Тәтті қиял шығарма интернеттен емес

Садақ — жебе атуға арналған қол қаруы. Садақты тас дәуірінен 20 ғасырға дейін дүние жүзінің барлық халықтары пайдаланған. Ерте кезде аң аулауда, кейін соғыс ісінде қолданылған. Қарапайым садақты тобылғы, үйеңкі, т.б. ағаш шыбықтарынан доғаша иіп, екі ұшын қайыспен керіп жасайды[1]. Күрделі садақтың сыртқы бетіне сіңір тартылып, ішкі жағы мүйізбен қапталады, кейде ортасы мен екі шетіне сүйек бастырма қағылады (қ. Құрама садақ). Күрделі садақты ежелгі Шығыста, оның ішінде сақтар, кейінірек ғүндар мен Орталық Азия халықтары көп қолданған. Қазақ садағы көшпелілер садағының жетілдірілген жалғасы болып саналады. Ауыз әдебиетінде садақтардың қолданылған материалдарына қарай “қайың садақ”, “қарағай садақ”, “үйеңкі садақ” деген атаулары кездеседі. Қайыңның қабығымен қапталған, сарғайған түсіне байланысты “сарыжа”, “сарсадақ” деген атаулары да бар. [2]

Камыш - к және жыл сайынғы Осоковье тұқымдас сулы өсімдіктерінің тұқымы. Басқа өсімдіктер, атап айтқанда, кателла және қамыс, қате түрде қамыс деп аталады, бірақ бұл басқа отбасылардың өсімдіктері. Алайда түркі тілдерінде қамыс дегеніміз - қамыс. Булруш сауда қапшықтарын, себеттерді, төсеніштерді, кілемшелерді тоқу үшін, сондай-ақ бұтақтардан жасалған өрілген бұйымдарды әшекейлеу үшін қолданылады. Жапырақтары тоқу үшін қолданылады. Жасыл түске ие болу үшін қамыс шілдеде кесіледі, әдемі сары - тамыз айының соңында - қыркүйектің басында. Өсімдік су бетінен 10-15 см қашықтықта кесіледі. Өткен ғасырда ол негізінен ауылдық құрылыста цемент немесе гипс байланыстырғыш негізіндегі құрылыс материалдарын (қамыс бетон) өндіру үшін қолданылды.