«Телқоңыр» күйі Дәулеті шалқыған, елге беделі артқан бір ұлықтың төскейді қап-
таған қалың жылқысының ішінде мәпелеген қоңыр аты болыпты.
жетектетіп, ат мінгізіп, киім кигізем», - деп бүкіл елге жария етеді.
Ұлық: «Қоңыр аттың жүрісін күйге түсірген домбырашы болса, атан
Көршілес рудың ұлығы қоңыр жүйрікті ұрлап алмақ болып, бір қу
жігіттің қасына домбырашы қосып аттандырады.
Домбырашы төгілте күй шертеді.
Манадан тәтті күйден таусылмастай нәр алған ауыл адамдары
оралса, кермедегі қоңыр жүйрік жоқ. «Қайтіп айырылдыңдар?» деген
сұрауға адамдар болған оқиғаны айтып, жауап береді.
- Домбырашы қандай күй шертті? деп сұрайды ұлық.
— Домбырашы мынадай күй шертті,
— деп күйді ұғып қалған біреуі
шерте жөнеледі. Алып қашқан ат жүрісін, аттың сұлу шабысын елес-
теткен күй тыңдаушыларды баурап алады.
Ұлық күйініп аз отырады да, сенімді деген екі жігітін шақырып
Атқа қоныңдар да, сол төреге барыңдар. Ат басындай жамбы
төреге сәлемдемем. Қоңыр жүйрікті сұрамаңдар, берсе алмаңдар,- депті.
Төре екі жігітті құрметті қонақ қылып, сәлемдемесін қуана алады.
Екі жігіт аттанарда төре бұйымтайларын сұраса, «Ұлығымыз сәлем
деді» дегеннен басқа ештеңе айтпайды.
Ұлықтарыңа сәлем де! Айыбымды кешкен екен, мен де аяғына
жығылдым. Егіздей көрінетін екі қоңырдың екеуі екеуімізде тұрмай,
біріне бірі сән беріп сонда тұрсын! – деп қос қоңырды жетектетеді.
Бір-бірінен аумайтын қос қоңырдың пішініне, сымбатына, жүйрік-
тігіне құмартқан күйшілер «Телқоңыр» күйін шығарады.
(М. Хұсайынұлы. «Алтай-Қобда домбыра күйлері»
кітабынан)
алып:
ЖАЗЫЛЫМ
6-тапсырма. Диалогті монологке айналдырып жаз. Мәтіндегі көркем
тілді сақта.
Ты подарила мне свет всего мира,
Ты собрала мне цветы всех краев,
Ты дала мне крылья птиц
Моя детская привязанность только тебе одной
Припев:
Лаская, любя, вырастивщая меня
прохладный ветерок, огромный сад для меня
Даже когда я выросту, я буду для тебя ребенком
Твое настроение я узнаю, прочитав все в твоих глазах
Чтобы не быть у тебя в долгу
Я искал для тебя все прелести мира
Я бы подарил тебе все богатства, но прости меня
Я бы подарил тебе солнце и месяц, но не смог достать
Припев
прими то, что есть, но то, что я могу тебе дать сейчас
Это - детская любовь, мое маленькое сердечко
будь счастлива этому, ведь это только то, что есть у меня
Прими и мою песню, посвещенную тебе
Біз оқитын мектеп, үлкен және әдемі. Ол – менің екінші үйім, бұл жерде мен оқуды және санауды үйрендім. Ал, 40, 50 жылдан кейін мектептер қандай болады екен? Осы сұрақ ойыма келге кезде, қиялға батамын.
Менің арманымдағы мектепте, оқушының жеке шкафына электронды құлып орнатылған, ол саусақ іздерінің көмегімен ғана ашылуы керек. Сөмке ұстаудың қажеті жоқ, оқулықтардың орнына әр оқушының жеке дербес компьютері болады. Барлық сыныптар қажетті құрылғылармен жабдықталған, кең және жарық болуы керек. Физика және химия кабинеттері, тәжірибе жүргізуге арналған бөлмелермен қамтамасыз етіледі. Оқу процесі оңай және қызықты өтеді. Бұл үшін ең заманауи технологиялар қолданылады. Спорт залына келетін болсақ, бұл жерде – оқушылар мен мұғалімдер сәнді тренажерлерде жаттыға алады. Жаттығудан кейін бассейнге немесе душқа түсуге мүмкіндік бар. Ал қыста шаңғы мен коньки тебуге болады. Барлығы салауатты өмір салты үшін жасалған! Ұстаздардың барлығы жоғары жалақы алатын, өз кәсібін сүйетін және білімді мамандар. Ал оқушылар – терең ойланатын, үнемі ақпарат іздейтін және ғылыми жаңалықтарды ашуға ұмтылатын азаматтар болады деп ойлаймын.
Қорыта келе,бұл менің арманымдағы болашақтың мектебі.