ответ:1924 ж. 19 қазанда Ақмола облысы Ақмола ауданында дүниеге келген. Арғын тайпасы Қуандық руы Темеш бөлімінен шыққан[1].
1942 ж. әскерге алынып, 1944 ж. Фрунзедегі (Бішкек) жаяу әскер училищесін бітірген.
1944 ж. қазан айынан бастап I Белорусь майданындағы 150-Идрицк атқыштар дивизиясы құрамында взвод басқарып, Польша және Германия жерлеріндегі ұрыстарға қатынасты.
Лейтенант Қошқарбаев Берлин операциясы кезінде асқан ерлік көрсетті. 30-сәуірде ол жауынгер Григорий Булатов екеуі Кеңес әскерлері арасынан Рейхстагқа алдымен жетіп, жеңіс туын тікті. Соғыстан кейінгі жылдары Эльба бойындағы кеңестік оккупациялық әскер бөлімінде қызмет атқарды.
1947 – 67 ж. Ақмола облыстық атқару комитетінде нұсқаушы, Қазақ КСР Министрлер Кеңесі жанындағы қоныс аударушылар жөніндегі бас басқармада инспектор,
1967 жылдан «Алматы» қонақ үйінің директоры болды. Қызыл Ту, 1-дәрежелі Отан соғысы ордендерімен, көптеген медальдармен марапатталған.
1988 ж. 10 тамызда Алматы қаласында қайтыс болды.[2]
Көп адам рухани жаңғыруды мемлекеттің өзі қабылдап,өзі жүзеге асыратын қатардағы көп бағдарламаның бірі деп ойлайтын секілді. Солай ойлағандықтан да жаңғыру үшін түрлі жобалар жасап, іс-шаралар ұйымдастыруды ләзім санайтындар баршылық. Мейлі, мемлекеттік органдар өздеріне жүктелген міндеттерді толық орындады-ақ делік. Елбасының еңбегінде айтылғандай, киелі орындардың картасы жасалып, оны кәрі-жасымыз аралапта шығармыз. Бірақ тамашалаған тарихи орындарымыз жанымызға қозғау салмаса, ол жердің киесін сезініп, іштей тазаруға ұмтылмасақ, бұл жай кезекті бір саяхат болып қалмай ма?! Әлемдегі үздік 100 оқулықтың қазақ тіліне аударылуы – керемет бастама! Алайда, жастарымызды кітапқұмар етіп тәрбиелей алмасақ, ертең ол жүз кітап та кітапханалардың шаң басқан сөрелерін толтыра түсуден өзгеге жарамай қалатынын ұмытпайық. Айтайын дегеніміз, әрбір адам, тіпті тұтас қоғам болып рухани кемелденуге ұмтылмасақ, бар жауапкершілікті биліктің мойнына артып қойып қарап отырсақ, бұл бағдарлама жаңғыруға бастамай, құр жаңғырық болып қала береді.
ответ:1924 ж. 19 қазанда Ақмола облысы Ақмола ауданында дүниеге келген. Арғын тайпасы Қуандық руы Темеш бөлімінен шыққан[1].
1942 ж. әскерге алынып, 1944 ж. Фрунзедегі (Бішкек) жаяу әскер училищесін бітірген.
1944 ж. қазан айынан бастап I Белорусь майданындағы 150-Идрицк атқыштар дивизиясы құрамында взвод басқарып, Польша және Германия жерлеріндегі ұрыстарға қатынасты.
Лейтенант Қошқарбаев Берлин операциясы кезінде асқан ерлік көрсетті. 30-сәуірде ол жауынгер Григорий Булатов екеуі Кеңес әскерлері арасынан Рейхстагқа алдымен жетіп, жеңіс туын тікті. Соғыстан кейінгі жылдары Эльба бойындағы кеңестік оккупациялық әскер бөлімінде қызмет атқарды.
1947 – 67 ж. Ақмола облыстық атқару комитетінде нұсқаушы, Қазақ КСР Министрлер Кеңесі жанындағы қоныс аударушылар жөніндегі бас басқармада инспектор,
1967 жылдан «Алматы» қонақ үйінің директоры болды. Қызыл Ту, 1-дәрежелі Отан соғысы ордендерімен, көптеген медальдармен марапатталған.
1988 ж. 10 тамызда Алматы қаласында қайтыс болды.[2]
Көп адам рухани жаңғыруды мемлекеттің өзі қабылдап,өзі жүзеге асыратын қатардағы көп бағдарламаның бірі деп ойлайтын секілді. Солай ойлағандықтан да жаңғыру үшін түрлі жобалар жасап, іс-шаралар ұйымдастыруды ләзім санайтындар баршылық. Мейлі, мемлекеттік органдар өздеріне жүктелген міндеттерді толық орындады-ақ делік. Елбасының еңбегінде айтылғандай, киелі орындардың картасы жасалып, оны кәрі-жасымыз аралапта шығармыз. Бірақ тамашалаған тарихи орындарымыз жанымызға қозғау салмаса, ол жердің киесін сезініп, іштей тазаруға ұмтылмасақ, бұл жай кезекті бір саяхат болып қалмай ма?! Әлемдегі үздік 100 оқулықтың қазақ тіліне аударылуы – керемет бастама! Алайда, жастарымызды кітапқұмар етіп тәрбиелей алмасақ, ертең ол жүз кітап та кітапханалардың шаң басқан сөрелерін толтыра түсуден өзгеге жарамай қалатынын ұмытпайық. Айтайын дегеніміз, әрбір адам, тіпті тұтас қоғам болып рухани кемелденуге ұмтылмасақ, бар жауапкершілікті биліктің мойнына артып қойып қарап отырсақ, бұл бағдарлама жаңғыруға бастамай, құр жаңғырық болып қала береді.