ПЕРЕВЕСТИ!
Елен езенінің жиегінде түймедей бір тебе тұр. Өзі қораш болса да, осы төбенің аты зор.
Актебе» десе, жұрттың бәрі біледі. Ондай ақ та емес. Сонша ағартып, зор айтарлық не қасиетті
барын Кім білсін, оны қоршай салынған қала да «Ақтөбе» аталған. Қаланың күншығыс жақ
шетінде Елек өзені ағады. Бір жағы – ырғалған көк, Тып-тыныш, бір жағы — сартылдаған
пойыз, сары құм. Екі аралықтағы қала бетін қалай бұрарын білмей тұрған сияқты. Алысырақ»
ман-маңда көз жіберсең — бетегелі, құмайт жазық дала, жалпақ дала созылып кете береді.
нен аспанда еркін самғаған Көк қаршығадай, осы далаға көз түскенде, көңіл шіркін де самғаti-
самғап алады.
қаланың іші де көңілді. Қала бұрынғыдан да көркейе түсiптi, ағаш егіліп, гүлдене бастапты.
Ертеректе бұл қалада тебеңнен күн қарыса, табаныңнан жер қаритын. Ыстық күндері тынысың
тарылған соң жел іздейтінсің. Іздеген желің табылса, азабы ыстықтан да қатты. Құм аралас
майда топырақпен қуыс-қуысыңның бәрін бітеп салып, сары боран ұйытқи соққанда: «Жанып
кетсем де, желің құрысын!» — дейтінсің. Міне, Ақтөбенің күні — осындай еді...
ответ:На краю Эльфийской реки есть перемычка. Хотя это сарай, у него есть отличное имя. Актебе ', все знают. Не так уж и белый. Тот, кто знает, насколько ярким, святым или даже окруженным, также называется огороженный город, называемый 'Актобе'. Река Илек впадает в восточную часть города. С одной стороны - выбитый синий, Тихо, с одной стороны - катящийся поезд, желтый песок. Кажется, он не знает, как повернуть город между двумя расстояниями. Дальше - туманная песчаная степь и плоская степь. Как синий козел, который свободно кружится в небе, И когда он смотрит на степь, он просыпается в оживленном настроении. В городе тоже весело. Город стал более процветающим, деревья были посажены, и они начали цвести. В солнце гремело в городе, а земля была покрыта пылью. В жаркие дни вы искали ветерок после короткого вдоха. Если ветер, который вы ищете, хуже, чем жара. В песке, смешанном с мелкой почвой, весь блок был закрыт, и желтая метель закричала: «Даже если я горю, но ветер!» - Вы говорите. И вот был день Актобе ...
Объяснение: вроде бы так