Адамдар тіл мен ұлт арасында теңдік белгісін жиі қояды. Тіл-бұл ұлт байлығы,ол ешқашан жоғалтуға немесе жоғалтуға болмайды деп Айтады. Егер жер бетінен тіл жоғалса, онда халық да жоғалады.
Бұл неге осылай көрінеді? Тіл-бұл адамдардың қарым-қатынасына қызмет көрсететін әр түрлі сөздер мен сөздердің жиынтығы.
Бірақ ортақ тіл - бұл бір ұлттың адамдарын біріктіретін өте маңызды нәрсе. Оның көмегімен адамдар бір-бірімен сөйлесе алмайды. Ол барлық туған, жақын, таныс дегенді білдіреді.
Тіл-Отан, Ана мен әке, ата-баба символы. Тіл ана тілі мен үй ошағының жылуын да бейнелейді. Ол халық әзілінің, халық даналығы мен көптеген адамдардың уайымымен үйлеседі. Оның сөздері халықтың бүкіл тарихын, оның жылнамасын сақтайды. Өйткені әрбір жаңа сөз тілде пайда болған кезде, халықтың өмірінің бір бөлігін білдіреді. Олар бірге жарқын Мозаика жасайды.
М. Мөңкеұлы өзінің "Үш қиян" өлеңіндегі бұл үзіндісінде негізгі идеяны жеткізе білген. Үзінді идеясы - болашаққа көз тастау, заманнан қорқып, адамның осал тұсын көріп, ұрпақ үшін алаңдатушылық таныту. Ата-бабадан қалған байтақ жердің тапталғанын, кейінгі жас ұрпақты орыстардың өзіне баурап алуы, жүректегі бар мейірімінен айыруы мәселесі көтерілген. Шаш, мұрт қою, ішімдік ішу сол заманның бейнесі екенін көреміз. Автор заманның бұндай түрін ұнатпайды, келешек үшін қам жейді.
Бұл неге осылай көрінеді? Тіл-бұл адамдардың қарым-қатынасына қызмет көрсететін әр түрлі сөздер мен сөздердің жиынтығы.
Бірақ ортақ тіл - бұл бір ұлттың адамдарын біріктіретін өте маңызды нәрсе. Оның көмегімен адамдар бір-бірімен сөйлесе алмайды. Ол барлық туған, жақын, таныс дегенді білдіреді.
Тіл-Отан, Ана мен әке, ата-баба символы. Тіл ана тілі мен үй ошағының жылуын да бейнелейді. Ол халық әзілінің, халық даналығы мен көптеген адамдардың уайымымен үйлеседі. Оның сөздері халықтың бүкіл тарихын, оның жылнамасын сақтайды. Өйткені әрбір жаңа сөз тілде пайда болған кезде, халықтың өмірінің бір бөлігін білдіреді. Олар бірге жарқын Мозаика жасайды.
М. Мөңкеұлы өзінің "Үш қиян" өлеңіндегі бұл үзіндісінде негізгі идеяны жеткізе білген. Үзінді идеясы - болашаққа көз тастау, заманнан қорқып, адамның осал тұсын көріп, ұрпақ үшін алаңдатушылық таныту. Ата-бабадан қалған байтақ жердің тапталғанын, кейінгі жас ұрпақты орыстардың өзіне баурап алуы, жүректегі бар мейірімінен айыруы мәселесі көтерілген. Шаш, мұрт қою, ішімдік ішу сол заманның бейнесі екенін көреміз. Автор заманның бұндай түрін ұнатпайды, келешек үшін қам жейді.
Объяснение:100%