текст:Адам ата-анадан туғанда есті болмайды: естіп, көріп, ұстап, татып ескерсе, дүниедегі жақсы, жаманды таниды дагы, сондайдан бiлгенi, көргенi кеп болған адам бiлiмдi болады. Естілердің айтқан сөздерін ескеріп жүрген кісі өзі де есті болады. Әрбір естiлiк жеке өзi iске жарамайды. Сол естiлерден естіп, білген жақсы нәрселерді ескерсе, жаман дегеннен сақтанса, сонда iске жарайды, сонда адам десе болады. Мұндай сөзді есіткенде шайқақтап, шалыктанып не салбырап, салғырттанып есiтсе, не есiткен жерде кайта кайырып сұрап ұғайын деп тұшынбаса, не сол жерде сөздiң расына көзі жетсе де, шыға беріп қайта қалпына кетсе, естіп-есітпей не керек? Осындай сез танымайтұғын елге сөз айтқанша, өзіңді танитұғын шошқаны баққан жақсы деп бір хакім айтқан екен, сол секiлдi сез болады.
Адам туа сала ешнәрсе білмейді, барлығын біртіндеп үйренеді, үйрену үшін ақылдыларды тыңдау керек