Оасталады, СУІН
Lulkan wewin-
Барлас «Кобыланды
өмірін суреттеумен о.
батыр»
Абай:
Түсініп оқы
Бала Абай
уақытта
мек болды.
тапта; білім,
тақпақтап:
Шырағым, ержетерсің,
Ержетсең, сірә, не етерсің?!
Алысқа шырқап кетерсің,
Шындасаң, шыңға жетерсің, -
отырады.
Бірде Абайлардікіне екі бөгде қонақ келіп қонды: бірі –
деп еді.
Мұхтар Әуезов «Абай жол
мен, шешесі жақсы таниды екен.
92
жырын жырлады. Абайдың қазақ аузынан да, -
тап ішінен де өмірі естіп, білмеген ең бір сұлу, ең бір әсер-
лі жыры еді. Барлас жырын бітіріп, ол жуғалы қамданған
– Мұны айтқан – кім? Осы өлеңді шығарған – кім екен? –
деп, бағанадан бері өзін сүйсіндірген ақынның атын біл-
- «Әріден келе жатқан», — деседі-ау, балам, мұның түбін,
Ертеңінде жүруге ыңғайланған екі ақынды Абайдың
Жүрмеңдер. Асықпай, әлі біраз күн қонақ болып
жатып кетіңдер, – деді.
Бұл - Абайдың тілегі. Абай бұрын «Тағылым, үлгі -
өнер медреседе ғана» деп түсінетін
Қалай да болса, Абай бұл күнге шейін өмірінде дәл о
Барлас, Байкөкше баян еткен дастан, жырларға бара
еш нәрсе есітпеген сияқты болды.
Абай күндіз де, түнде де Барластардың қасынан
Абай Ұлжан, Зере аналарын көңілдендіріп, тағы әң-
пайды. Бала Абайдың ұғымтал, зеректігіне қатты
гіме, жырлар айтқызу үшін кейде өзі қаладан әкелген
кітаптарының ішінен «Жүсіп-Зылиха» сияқты қиссаларды
оқып береді. Әндетіп, мақамдап оқиды. Шешелеріне түсі-
қартаң, екіншісі – жас қонақ. Жасын Абай таниды. Ол –
былтыр жайлауға келіп, осы үйде үш күндей жатып, «Қозы
Көрпеш-Баян сұлуды» жырлап берген «Байкөкше» деген
жыршы еді. Ал қасындағы қартаңдау кісіні Абай білмегені-
ді. Осы тут
болып, шын сүйсінген Барлас бір оңашада жай
ніксіз болған түркі тілінің сөздерін жолшыбай қазақша лап осы мәтін бойынша Абайдың ауылында қандай дәстүр болғаны туралы әңгімелеңдер
Тұрар- болжалды келер шақ;
Тұрмақ - мақсатты келер шақ;
Тұратын- ауыспалы өткен шақ;
Етер - болжалды келер шақ;
Етпек - мақсатты келер шақ;
Ететін - ауыспалы өткен шақ;
Сақтар - болжалды келер шақ;
Сақтамақ - мақсатты келер шақ;
Сақтайтын - ауыспалы өткен шақ;
Кетер - болжалды келер шақ;
Кетпек - мақсатты келер шақ;
Кететін - ауыспалы өткен шақ;
Айтар - болжалды келер шақ;
Айтпақ - мақсатты келер шақ;
Айтатын - ауыспалы өткен шақ;
Ұнар - болжалды келер шақ;
Ұнатпақ - мақсатты келер шақ;
Ұнататын - ауыспалы өткен шақ;
Объяснение:
вот
Объяснение:
XX ғасырдағы қазақ әдебиетінің аса көрнекті өкілдерінің бірі де бірегейі — Бейімбет Майлин. Ол поэзия, проза, драматургия жанрларында өнімді еңбек етіп, өз дәуірінің шындығын, қазақ елінің, әсіресе ауыл адамының санасындағы өзгерулер мен жаңаруларды, халықтың бастан кешірген күрделі оқиғаларын, әлеуметтік өмірдің шытырман қайшылықтарын көрсетті. Кеңестік заманның алғашқы жиырма жыл ішіндегі қоғамдық құбылыстардың еңбекші адамға тигізген әсерін, қазақ халқының ғасырлар бойында қалыптасқан тұрмыстық, салттық болмысының, шаруашылық, кәсіптік негізінің жойылып, оның орнына жаңа қүрылымдардың табиғи орын теуіп болмаған кезеңінің сыры мен мұңын шебер суреттеді. Сондай шығармаларының бірі – «Шұғаның белгісі». Повесте ең өткір мәселе – әйел теңсіздігі сөз болған. Шығармада бірін бірі сүйген екі жастың – Шұға мен Әбдірахманның арманына жете алмаған трагедиялық халі айтылады.
Шұғаның әкесі Есімбек бай қызын кедей жігіті Әбдірахманға бергісі келмей, жастардың кездесуіне тыйым салады. Бұдан кейін түрлі жаланы сылтау етіп, Әбдірахманды жер аудартады. Осындай қатыгез зорлыққа душар болған Шұға қайғыдан, күйіктен қайтыс болады. Повестің мақсаты — жастардың бас бостандығына ерік бермей, қасіретке ұшыратқан ескі дәстүрлерді сынау… Жастардың бас азаттығын көксеу, бүған кедергі келтіретін әдеттерді батыл таңбалау — XX ғасыр басындағы демократиялық қазақ әдебиетіндегі басты сарындардың бірі еді. «Шұғаның белгісі» повесінде оқиғалық өрілімдер, кейіпкерлердің мінездемелері, диалогтер, сезім, көңіл күйлері Қасым деген адамның әңгімесі болып беріледі. Мұндай әңгімелеу мәнері халық прозасының қалыпты баяндау тәсіліне жақын. Бірақ қаһармандар мінезі мен әлеуметтік жағдайды талдау шығарманың реалистік жазба әдебиет дәстүрінде жасалғанын көрсетеді. Шұғаның да, Әбдірахманның өздеріне тән және дара сипаттары танылады. Шұға — айтқан сертіне берік, сезімі мөлдір, пәк махаббатты қастер тұтатын жан. Ол өмір күресіне түсіп шыныңпаған, зорлыңңа ңарсы көрсетер дәрмені жоқ, озбырлыққа деген наразылығын ішінде сақтайтын биязы мінезді қыз.
Оның мүндай халі Қасыммен арасындағы төмендегі диалогтерден айқын көрінеді:
«- Жайың қалай, тәуірмісің?
— Тәуір емеспін, — деді. Көзіме көзі түсіп кетіп, қамыққандай болды… — Тәуір емеспін. Тәуір болуды тілемеймін де. Сәлем, сәлем айт, — деді. Жылап қоя берді. Жастығының астына тығылған орамалымен көзін сүртті.- Тірі келсе, көресің ғой, бірақ мен…
— …Бәріміз де көреміз. Ажарыңыз тәуір ғой, жазыларсыз, — дедім.
— Жазылып керегі не? Бәрібір мен баңытты бола алмаймын. Әкем аяса, менің дертім жанына батқан соң аяп отыр. Ертең сауықсам, қайта күйсеуден тайынбайды…» Шұғаның бұл сөздерінен сүйгені Әбдірахманнан айырылуды өмірге деген үміт отының сөнгені деп санайтындығы сезіледі