдеп үретін.

Жата қап аяғын көтерсе

Көргендер еріксіз күлетін.

Тойған соң томпайып жататын,

Бір тәтті ұйқыға бататын.

Түсінде мысықпен алысып,

Жүретін бөлмеде жарысып.

Қарасам, міне енді өсіпті,

Ит бопты кәдімгі қабаған.

Әуелі өзіме өшікті

Күнәм жоқ бір рет сабаған.

Мақтайды біреулер даурығып,

Қасқыр деп итімді қабаған.

Мен жүрмін кете алмай айығып,

Өз итім түсірген жарадан,

***

Отырсам үндемей үйімде,

Тоқмейіл, ақпейіл күйімде.

Келуші көбейіп кетеді

Шашымның ағынан сүюге.

Мақтауға бәрі әзір, жайдары

Мейрімнің ағаға шегі жоқ.

Ақтарар сырларын қайдағы,

Бірінің дығы жоқ, кегі жоқ.

Сәл ғана өзгеріп қалпымнан,

Әділдік сөйлесем болғаны,

Біреуі алып қап алқымнан,

Союға әзір тұр қалғаны...

Тойған соң жататын пырылдап

Мен мысық емеспін, достарым,

Жан болып жүрген сон, шырылдап

Айтамын арымның қосканын

Поэзияда, музыкада, қоғамдық – азаттық ой-пікір саласында өлмес-өшпес шығармалар берген Абай қазақ халқының өткен замандағы өмірін зерттеуші біздің ұрпаққа таңғажайып тұлға болып көрінеді. Ол өз халқының ғасырлар бойғы мәдениетінің таңдаулы нәрін алды және бұл қазынаны орыстың және Батыс Европа мәдениетінің игі әсерімен молықтырды. Абай лебі, Абай үні, Абай тынысы- заман тынысы, халық үні. Бүгін ол үн біздің де үнге қосылып, жаңғырып, жаңа өріс алып тұр. Мұхтар Әуезов Қазақтың бас ақыны Абай Құнанбаев. Онан асқан бұрынғы - соңғы заманда қазақ даласында біз білетін ақын болған жоқ. Ахмет Байтұрсынов.