Бір кешкі уақытта машинасымен келе жатқанда жолдан жолаушы алады. жолаушы артқы орындарға отырады… жүргізуші: - иә, , қайдан келе жатырсың? кімсің? – деп әңгімеге тартады. жолаушы: - мен азраил періштемін. сені алуға келдім. жүргізуші күліп: - азраил ма? .. сендей азраил көрсем көзім шықсын.. дейді жолаушы елеңсіз: - азраилді бұрын көріп пе едің? осыншалықты сенімді сөйлейсің.. дейді да, артынан: әлі де сенбей тұрған сияқтысың…. жүргізуші: - әрине сенбедім… жолаушы: - ондай болса 200 метр алдымызда тағы бір жолаушы аласың…. шыныңда да, айтқандай 200 метр өтпей тағы бір жолаушы машинаны тоқтатады.. бұл жолы жүргізуші оны алдыңғы орынға отырғызады.. жүргізуші қасында отырған жолаушыға: - иә, сен кім боласың? қайда барасың.. алдыңғы орындағы жолаушы: - аға, мен орталыққа жақын бір жерден шығамын. атым пәленше деп өзін таныстырады. жүргізуші: - арттағы маған не деді айтайын ба? азраилмін дейді! хаха, көріп тұрсың ба ақылсызды? жақсылық жасамақшы едім, ол болса сықақтап қоймай жатыр.. алдыңдағысы артқа қарайды да… - аға, артта ешкім жоқ қой…. жүргізуші кенеттен артқа қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - соқырсың ба! ? артта отыр ғой! жолаушы қайта артқа қарайды да - ағатай, қалжындап тұрған боларсыз – артта ешкім жоқ! арттағы: - көрдің ба.. алдыңда отырған жолаушың мені ести де, көре де алмайды… өйткені, сені ғана алуға келдім! жүргізушінің аяқтары тітреп, үрейленгеннен сұп-сұр болады….артта отырған болса, жүргізушіге қарап: - жә, машинаңды жолдың ернеуіне қарай бұр. 2 рекат намазыңды оқы дағы дайын бол! – дейді. жүргізушінің көздері жасаурап, үмітсіз пен амалсыз бір күйде машинаны жолдың шетіне қарай бұрып, машинадан шығады да… сосын….. сосын…maшинадағы жолаушылар машинаны ұрлап кетеді!суретсіз болама {\_/} ( • -•) / >
Отырар (тұрарбанд, тұрар, тарбанд, фараб)– ортағасырлық қала орны. оңтүстік қазақстан облысы отырар ауданыныңтемір темір жол стансасынан солтүстік-батысқа қарай 7 км жерде орналасқан. отырар 8 ғасырдың басынан тарбанд(трабан) деген атаумен белгілі. бұл атау күлтегін және білге қаған құрметіне арналған көне түркі кездеседі. 8 ғ-дағы араб якут “тарбанд, тұрар, тұрарбанд пен отырар – бір қала” деп жазады. араб тарихшысы табаридіңотырар патшасын әл-мамун халифтың жауларының бірі деп атағанына қарағанда, отырар 9 ғ-дың өзінде-ақ ірі қала болған. 10 ғ. кедердеген орталық қаласы бар фараб аймағы аталады. ал фараб кедерден көне қала екені әл-мақдисидің (10 ғ-дың аяғы) еңбегінде жазылған. оның айтуынша, бас қала аймақ есімімен фараб аталған. 10 ғ-дан кейін кедер тарихи және қ аталмайды, оның орнына астана да, аймақ та фараб делінген. отырар 5 – 15 ғ-ларда аралбойындағы көшпелі тайпалармен сауда жасайтын иран мен орта азиядан сібірге, моңғолияға және қытайға қатынайтын сауда жолындағы маңызды қала болды. кейбір зерттеушілердің пікірінше, қалада сол кезде әлемдегі аса ірі кітапхана және көптеген мешіт-медреселер болған.
