Орманда көңілді тиін өмір сүреді.тиін бұтақтан бұтаққа секіреді. бір кезде тиін ұйықтап жатқан қасқырдың үстіне құлап түседі.қасқыр ашуланып,оны жегісі келеді.тиін қасқырға жалынады мені жеме,жіберші! дос болайық,-дейді.қасқыр -жарайды,жіберейін.бірақ сен маған айтшы сендер,тиіндер,неге әрқашан ашуланамын.сонда тиін -мен сенен қорқамын.мені жіберші.мен саған сонда айтамын,-дейді.қасқыр тиінді жібереді.тиін ағаштың басына шықты. бұтақтан бұтаққа қайта секірді. сосын тиін былай дейді -қасқыр, сен залымсың. сен бәрін қорқытасың.сенен барлық аң қорқады. ешкіммен сөйлеспейсің. сені ешкім жақсы көрмейді. сондықтан әрқашан ашуланасың.біз, тиіндер,көңілдіміз.біз залым емеспіз. біз ешкімді қорқытпаймыз. ешкімге жамандық жасамаймыз, біз мейрімдіміз.қасқыр -мен енді ешкімді қорқытпаймын.тиін, саған сөз беремін! залым болмаймым.мейрімді боламын, -деді.сол күннен бастап қасқыр мейрімді болуға тырысып жүр.қасқыр тиіннен ақыл сұрайды.тиін қасқырға ақыл айтады. дос болсаң,адал,мейірімді бол! сен қайдай доссың?
