Суретші Қасымбек Нұрбеков Әр шығармашылық иесінің өмірде өшпес із қалдыратын өз жолы бар.Қасымбек ағаның балалық шағы сонау дүниежүзілік соғыс алапатымен тұстас болды.Ол алғаш мектеп табалдырығын аттағанда қолына ұстаған қаруы-сия-сауыт болатын.Бәлкім,қазірде суретті гуашпен салғанды ұнататыны сондықтан болар.
"Балалық шағым соғыстың қиын-қыстау кезеңіне тап болып,сурет салуға қыл қалам таппайтынбыз.Сурет салуға ынтық болғаным сонша-есектің құйрығынан, не аттың жалынан қыл қалам жасап,сия-сауыттағы сияға батырып бояйтынбыз"- деп Қасымбек аға алыста қалған жылдарды сағына еске алады.
"Мектепте жүргенде қабырға газетін сиямен бояп,көркемдедік.Ауылдан 7 шақырым жердегі Ақтан мектепке жаяу баратынмын.Ақтан деуімізді себебі,мектеп күллі ауылдағы сырты әкпен ақталған жалғыз үй болатын.Ол кезде сағат деген атымен жоқ.Шамамен жобалап барамыз.Жаяудың қайбір жүрісі өнсін,кейде кешігіп барамын.Бірде кешіккеніме ашуланған мұғалім қатты жазалағаны әлі есімде.Сонда қазіргідей үйге жылап баруды білмейміз,керісінше,білімге құштарлана түсеміз"-деді ол.

ОСЫҒАН ҚАРАП ЖОСПАР ҚҰРУ КЕРЕК
​

Объяснение:

Объяснение: Халық тағдыры М. Дулатовтың прозалық шығармаларына да арқау болды. 1910 жылы оның "Бақытсыз Жамал" атты романы жарық көрді. Бұл роман жазушының шығармашылық жолындағы ірі табыс қана емес, бүкіл қазақ әдебиетіндегі елеулі көркем туынды болды. "Бақытсыз Жамал" қазақ әдебиетінде көркем прозалық үлгіде жазылған тұңғыш роман еді. Міржақып осы шығармасы арқылы бұдан кейін жазылған Т.Жомартбаевтың "Қыз көрелік", С.Көбеевтің "Қалың мал", С.Торайғыровтың "Қамар сұлу", т.б. романдарына жол ашты. Бұлардың бәрі де сол кезектегі аса маңызды әлеуметтік мәселеге арналды. Қазақ ауылының тұрмысы жайында жазылды. Әйелдердің бас еркі, қоғамдағы жағдайы туралы баяндады.

1.Айтыс — ауыз әдебиетінде ежелден қалыптасқан поэзиялық жанр, топ алдында қолма-қол суырып салып айтылатын сөз сайысы, жыр жарысы.

Ақындар айтысында жаттама өлеңдер аз болады. Олар өлеңді табан астында шығарады, тосыннан айтысады. Айтыс үстінде талай күтпеген жайлар кездеседі. Айтысар тақырыбы белгісіз, тосын сұрауларға тап болады. Екі ақын да бірін-бірі тығырыққа қамау үшін, бірін-бірі сүріндіру үшін, өмір құбылыстарын жұмбақ етіп те тартады. Соның бәріне ақындар жөпелдемеде жауап беруге, дәлел айтуға әзір болуы керек.

2.Айтыскер ақынға жүйріктік,білгірлік, тапқырлық, ұсталықты қажетсінумен қатар, ел-елдің шежіресін, тарихын, жер жайын, этнографиялық ерекшеліктерін білуі керек.

Осындай қасиеттер керек деп ойлаймын!