Баяғыда бір өзінің сүйікті иті бар Адам өмір сүрді .Ол итіне жақсы қарайды,күтім жасайды. Ал иті ең жақсы,мейірімді екен.Қожайынына жақсы қарайды.бір күні қожайыны қатты суық кезде далаға малдарды қораға кіргізуге шығады .Сосын оның ыстығы қатты шығады.Қожайыны итіне ауыр са да тамақ берді.Иті тунде қожайынының қолын,маңдайын жалап жатады.Таңертең қожайыны тұрса иті жоқ .Қорадан қараса иті өліп жатыр екен...
