У 2. Мәтіндердегі көнерген сөздерді қатыстырып 5-6 сөйлем құрасты- рыңдар. Көнерген сөздердің түрлерін ажыратыңдар. і Абылай қаһарлы хан болумен қатар, дарынды күйші ре- тінде де белгілі. Абылай хан - «Ақ толқын», «Ала байрақ», «Бүлан жігіт», «Дүние қалды», «Жетім торы», «Қайран елім», «Қара жорға», «Майда жел», «Шаңды жорық» т.б. күйлердің авторы.

Шын хакім, сөзің асыл – баға жетпес
Бір сөзің мың жыл жүрсе дәмі кетпес.
Қарадан хакім болған сендей жанның
Әлемнің құлағынан әні кетпес!
...Ай, жыл өтер, дүние көшін тартар,
Өлтіріп талай жанды, жүгін артар.
Көз ашып, жұртын ояу болған сайын,
Хакім ата, тыныш бол, қадірің артар

Ақ киімді, денелі, ақ сақалды,
Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды.
Үсті-басы ақ қырау, түсі суық,
Басқан жері сықырлап, келіп қалды.
Дем алысы - үскірік, аяз бен қар,
Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды.
Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып,
Аязбенен қызарып ажарланды.
Бұлттай қасы жауып екі көзін,
Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды.
Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда,
Алты қанат ақ орда үй шайқалды.
Әуес көріп жүгірген жас балалар,
Беті-қолы домбығып, үсік шалды.
Шидем мен тон қабаттап киген малшы
Бет қарауға шыдамай теріс айналды.
Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы
Титығы құруына аз-ақ қалды.
Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр,
Малшыларым, қор қылма итке малды.
Соныға малды жайып, күзетіңдер,
Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды!
Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін,
Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.

Желсіз түнде жарық ай
Желсіз түнде жарық ай,
Сәулесі суда дірілдеп,
Ауылдың жаны терең сай,
Тасыған өзен күрілдеп.

Қалың ағаш жапырағы
Сыбырласып өзді-өзі,
Көрінбей жердің, топырағы,
Құлпырған жасыл жер жүзі.

Тау жаңғырып, ән қосып
Үрген ит пен айтаққа.
Келмеп пе едің жол тосып
Жолығуға аулаққа?

Таймаңдамай тамылжып,
Бір суынып, бір ысып,
Дем ала алмай дамыл қып,
Елең қағып, бос шошып.

Сөз айта алмай бөгеліп,
Дүрсіл қағып жүрегі,
Тұрмап па еді сүйеніп,
Тамаққа кіріп иегі?

Жасымда ғылым бар деп ескермедім
Жасымда ғылым бар деп ескермедім,
Пайдасын көре тұра тексермедім.
Ержеткен соң түспеді уысыма,
Қолымды мезгілінен кеш сермедім.
Бұл махрұм қалмағыма кім жазалы,
Қолымды дөп сермесем, өстер ме едім?
Адамның бір қызығы - бала деген,
Баланы оқытуды жек көрмедім.
Баламды медресеге біл деп бердім,
Қызмет қылсын, шен алсын деп бермедім.
Өзім де баска шауып, төске өрледім,
Қазаққа қара сөзге дес бермедім.
Еңбегіңді білерлік еш адам жоқ,
Түбінде тыныш жүргенді теріс көрмедім

Вот выбирай!

Қозылар корпеш - сулу баянының - xiii қазақ лиро-эпическая дастаны - ғасырдың xiv, жазып ал- арада ортада xix ғасырдың. дастан ауызекі нұсқаларда белгілі арада орындау сыбанбайдың ақыновтарының, бекбаудың, жанака, шоже болды. из около 20 нұсқа жанака нұсқасы ең белгілі. жазба нұсқада фольклордың жинаушыларының саблуковпен(1830 жыл) жазып ал- болжамдар ең таратып жібер-, г. дербісалинмен(1834 жыл), а. фроловпен(1841 жыл), ч. валихановым(1856 жыл). орыс тілде дастан шығар- м. путинцевпен 1865 жылы болды, кейін үшке деген ішіне ал- том радловтың в. жинағының "үлгілер халықтың әдебиетінің 1870 жылдың түркі бауы" болды[1]. ескі аңыз туралы ешкінің трагедиялық көңілінде корпеш және баян сулу: әлдебір достар жасынан гласит сарыбай және қарабай поженить өзінің тағы дейін біт- нұрға некелестір- -шағаларының поклялись. ұлдың туғыз- дождавшись, сарыбай барысында көңілдің өледі. дос досты тағы көрмеген ересектен- қозы және баян, бірақ некелік келісімнің узами, ақыры, дос досты полюбили. уақыт және опасыз қарабай өмірлік жоспарларды өтеді ауыстыр-. ол өзінің қызын соңмен жергілікті палуана кодардың тапсыруға уәде береді, бір күні оның оларын кендірден құтқардым. кодар бөгетпен ғашықтардың арасында болады. осы ақиреттік үшбұрышта бірінші ешкінің құтырған басын қаттап салды. назалы баян, кек алу чтобы өлтіргішке, айлаға деген сүйейді. ол соңмен кодардың ерге шықуға уәде береді, ана құдықты бұлақты сумен ол выроет. кодар үшін жұмысты қабылданады, барлық шұқырайа, сұм баян үшін шаштарды ұстай. қыз абайсызда өрімдерді: қияды кодар және тұңғиыққа деген құлайды біт-. ана ең қозылар кек ал-. оның көрінде аңыздың батыры шаншып қояды